Keske aglasam bende. Evet bu hastalik hassas ve kirilgan insanlarda daha cok goruluyor. Her karakterin baska rahataizligi olurmus travma sonrasi. Ama mutlaka olur. Herkesin derdi kendine buyuk..Dönem dönem hepimize biraz daha az veya çok şiddetli oluyor bu durum... Yaşamın bir getirisi gibi görüyorum bunu, kimisi bunu yaşar farkında bile olmaz. Eğer hassas bir yapınız varsa şiddetli yaşarsınız, çünkü farkındasınızdır hepsi bu!
İlaç milaç inane şeyler, uzmanla görüşmeye gittiğinde antidepresan yaslayan hekimlerden bıkkınlık geldi. Çerez gibi dağıtılıyor... Bunu atlatmanın çok fazla yolu var, en bilinen ve en basit yolu aklını kendinden alıp başka bir yere kilitlemek yani hobi edinmek.
Ne zaman diplere çöksem kendimi zorlayarak ahşap boyama işine dalarım iyileşene dek:) Yoksa sittiribottan şeyler için zırt pırt ağlarken bulursun kendini, her şey batar ve huzursuzluk negatiflik başlar...
Dönem dönem hepimize biraz daha az veya çok şiddetli oluyor bu durum... Yaşamın bir getirisi gibi görüyorum bunu, kimisi bunu yaşar farkında bile olmaz. Eğer hassas bir yapınız varsa şiddetli yaşarsınız, çünkü farkındasınızdır hepsi bu!
İlaç milaç inane şeyler, uzmanla görüşmeye gittiğinde antidepresan yaslayan hekimlerden bıkkınlık geldi. Çerez gibi dağıtılıyor... Bunu atlatmanın çok fazla yolu var, en bilinen ve en basit yolu aklını kendinden alıp başka bir yere kilitlemek yani hobi edinmek.
Ne zaman diplere çöksem kendimi zorlayarak ahşap boyama işine dalarım iyileşene dek:) Yoksa sittiribottan şeyler için zırt pırt ağlarken bulursun kendini, her şey batar ve huzursuzluk negatiflik başlar...
Çok geçmiş olsun. Umarim bundan sonra bu sıkıntıları yasamazsın. Anladigim kadariyla hasta doktor iletişimi ile dogru tedavi doğru ilaç uygulamasi olmuş. Çünkü dra derdini tam ifade edemeyen hastalar yanlış teşhise yanlış ilaç süreci yasiyor.Keza bu tür rahatsızlıklar birbirine benzer ve hasta iyi anlatamazsa dr yanilabilir
Allahım okurken insanlarda ne hastalıklar varmış dedim şifalar olsun..
yerinde duramama bacaklarda karıncalan ma vs.
Çok zor bir süreç annem de yaşadı bu süreci. Allah kimseye vermesin çok çok çok zor gerçekten. Evet bir uzmanın yardımı, ilaçlar, çevresindekilerin anlayışı vs önemli ama bol bol dua edin, unutmayın yer gök dua ile kurulmuş.. İyi gelecektir
Bana yazdiginin yan etkileri korkunctu. Ustelik yarim saat konusmayla karar verdi buna. Bayada korkuttu beni. Icmek istemiyorum. Bi dahada gitmek istemiyorum. Napicagimida bilmiyorum
Bana yazdiginin yan etkileri korkunctu. Ustelik yarim saat konusmayla karar verdi buna. Bayada korkuttu beni. Icmek istemiyorum. Bi dahada gitmek istemiyorum. Napicagimida bilmiyorum
Anksiyete her insanda az da olsa var ama ben bunun yogunlugunu 4 senedir yasiyorum, anksiyeteye biseyler neden oluyor, bosanma, bebek ,yeni eve alisma,yeni yerler, esinle çatışma vs herkesin bi hikayesi olmali, mesela hamileligimde cok cektim, hastanede gecti cogunlukla,psikologlarin bi kismi ilac verdi,eczaneden aldim,bi tane attim vicdan azabi cektim Bebegime zarari olur diye biraktim, baska doktorlarla konuştum terapi ise yaramadi,bende kendimi denize attim, her aksam denize gotursun diye esime yalvarırdim, yüzmek iyi gelirdi,adam yorgun ve benim kaprisimi cekerdi,ama bu zorlu sureci yüzerek atlattim,simdi 4 aylik bebegim var, ruh durumum aslinda iyi su an, sadece eski yasadiklarim,kriz anlarim gelince aklima kotu oluyorum, arada yerimde duramiyorum, icim icime sığmıyor, aglama hissi geliyor,tam o esnada bebegin aglama sesiyle her sey geride kaliyor, ne kadar iyiyim desemde bu durum ilac kullanmadan gecmeyecek biliyorum, bir ay icersinde tekrar doktora gidip siki bir tedaviye baslamak istiyorum
Anksıyete ılacla bır donem sakınlestırılebılıyor ama bırakınca tekrar cıkıyor sanki.. Bence terapı sart.. En azından sana bu belırtıler ortaya cıktıgında nasıl basedebılecegını cozebılecegın bı cozum ortagı yanı ıyı bı psıkıyatrıs sart dıye dusunuyorum.Bende boyleydım ınanın.. Daha fenası da sureklı sevdıklerımı kaybedecek olma korkusu.Kaygı bozuklugu cok zor Bilişsel cozumler sunmaya benım dar kafamın ıcı yetmez.Mutlaka terapi şart. ve gerek gorulurse ılac takvıyesı almak gerektıgını dusunuyorum.Cok gecmıs olsun sızede.. Ben de kurtuldum darısı dıger anksıyetelılerın basına insallah.
