- 4 Ekim 2015
- 52
- 87
- 88
- 38
Sevdiğini biliyorum, tüm zorluklarima rağmen benden hic vazgeçmedi. Bulustugumuzda sarılırken titriyor ozlemden, yanımdayken bile özlüyorum seni diyor, ama artık oda son damlasına geldi sanırım. O da isyan etmeye başladı benim tepkilerime.
Son zamanlarda gozunde iyice sorunlu kiz durumuna geldim çünkü bu kadar rahat olmasına artık sakin kalamıyorum. Benimle ilgilenmedikce agresiflesiyorum. Yan yanayken çok iyiyiz ama ayrı evlerimizdeyken surekli internette olmasına rağmen yazmiyor. Ben yazarsam konuşuyoruz ondan hic bi hamle gelmiyor. Oyun oynuyormuş ondan online gorunuyormus hep, istersen sifremi vereyim dedi istemedim. Surekli yazısıp konuşulan ilişkiler ergen ilişkisiymis, haftalık sürerlermiş, hemen bitmeye mahkummus daha olgun bi iliskiymis bizimkisi. Ama ben ilgisizlikten boğuluyorum bunu ona defalarca söylememe rağmen bir şey değişmiyor. Yapım böyle diyor çok üstüne gidince de. Belki de gerçekten yapısı böyle ama dayanamıyorum artık. Ayrılmaya çalıştım kaç defa ama onsuz da yapamıyorum. Sinirim geçince çok özlüyorum o da ayni sekilde çok ozlemis oluyor birbirimizi gorunce hiç bir şey olmamış gibi unutuveriyoruz her şeyi.
Az önce yine kavga ettik, çünkü sabah ona çok güzel bi günaydın mesajı yazmıştım, gordu ama bisey yazmadi deliye döndüm. Aradım sinirlendim, ne yapacağını bilemediği icin kuru bi günaydın yazmak da istememis ondan yazamamis ne yazacağını düşünüyormus. Ben mesajı sabah attım beyefendi öğlen ikide gormus, gorur gormez bisey yazar saniyordum ama saat üc oldu hala ses yok diye ben aradım. Konuştuk ama hiç bir dediği beni sakinleştiremedi. O kadar sinirlenmiştim ki telefonu kapattiktan sonra da gün boyu sinirle yazip durdum. Sonunda dayanamadı o da köpürdü, bi ara yazmadı sinir krizi geçirmiş öyle dedi. Konuşmuyoruz su an. Yarın yuzyuze konuşalım dedik ama ne konusacagimi bilmiyorum.
Hep ben sorun cikariyormusum, kafamda senaryolar kurup onu sucluyormusum. O alttan ala ala sinir krizleri geciriyormus. Konusmadigimiz için böyle oluyor diyorum, ama konuşunca da hep kavga ediyormusuz ona gore. Ama her gün düzenli birbirimizden haber alsak böyle olmicam biliyorum. Dün hiç konuşmadık mesajlaşmadik mesela bu yüzden bugün bu kadar patladım.
Nasil bi iliski bu anlamadim ki. Ne günaydın mesajı var ne iyi geceler mesajı var ne de gün içinde arama var. Canı isterse arada günaydın yazıyor. O sustukca mutsuzlasiyorum. Sonra da bana "kafanda senaryolar kuruyorsun, sorun çıkarıyorsun" diyor.
Benim yapım böyle diyor. Kaç kere ayrılma noktasına geldik agzima geleni söyledim, artık hayatta bana dönmez dedim ama her defasında yine birlikte olmaya devam ettik. Ayrılamıyoruz da. Ama çok yipraniyoruz.
He bir de şöyle bir sorunumuz var. Bu kişi doğulu ve baya kalabalık bi aileler, aile yapilarimiz baya farklı, ailelerimiz iliskimizi onaylamıyor ama biz buna rağmen devam ediyoruz ayrilamadigimiz için. Su an herkes bizi aylardir ayrılmış biliyor ama hiç ayrılamadık...
Bir de biz aynı işyerinde çalışıyoruz. İşte bazen görüyoruz birbirimizi ama buluşma gibi olmuyor tabi. Kimse bilmiyor iliskimizi. Haftasonu da gelince ve o sessiz kalınca kopuruyorum. Haftasonlari bulusamiyoruz çünkü ailem beni dışarı bırakmıyor onunla gorusme ihtimalime karşı. Ayrıldım dedim ama inanmadılar. Her hareketimi takip ediyorlar. İş çıkışı geciksem hemen sorun çıkıyor evde. Artık kafayı yemek üzereyim. Her şey üstüme üstüme geliyor sanki. Ona da diyorum bu işin sonu yok aileler de istemiyor, devam etmemizin anlamı yok diyorum. Senden vazgeçmem diyor. Onu çok seviyorum. Ben de vazgeçmek istemiyorum. Ama çok yipraniyorum. Su an o da çok kötü biliyorum. Ama elimden bir şey gelmiyor birbirimizi anlayamıyoruz, ayrı dünyalara ait gibiyiz. Birbirimizi anlamaya çalıştıkça kırıyoruz kırılıyoruz.
