Benim bir arkadaşım var kimse yok diye dışarı çıkmaz , yalnız mı gideyim diye alışverişe sinemaya falan gitmez. Hobi edin bir kursa git derim işten sonra yoruluyorum der gitmez. İnternetten kimseye güven olmaz der tanışmaz. Ailesi birini söylerse kaçıncı yüzyıldayız görücü mü olur der. Arkadaşları tanıştırmak isterse resmine bakar tipini beğenmez , bana ne biçim insan gösteriyorlar der. Sonra da gecenin bir saati içip içip beni arayıp ağlar sen ne güzel evlendin, benim kaderim bu , sonsuza kadar yalnızım diye. 37 yaşında kendisi. Acaba sizde de benzer bir durum olabilir mi?