Benim yaşadığım bir takım sorunlar ikiz gebeliğe hamile kalmamla patlak verdi önce güzel bir depresyon geçirdim.Eşime düşmanlık,beyin hücrelerinin parçalandığını düşünme,eklem ağrıları bacak uyuşmaları kalp atışları huzurluzluk obsesyon vb.uzar da uzar.geceleri hiç uyuyamadım 5 ay kadar hergün ölecegimi düşünerek bir kenara pusup intihar planları yaparak geçti hamileliğim ayaklarımın üzerine basamıyordum ağrıdan beyin makanizması denilen bişey kalmamıştı.beynim patlıyordu her gün kardiyolog;pskolog,ve norologa gitmeye başlamıstım vücudum sakat olmustu ve ben bir hayalet gibi aylarca üstümde bir kabanla geziyordum.sabah saç taramak yok banyo yok alışveriş yok hayatan zevk yok yokta yok.sadece ölüm vardı benim için ama hamileydim onlara kıyamıyordum içimde kıyametler kopuyordu.derken ilaç başladım norodal damla ilacın yan etki başladı hareketsizlik yerinde duramama iç sıkıtısı çatlıyordum .ilacı bıraktık derken depresyon bitti!!! Yaşasınnnnn artık düzeliyordum daha iki gün geçmemişti ki kapalı ortam fobisi sabahtann akşama kadar kapalı otamda oldugumdan dolayı ölüyordum sanki imdattttt!!!!!! diyordu ruhum. Şu hamilelik bitseydi de ben bir an önce canımı alsaydım.Imansızmıydım haşaaaa ama ansiyete düşünce bozuklugu ya ölümden başka ne vardı beni yaşatan.... Bebeklerime zorla bakıyor güne ölme istekleriyle baslıyor 24 saat bozuk plak gibi kapalı ortamdayım diye düşünüyor çatlıyordum.Dünyada kimsede olmayan dertten muzdaripttim çünkü kapalı ortam fobisi farklıydı oysakii benim yasadıgım cok farklıydı diye düşündüm aylarca.Bebeklerim bile beni yasatmaya gücü yetmiyordu.Yerin altında hesap vardı oradada kurtuluş yoktu ama böylede yaşayamazdım ki..internette hep imansız mı giderim diye aylarca araştırma yaptım çünkü içimdeki sıkıntı yaşamama izin vermiyordu.Bu tam 1 yıl böyle sürdü....derken bir arkadaşım beni "hayatta caresiz dert yok mutlaka bir uzmana görün"demesiyle uzmanlarla görüşmeye başladım.En son psikiyatriye gittim ilaç tedavisi görüyor ama iyleşecegime inanmıyordum.İki haftanın sonunda kenddime geldim şükürler ediyordum..inanamıyorum iyleşiyordum...iki gün sonra yerin tekrar dibine vurdum...artık ilaçta kar etmiyordu ...doktorumu aradım ..."iyleşeceksiniz.... imkansız bazen geri dönüşler yaşanabiliyor,zor bir vakasınız " demesiyle dünyam altüst olmuştu ama herşeye inat ilacı bırakmadaım 1 ayın sonunda mucize gibi birşey oldu iyleştim ...ALLAHA HAMDOLSUN...iyleştimmmmmmmmmm
Sakın ha iyileştim diye ilacı bırakmayın.
Ben de anksiyete için tedavi oluyorum.
Geçmiş olsun.
Ara da atak yaşasanız da umutsuzluğa kapılmayın
ahh ahh ne çektim o anksıyeteden.2012 de basladı rahatsızlıgım anlattıgınız herseyı yasadım sureklı nasl ölsem acaba diye düşünürdüm hatta arastıama yapardım hangı ölüm en az acı verır dıye 1 tanesınde karar kılmıstım bile :) tabi ilaç kullandm.norodol benım hayatımı k urtaran damlaydı çok uzun sure yanımda tasıdımm ne zaman panık olsam 3/5 damla içerdm hemen sakınlesırdım ta ki 8 ay öncesine kadar.en son 3 içtigimde bende manyak derecede yan etkı yaptı.çenem kasıldı kılıtlendı ıstemsızce bı saga bı sola gıdıp geldı dıslerım gıcık gıcır gıttı geldı sankı dıslerm kırılcak gıbıydı su bıle ıcemıyordm.fakat ben bunlar ataktan dıye dusunurken dayanamayıp acıle gıttık ve dr norodol un yan etkısı oldugunu söyledi.gerçi ben o gun ısı abartmıstım 3/5 damla degilde şişeyi dikip içmiştim 20 damla rahat vardı.nerde anksıyete konusu görsem hemen atarım.boyle seyler paylasmaklada cok azalıyor.çünkü sıradan ınsanlara anlattınmı nlamıyorar of büyütme dyıp gecıyorlar .bizi en iyi bizim gibi olanlar anlar.
Lutfen ilacin varsa kendin birakma bu rahatsizlik sonlanmaz minumum ilaclarla rahat yasarsin gecmis olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?