- 7 Ekim 2014
- 33
- 30
Uzun zamandır canım çok sıkılıyor, kısaca özetleyeyim: 4,5 yıllık birlikteliğimizin(ben 37, o 41) son 1,5 yılında aynı evde yaşamaktayız. Aslında gayet mutluyuz işin ‘o’ kısmına takılmazsak, bunu öylesine yazmıyorum, birbirimizi sevdiğinizi biliyorum. AMA İlk birkaç yıl normal sıklıkta olan cinselliğimiz son zamanlarda ölme noktasına geldi. Onun tarafındaki tensel arzulama bitti korkarım ki. Erkek arkadaşım sıklıkla porno izliyor ve inanın buna karşı bile değilim(arada beni arzuladığı sürece) Fiziksel olarak çekici olmayan biri değilim ve seks esnasında onun sevdiği herşeyi yapıyorum, fantezi kıyafetler, oral seks dahil. Birlikte porno izlemeyi önerdim, buna yanaşmıyor.
Çok kereler tartıştık, çözüm bulmak için çok çabaladım, doktora ya da psikoloğa gitmeyi önerdim, istemiyor. 2019 da 3 haftada bir gerçekleşen seks, 2020’de ayda 1’e düştü. Beni aldatmadığına eminim, sorun onun dünyası iyiden iyiye sanala bağlanmış durumda, işten geldiğinde, yemekten sonra Video oyunlarının başına oturup kalkmazdı, şu karantina günlerinde daha da geç yatıyor ve biliyorum ki en az iki günde bir mastürbasyon yapıyor.
Konuşmaya çalıştığımızda söylediği şey, bu konuyu çok fazla tartışma konusu yaptığım için onda bir çekingenliğe dönüştüğü ve akışına bırakırsam normale döneceği. Hiçbir şey normale falan dönmeyecek gibi geliyor artık. *bu arada önemli bir şeyden bahsetmem gerek: seksi onun başlatmasını bekliyorum hep. Bu yüzden eleştirilebilirsiniz ama bikaç kez başlatmaya çalışıp reddedildiğim için (oyun oynuyor oluşu, yorgun oluşu vs. yüzünden) artık bi daha davet edecek enerjim yok. Ben bir kadın olarak arzulandığımı bilirsem davetin en güzelini yaparım yapacağım ama artık bu duruma katlanamıyorum ve ne kadar çok seversem seveyim ayrılmayı ciddi olarak düşünmeye başladım. İlişkide kadınlığımı unuttum, aramızdaki sevgi uyumu mükemmel olsa da cinsellik içermeyen bir birlikteliğe sevgililik denebilir mi? Daha ne yapabilirim? Belki de yalnız kalmayı bu duruma yeğlemeliyim diye düşünüyorun çünkü içim içimi yiyor her ay. Cinselliği yaşadığımızda gerçekten ikimizde keyif alıyoruz bu arada, iki tarafın mutlu olması konusunda bir problem yok ama işte bu kadar nadir gerçekleşmesini anlamıyorum...
not: Bu arada evlenmeden bunu yaşamamızı yanlış görenler varsa litfen bunu belirtmeyin. Biz evlilik taraftarı bir çift değiliz ki bir yandan da zaten evli gibiyiz, ailelerimizle tanıştık.
Bu konuyu kimseye anlatamadığım için sizlere danışmak istedim, lütfen düşüncelerinizi paylaşın, benim için çok değerli olacak. Ne yapmalıyım?
Çok kereler tartıştık, çözüm bulmak için çok çabaladım, doktora ya da psikoloğa gitmeyi önerdim, istemiyor. 2019 da 3 haftada bir gerçekleşen seks, 2020’de ayda 1’e düştü. Beni aldatmadığına eminim, sorun onun dünyası iyiden iyiye sanala bağlanmış durumda, işten geldiğinde, yemekten sonra Video oyunlarının başına oturup kalkmazdı, şu karantina günlerinde daha da geç yatıyor ve biliyorum ki en az iki günde bir mastürbasyon yapıyor.
Konuşmaya çalıştığımızda söylediği şey, bu konuyu çok fazla tartışma konusu yaptığım için onda bir çekingenliğe dönüştüğü ve akışına bırakırsam normale döneceği. Hiçbir şey normale falan dönmeyecek gibi geliyor artık. *bu arada önemli bir şeyden bahsetmem gerek: seksi onun başlatmasını bekliyorum hep. Bu yüzden eleştirilebilirsiniz ama bikaç kez başlatmaya çalışıp reddedildiğim için (oyun oynuyor oluşu, yorgun oluşu vs. yüzünden) artık bi daha davet edecek enerjim yok. Ben bir kadın olarak arzulandığımı bilirsem davetin en güzelini yaparım yapacağım ama artık bu duruma katlanamıyorum ve ne kadar çok seversem seveyim ayrılmayı ciddi olarak düşünmeye başladım. İlişkide kadınlığımı unuttum, aramızdaki sevgi uyumu mükemmel olsa da cinsellik içermeyen bir birlikteliğe sevgililik denebilir mi? Daha ne yapabilirim? Belki de yalnız kalmayı bu duruma yeğlemeliyim diye düşünüyorun çünkü içim içimi yiyor her ay. Cinselliği yaşadığımızda gerçekten ikimizde keyif alıyoruz bu arada, iki tarafın mutlu olması konusunda bir problem yok ama işte bu kadar nadir gerçekleşmesini anlamıyorum...
not: Bu arada evlenmeden bunu yaşamamızı yanlış görenler varsa litfen bunu belirtmeyin. Biz evlilik taraftarı bir çift değiliz ki bir yandan da zaten evli gibiyiz, ailelerimizle tanıştık.
Bu konuyu kimseye anlatamadığım için sizlere danışmak istedim, lütfen düşüncelerinizi paylaşın, benim için çok değerli olacak. Ne yapmalıyım?
