- 13 Kasım 2019
- 16
- 4
- 6
- 22
Ortaokuldan beri çok yakın arkadaşımdı kendisi.Liseye gectik şansa bakın ki yine aynı sınıfa düştük.Gel zaman git zaman hep samimiydik,bizi cok yakıştıyorlardı biz de istiyorduk ama hep arkadaşız diyorduk.2019 Ocak ayında sevgili olduk.1 ay sonra onun ailevi nedenleri dolayısıyla ayrıldık.Ayrılırken beni sevdiğini ama ayrılmak zorunda oldugumuzu soyledi.O gunden sonra ne benimle konustu ne yüzüme baktı,her yerden engelledi.O kadar çok seviyordum ki.Hani kaç senelik arkadaşımdı.Her şeyimdi.Aynı sınıftaydık,gizli gizli izliyordum onu görmesin de bana kızmasın diye.Bir de ortaokuldan yine arkadaşlarımız vardı onlara sevgili olduğumuzu söylememiştik laf ederler diye.Birbirimizle konuşmadığımızı fark eden herkes soruyordu.Onu ateşe atmamak icin benim onu sevdigimi onunda bu soyledigimden sonra aramıza mesafe koyduğunu söyleyip duruyordum.Çok saçma ama kaşar damgası dahi yemiştim kardesim dedigi kisiyle sevgili oldu diye.Yine de oda beni seviyordu dememistim.7 ay oldu.Ağlamayan birisiydim normalde ama ayrildiktan sonra 1. ay her dakika ağlıyordum resmen,derslerde uyuyordum,uyuyorum gibi yapıp ağlıyordum.A 2. ay oldu her her an degilde her gün ağlamaya başladım. 3. aya gelince aglamamaya çalıştım ama elimde olmadan gözyaşlarım akıyordu. Hep gelecek diyordum.O geri gelsin diye dua ediyordum. 4 ay oldu herkes ne oldu sana,ne bu hal,çökmüşsün demeye başladı.Tartıldım,resmen 4 ayda 8 kilo vermişim. 5 ay sonra kendime artık dur ve kendine gel dedim. 6 ay sonra herkese unuttum dedim tabii unutamadım. 2 ay boyunca kimseyle onun komusunu konuşmadım.Fakelerden takip etmeyi bıraktım.Bitti dedim.Eski neşeli günlerine geri dönmelisin, o yok artık, geri gelmeyecek,o gitti bir daha da dönmeyecek deyip durdum.Çünkü daha ümit kalmamıştı ben de. Ama kalbimin en ücra köşesinde hep saklıydı ne desemde... 7 ay oldu.Okul başladı.Bir gün "özledim" diye mesaj geldi.Hüngür hüngür ağlamaya başladım.Hiç beklemedigim bir anda çıkıp gelmisti çünkü.Barıştık.Çok kolay oldu.Ne dersem diyeyim unutamamışım.Hala seviyormuşum.Kırgınlıklarım hala vardı biranda samimiyet kuramadim daha sonradan alıştım.Bu sefer sınıfta ki herkese söyledik.Ama bazen öyle bir kişiliğe bürünüyordu ki diyordum aylarca bekledigin ugruna her gece göz yaşı döktüğün bu muydu?7 aylık ayrılıkta fazlasıyla değişmişti.Eski samimiyetini bulamaz hale geldim.Ortaokuldan yine cok yakın bir erkek arkadaşımız vardı.Şu 1 aydır çok sık mesaj atmaya,okulda habire beni çağırıp sohbet etmeye çalışıyordu.Bundan rahatsız olmaya başladım ama erkek arkadaşıma bunu söylemedim.Sevgili oldugumuzu soylersem bu kadar cok mesaj atmaz diye düşündüm.Erkek arkadasima dün gece artık ona(arkadaşımıza) söyleme zamanı geldigini söyledim.Gerek yok dedi.Kendimi kötü hissediyorum yalan konuşuyor gibi oluyoruz kac senelik arkadaşımız dedim.Iyi o zaman suçu kendine at,ben sevdim de beni rezil etme dedi.Resmen birbirimizi sevmemizi rezillik,suc olarak gördü.