Bu aciyi yasamayan kimse bilemez nasil bir duygu oldugnu.
Bende Annemin vefatinin 2. yilindayim.
Ne kadar tuhaf birsey bu, yillardir ömrünün her adiminda yaninda olan bir insanin birden bire yok olusu, Yaradan öyle bir sabir vermiski insanogluna her aciya dayanabiliyormus meger.
Aklinin ucuna bile getiremeyecegin olaylari yasiyorsun ve ölmek bu kadar basitmis demekki diyorsun.
Dayanamam ölürüm biterim dedigin acilar basina geliyor ve dayaniyorsun, yine yasiyorsun, yemek yiyorsun, gülüyorsun.....ama hicbirsey eskisi gibi olmuyor, gidenler giderken sendende birseyler alip götürüyor. Ne yedigin yemek nede soludugun hava eski tadi vermiyor.
Annemin öldügü gün benimde icimde birseyler öldü, bunu anladim artik, ben eski ben olmasamda yinede ben olmaya calisiyorum.
Rabbim Anneciginin ve Babaciginin mekanini cennet eylesin canim, kabirleri nurla dolsun!
Tek tesellimiz eger Allah (C.C.) izin verirse gün gelecek cümlemizi cennetinde kavusturacak insallah.
Kendine iyi bak.