Hayatım boyunca anne olmayı hayal etmiştim,şimdi hamileyim ama hayatımın en zor dönemi gibi geliyor,sebep biraz sıradan gelicek ama eşimin ailesi...üvey babası ve üvey ablası tarafından saldırıya uğradığımız günlerde öğrendim hamile olduğumu korkunç bir travma yaşamıştım,aldırmak istedim eşim izin vermedi,şimdi 6 aylık hamileyim,bu bile durduramadı onları,kendimi toplayamadım bi türlü,sigarayı bırakamadım,kendime bakamadım,2 kez düşük tehlikesi geçirdim,daha dün eşimin sözde öz annesi telefon açıp "sırasıydı sanki çocuğun"dedi,.hiçbirşeye değil hem bu olup biteni engelleyemeyen hem de benim için elinden geleni yapmaya çalışan eşime ve karnımda heba olan bebeğime üzülüyorum en çok...zarar gördüğüne eminim ama ne kadar bilmiyorum,aynı zamanda çalışıyorum allahtan da işyerindeki stres ve yorgunluk biraz unutturuyor bunları,yoksa delirmem işten değil, olan günahsız bebeğime oldu,günahı kimin boynuna bilmiyorum...