B
busra_tuna
Ziyaretçi
- Konu Sahibi busra_tuna
- #1
Itiraflara soyundum. Evet seni gerçekten çok ama çok seviyorum.
Gözlerine dalip gittigimde beni benden alip götüren masumiyetin,
Saf ve kendine has güzelligin.
Ask sarkilarini severek dinleten sihrin ve gözlerimin içini güldüren sevecen marifetin.
Hosnutum. Hatta mutlu. Ama buruk.
Ben içten ve inanabilecegin kadar hos sevebilirim seni.
Su anda yakin oldugum kadar hiç sana yakin olmadim belki de.
Gün geçtikçe daha da yakinlasiyorum uzaktan da olsa.
Sende kesfettigim her bir tepenin zirvesinde bir sonraki tepeyi görüyorum.
Ve onunda zirvesine varmak üzere tekrar yola çikiyorum.
Her yolculukta bugüne kadar ne kadar uzak ve yanlis yönlere gittigimi görüyorum.
Sende dogruyu buldugumu hissettikçe ve sınırsızlıgını kesfettikçe
bir kere daha tamamen sende olmanin keyfine variyorum.
Dogru olan her tarifle ve anlatamadigim bir tabirle seni seviyorum.
Ask demiyorum. Ölümlü olmasi korkutur beni.
Sana gelene kadar askti. Artik sinirsiz ve gerçek sevgi. Doyumsuz sevgi.
Gözlerimi yasartabilecek kadar aci olan ne olabilir sende?
Aci mutluluk yada baska birsey? Ne dersen de! Tarifsiz o kadar çok duygu varmis ki sende...
Deli düsüncelerimi saptıran, sinir düsmanimi yaktiran,
tek bir resme saatlerce baktiran, Bir damlayla aglatmaktan öte bir hissi tattiran,
yok canimdan sönmüs küllerimle beni tekrar yaktiran,
Uykumda sayiklattiran, hep benden öte inanmaya korktugum herseyi bana inandırarak
yasatan ilk ve tek kisisin. Sensin!
Zayıflıklarım ve hatalarımdan korkma.
Içtenligimi yansıtamamamın suçluluk duygusunu bana yasattirma.
Unutma ki sen bir yıkıntı aldın.
Yıllarca kalbini emanet ettikleri tarafindan satılmıs birini aldın.
Insanlik sevgisine ve hayata güvenini yitirmis zor bir insanı aldın.
Gelgitlerden yorgun bir dalgaya kucak açtın!
Uçsuz bucaksiz denize son umutla bakıp ta gözlerini yummus ve
zifiri karanlıktan ayrim yapamadan kapattıgım gözlerime yansıyan bir ısıksın sen.
Kaybetmeme arzusuna ve hırçınlıgına bulandıgım loş tebesümlerimin aynasısın sen.
Daralmıs umutlarımın içinde kıvranırken bulabildigim tek çıkıs noktamsın sen.
Sona ermeyen ızdırabımla çöllerden çıkamazken tek bir damla
halinde dudagima damlayan yandigim o tesadüfsün sen!
Varlıgım ve yoklugumsun!
Kokuna bulanip ta uykusuz kalmak.
Benden artan o güzel uykuya dalmısken sana bakmak.
Sana kızmak... Seni kızdırmak...
Görmüyormus gibi yaparak aslında her an seni gözlemek.
Farkını her hareketinde bir kere daha çözmek.
Senden ileri gidememek. Beni dize getiren bir tutku oldugunu görmek.
Sana sarılmak. Seni sımsıkı sarmak.
Sevinçli hayallerimde haber verecegim ilk kisi olarak seni düsünmek.
Senin için dua etmek. Aglamak... Öylesine güzel ve tarifsiz hos...
Oynamaktan deli zevk aldıgım deli arkadasim.
Içkisiz masalarda kendimi kurtardıgım anlayıslı ve hararetli dostum.
Evcilligimi hos bulan biricik evcilim.
Sorumsuzlugumda bana kaslarını çatan çekindigim.
Sevginden simariyorsam eksik kalan yanlarımın farklı taskınlıgındandır.
Beni kaybetme! Seni kaybetmeyecegim!