Belki bir akıl vereniniz olur diye sizinle paylaşmak istedim.
Son zamanlarda gozunde iyice sorunlu kiz durumuna geldim çünkü bu kadar rahat olmasına artık sakin kalamıyorum. Benimle ilgilenmedikce agresiflesiyorum. Yan yanayken çok iyiyiz ama ayrı evlerimizdeyken surekli internette olmasına rağmen yazmiyor. Ben yazarsam konuşuyoruz ondan hic bi hamle gelmiyor. Oyun oynuyormuş ondan online gorunuyormus hep, istersen sifremi vereyim dedi istemedim. Surekli yazısıp konuşulan ilişkiler ergen ilişkisiymis, haftalık sürerlermiş, hemen bitmeye mahkummus daha olgun bi iliskiymis bizimkisi. Ama ben ilgisizlikten boğuluyorum bunu ona defalarca söylememe rağmen bir şey değişmiyor. Yapım böyle diyor çok üstüne gidince de. Belki de gerçekten yapısı böyle ama dayanamıyorum artık. Ayrılmaya çalıştım kaç defa ama onsuz da yapamıyorum. Sinirim geçince çok özlüyorum o da ayni sekilde çok ozlemis oluyor birbirimizi gorunce hiç bir şey olmamış gibi unutuveriyoruz her şeyi.
Az önce yine kavga ettik, çünkü sabah ona çok güzel bi günaydın mesajı yazmıştım, gordu ama bisey yazmadi deliye döndüm. Aradım sinirlendim, ne yapacağını bilemediği icin kuru bi günaydın yazmak da istememis ondan yazamamis ne yazacağını düşünüyormus. Ben mesajı sabah attım beyefendi öğlen ikide gormus, gorur gormez bisey yazar saniyordum ama saat üc oldu hala ses yok diye ben aradım. Konuştuk ama hiç bir dediği beni sakinleştiremedi. O kadar sinirlenmiştim ki telefonu kapattiktan sonra da gün boyu sinirle yazip durdum. Sonunda dayanamadı o da köpürdü, bi ara yazmadı sinir krizi geçirmiş öyle dedi. Konuşmuyoruz su an. Yarın yuzyuze konuşalım dedik ama ne konusacagimi bilmiyorum.
Hep ben sorun cikariyormusum, kafamda senaryolar kurup onu sucluyormusum. O alttan ala ala sinir krizleri geciriyormus. Konusmadigimiz için böyle oluyor diyorum, ama konuşunca da hep kavga ediyormusuz ona gore. Ama her gün düzenli birbirimizden haber alsak böyle olmicam biliyorum. Dün hiç konuşmadık mesajlaşmadik mesela bu yüzden bugün bu kadar patladım.
Nasil bi iliski bu anlamadim ki. Ne günaydın mesajı var ne iyi geceler mesajı var ne de gün içinde arama var. Canı isterse arada günaydın yazıyor. O sustukca mutsuzlasiyorum. Sonra da bana "kafanda senaryolar kuruyorsun, sorun çıkarıyorsun" diyor.
Benim yapım böyle diyor. Kaç kere ayrılma noktasına geldik agzima geleni söyledim, artık hayatta bana dönmez dedim ama her defasında yine birlikte olmaya devam ettik. Ayrılamıyoruz da. Ama çok yipraniyoruz.
He bir de şöyle bir sorunumuz var. Bu kişi doğulu ve baya kalabalık bi aileler, aile yapilarimiz baya farklı, ailelerimiz iliskimizi onaylamıyor ama biz buna rağmen devam ediyoruz ayrilamadigimiz için. Su an herkes bizi aylardir ayrılmış biliyor ama hiç ayrılamadık...
Bir de biz aynı işyerinde çalışıyoruz. İşte bazen görüyoruz birbirimizi ama buluşma gibi olmuyor tabi. Kimse bilmiyor iliskimizi. Haftasonu da gelince ve o sessiz kalınca kopuruyorum. Haftasonlari bulusamiyoruz çünkü ailem beni dışarı bırakmıyor onunla gorusme ihtimalime karşı. Ayrıldım dedim ama inanmadılar. Her hareketimi takip ediyorlar. İş çıkışı geciksem hemen sorun çıkıyor evde. Artık kafayı yemek üzereyim. Her şey üstüme üstüme geliyor sanki. Ona da diyorum bu işin sonu yok aileler de istemiyor, devam etmemizin anlamı yok diyorum. Senden vazgeçmem diyor. Onu çok seviyorum. Ben de vazgeçmek istemiyorum. Ama çok yipraniyorum. Su an o da çok kötü biliyorum. Ama elimden bir şey gelmiyor birbirimizi anlayamıyoruz, ayrı dünyalara ait gibiyiz. Birbirimizi anlamaya çalıştıkça kırıyoruz kırılıyoruz.
Belki bir akıl vereniniz olur diye sizinle paylaşmak istedim.
