Hanımlar kaç gündür içim çok tuhaf.
Koca bir kıta yanıyor....
Resmen anksiyetem tuttu...
Düşünüyorum ormandaki canlıların çok canları yandı ölürken...
İtfaiye erlerine korkuyla sarılan koalalar.. Yaralı bitmiş halde canlılar...
Ölen insanlar.
Başka canlılar.
Dünyadaki savaşlar ölen çocuklar.
Ben bu tür olaylardan çok etkileniyorum.
Öyle ki eşim resimleri gösterdi oturdum ağladım...
Neden olmuş bilinmiyor galiba.
Ama içime dert oldu.
Resmen gidip yardım etmek istedim.
Minicik bir oğlum var daha bebek....
Dünya hergün felaket yaşıyor.
Yangınlar... Depremler.... Seller...
Onlar yetmiyor..
İğrenç insanların iğrençlikleri..
Çocuk tecavüzleri... Tecavüzler... Cinayetler... Çocuk mafyaları... İnsan ticareti..
Yine içim çok kara...
Moralim yerlerde.
Nasıl zarar almadan büyüyecek bu çocuklar....?
Nasıl canları yanmayacak...?