Korkuyorum ve korkumun hep bu sekilde tazelenmesini diliyorum.
SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM
Gözlerine dalip gittigimde beni benden alip götüren masumiyetin,
Saf ve kendine has güzelligin.
Ask sarkilarini severek dinleten sihrin ve gözlerimin içini güldüren sevecen marifetin.
Hosnutum. Hatta mutlu. Ama buruk.
Ben içten ve inanabilecegin kadar hos sevebilirim seni.
Su anda yakin oldugum kadar hiç sana yakin olmadim belki de.
Gün geçtikçe daha da yakinlasiyorum uzaktan da olsa.
Sende kesfettigim her bir tepenin zirvesinde bir sonraki tepeyi görüyorum.
Ve onunda zirvesine varmak üzere tekrar yola çikiyorum.
Her yolculukta bugüne kadar ne kadar uzak ve yanlis yönlere gittigimi görüyorum.
Sende dogruyu buldugumu hissettikçe ve sınırsızlıgını kesfettikçe
bir kere daha tamamen sende olmanin keyfine variyorum.
Dogru olan her tarifle ve anlatamadigim bir tabirle seni seviyorum.
Ask demiyorum. Ölümlü olmasi korkutur beni.
Sana gelene kadar askti. Artik sinirsiz ve gerçek sevgi. Doyumsuz sevgi.
Gözlerimi yasartabilecek kadar aci olan ne olabilir sende?
Aci mutluluk yada baska birsey? Ne dersen de! Tarifsiz o kadar çok duygu varmis ki sende...
Deli düsüncelerimi saptıran, sinir düsmanimi yaktiran,
tek bir resme saatlerce baktiran, Bir damlayla aglatmaktan öte bir hissi tattiran,
yok canimdan sönmüs küllerimle beni tekrar yaktiran,
Uykumda sayiklattiran, hep benden öte inanmaya korktugum herseyi bana inandırarak
yasatan ilk ve tek kisisin. Sensin!
Zayıflıklarım ve hatalarımdan korkma.
Içtenligimi yansıtamamamın suçluluk duygusunu bana yasattirma.
Unutma ki sen bir yıkıntı aldın.
Yıllarca kalbini emanet ettikleri tarafindan satılmıs birini aldın.
Insanlik sevgisine ve hayata güvenini yitirmis zor bir insanı aldın.
Gelgitlerden yorgun bir dalgaya kucak açtın!
Uçsuz bucaksiz denize son umutla bakıp ta gözlerini yummus ve
zifiri karanlıktan ayrim yapamadan kapattıgım gözlerime yansıyan bir ısıksın sen.
Kaybetmeme arzusuna ve hırçınlıgına bulandıgım loş tebesümlerimin aynasısın sen.
Daralmıs umutlarımın içinde kıvranırken bulabildigim tek çıkıs noktamsın sen.
Sona ermeyen ızdırabımla çöllerden çıkamazken tek bir damla
halinde dudagima damlayan yandigim o tesadüfsün sen!
Varlıgım ve yoklugumsun!
Kokuna bulanip ta uykusuz kalmak.
Benden artan o güzel uykuya dalmısken sana bakmak.
Sana kızmak... Seni kızdırmak...
Görmüyormus gibi yaparak aslında her an seni gözlemek.
Farkını her hareketinde bir kere daha çözmek.
Senden ileri gidememek. Beni dize getiren bir tutku oldugunu görmek.
Sana sarılmak. Seni sımsıkı sarmak.
Sevinçli hayallerimde haber verecegim ilk kisi olarak seni düsünmek.
Senin için dua etmek. Aglamak... Öylesine güzel ve tarifsiz hos...
Oynamaktan deli zevk aldıgım deli arkadasim.
Içkisiz masalarda kendimi kurtardıgım anlayıslı ve hararetli dostum.
Evcilligimi hos bulan biricik evcilim.
Sorumsuzlugumda bana kaslarını çatan çekindigim.
Sevginden simariyorsam eksik kalan yanlarımın farklı taskınlıgındandır.
Beni kaybetme! Seni kaybetmeyecegim!
Korkuyorum ve korkumun hep bu sekilde tazelenmesini diliyorum.
SENİ ÇOK AMA ÇOK SEVİYORUM
