Hayat insanları memnun etmeye yetmeyecek kadar zor. Aslında bu hayatta kadın olmak dahi zor. Bunu zorlaştıran da biziz esasen. Toplum...
Evlenmek ne denli zorsa, boşanmakta o denli zor. Ve evlenip sonrasında yuvası yıkılan aklı başında bir kadının yeniden yuva kurması o kadar kolay olmuyor maalesef. Incilen ve buruk kalan o yürek, öyle kolay onarilmiyor. Evliliğin bitişine duyulan hüzün azalsa-yok olsa dahi insanın kendiyle verdiği savaş, kendiyle verdiği sınav "evlendirelim seni" diyen insanın aklının almayacağı kadar zor. Çünkü bosanmissin.
Peki boşandın, kim sardı yaranı? Kim sarıldı soğukta kalan yüreğine? Kim gelipte, beraber kalkarız zorluktan, dedi? Ben buna kızıyorum işte. Anlamadan, hissetmeden, acıya ortak olmadan, kendi doğrularına ortak etme çabalarına.
Senin tavrın geçimsizlik değil, eğitimli aklı başında bir kadının tavrı. Yasin olgun artık, durumun iyide ufak ufak duzecegin kendi yuvanı kurmak, 1+1 bile olsa sana ait kafanın rahat olduğu bir evinin olması.
İnşallah tüm sıkıntılarından uzak, çok güzel bir hayatın olur. Okurken benim canım sıkıldı çünkü. Ve hep mutlu kalırsın dilerim, kendini sev. Çünkü değer
