- Konu Sahibi Posta treni
- #161
Aynen öyle diyecek. Benim kızda da benzer arkadaş problemleri oldu. Çocuğumu tanıyamaz hale gelince hemen geri çekildim ve ergenlik uzmanı psikolog buldum. Doktor 45 dk çocukla 15 dk da bizle görüşüyordu. Bize nasıl davranmamız ne yapmamız, ne yapmamamız gerektiğini söylüyordu ve ödevler veriyordu. Bu yaşlarda arkadaşlık bağı her şeyden önde geliyor. Tamam yapmıycam diyor arkasını döner dönmez kaldığı yerden devam. Arkadaşlarına laf söylenmesine hayatlarına müdahale olarak algılıyorlar. İsterse o arkadaş kötü şeyler yapsın kötü davransın, anne baba bir şey söylemesin karışmasın.Ya ben kızı çok merak ediyorum. Şu süreci çok sancılı yaşayacak gibi geliyor bana ve evde "her şey senin yüzünden oldu" diye çok ağır suçlanıyor gibi hissediyorum.
Annede kızından yetişkin bir birey algısı beklentisi var ve çok sıkıntı bunlar.
Yoksa yetişkinler yesinler birbirlerini ete para vermesinler yani.
Ben, ilk kez böyle şeyler yaşamış tecrübesiz bir anne olarak okulu mahkemesi davası savunması neyse hazırım dedim ama psikolog dış tehditle savaşmak yerine çocuğu geri kazanalım stratejisi uyguladı. Her zaman her yerde birileri olacaktır, herkesle kavga edemezsiniz herkesi de yenemezsiniz ama çocuğu güçlendirirsek mücadeleyi kalıcı olarak kazanırız dedi. Çocukla pazarlık, anlaşma yapmak çok işe yarıyor haberiniz olsun. Odanı toplaman gerek ama zamanını sen belirle. Ders çalışman gerek ama çalışma sistemini kendin planla, akşam pişecek yemeği istemiyorsan kendine yiyecek bir şeyler hazırla... gibi.