merhabalar ben ablamın annem gibi davranmasından şikayetçiyim onun yüzünden hayatım mahvoldu 17 yaşındayım ama şu ana hiç bir arkadaşımla kafede oturmadım hiç dışarı çıkmadım hiç sinemaya gitmedim hiç makyaj yapmadım hiçbir zaman istediğim kıyafeti giyemedim.sebep ablam ve paranoyaları.....kendisi 24 yaşında eve saat gece 1.30 gibi gelebiliyor ve kimse bir şey demiyor. Arkadaşlarıyla istediği zaman gidip gidip geziyor. Kısacası her istediğini yapıyor ve kimseye hesap vermiyor. İlk defa yazıyorum nasıl yazıyım bulamadım bir kaç örnek sanırım beni anlamanıza yardımcı olur.
1. Ben Rusça öğreniyorum ve internette pratik yapmak için rus bir bayanla tanıştım. İstanbulda erkek arkadaşı varmış onun için buraya gelecekti görüşmek istedik. Annemin ablam yanımda olmadan izin vermeyeceğini bildiğim için ablama sormaya gittim. Ya insan taciriyse ya uyuşturucu kaçakçısıyla ya seni kaçırırsa yok bilmem ne saymaya başladı bende yanımıza bir arkadaş daha alırız sultan ahmet gibi kalabalık bir yere gidicez zaten nolucak yaa dedim annene sor dedi. Anneme ablamla konuştuğumu söylemeden izin aldım fotolarını gösterdim ablan gelirse dedi. Ablam geldi bu sefer bana söylediklerinin aynısını anneme söyledi bu haline annem bile güldü ve bu iş öylece kaldı ablam istemediği için.
2. 8. sınıftaydım sadece mesajlaşarak konuştuğum bi çocuk vardı telefonda mesaj gördü or.. dedi hakaretler etti telefonumu aldı 4 yıl vermedi. Liseye gidiyorum ve telefonum yok bir kere müdür tlfn numaramı istedi yok dedim kaçıncı yüzyılda yaşıyorsun dedi arkadaşlarıma karşı nasıl mahcup olduğumu siz düşünün artık.
3.Para konusunda durumumuz yerinde babam ablama ek kredi kartı açtı özel üniversiteye gidiyor artı kendi harcamalarını bile evden yapıyor. Bana gelince hayatım boyunca harçlık almadım annem arada para verdiğinde kuruş kuruş hesabını soruyor. Babamda geçen gün durumumuz yok kızım sen devlet kazan dedi bana şok oldum ben böyle bir şey talep etmemiştim zaten.
4.Kıyafet konusuna gelince çok açık olmadığı sürece babam serbest ama annem ve ablam çok tutucu. Ben 5 yaşımdayken bile askılı ya da sıfır kollu giyemedim. Çok mu önemli diyenler olabilir küçüktüm ve yasak olduğu için belki tatlı geliyordu. Başımı örtmem konusunda hiçbir baskı yok 12 yaşımdayken annem ve ablam zorla pantolonun üzerine uzun şeyler giymem için zorladılar. Hala unutamıyorum pantolonun üzerine dizimin altında bildiğiniz "elbise" giymiştim. Öyle tunik falanda değil elbise giymiştim köylü gibi olmuştu dışarı çıkmıyordum giymemek için. Geçen yaz teyzem evlendie onun düğünü için izmire gittik ablam yutrdışına tatile gittiği için gelmedi. Bana kıyafet ayarlıyorduk öyle alışverişe falan çıkmadık evden iki yıl önce alınmış bir jile içine beyaz tshort altına beyaz külotlu çorap beyaz babet giyicektim allahtan yengem en azından çıkar o çorabı o ne öyle çocuk gibi dedi çıkardım. Hiç makyaj yapmamıştım bari göz kalemi süriyim dedim ordan ananem gelip yaşına göre! dedi belli bile olmuyordu oysa, saçımda yengem sağolsun fön vardı en azından. Herkes topuklu ayakkabı elbise giymiş saçlar makyajlar yapılmış ben öyle 7 yaşında gibi kaldım. Bende bir genç kızım bende giyinmek makyaj yapmak istiyorum. Hiçbir şeyin tadını alamıyorum. Yakında yine düğün var bana pantolon gömlek giyersin dedi yine babet tabi ki kendi kıyafetini gösterdi maşallah sanki kendi düğünü var.
5.Ben yüzmeye gitmek istiyordum annem izin verdi. Sadece bayanların olduğu bir havuza gidicektim ablam bana haşama alırız sana dedi. Ondanda soğudum vazgeçtim daha 17 yaşımda haşama giydiricekler bana kadınlar var sadece insaf yani. Arkadaşlarım kaydoldular havuza ben bir bahane bulup gitmedim utancımdan.
6.Eğitimimle ilgili....8 e gidiyordum bana seni liseye göndermicez sen okumicaksın falan diyolardı. Ablam bir keze yanıma gelip sen okumicaksın seni yaşlı bir adamla evlendiricez dedi. Erkek istiyosan al sana erkek dedi. şu anda bile ellerim tityor yazarken. Kendi kendime oturup ağlıyordum. Ben ne yaptım diye kendimi suçluyodum hep.
Ondan nefret ediyorum aynı evde yaşamak bile istemiyorum hep aklımda üniversiteyi kazanıp yurda çıkmak vardı. İnşallah bir yıl sonra üni başlicam ve bu pek mümkün gözükmüyor. Evlenmiyo ki kurtuliyim. HAyattan soğudum artık gençliğimi yaşamadan yaşlandım. çocukluğumda ve gençliğimde yaşamam gereken hiç bir şeyi yaşayamadım hiç pamuk helva yemedim lunaparka sinemaya ya da bir cafede arkadaşlarımla buluşmadım. Sevgilim olmadı makyaj yapmadım etek giymedim. Okula dışarı çıkarken saçımı düzleştirmeme bile izin vermiyorlar. Onlar yüzünden içine kapanık hakkını savunamayan korkak biri oldum. Biliyor musunuz İstanbul da yaşıyorum ve hiç denize girmedim.....Bazı arkadaşlarım var okuldan kaçıp plaja gidiyor sonra annesinden dayak yiyor ama hiç umrunda bile diil gülerek anlatıyo çünkü yapması gerekeni yapmış eğlenmek kötü birşey değil ya genciz kaçamak yapmak hakkımız olsun ama ben öyle diilim onları üzmiyim sözlerini dinliyim bi bildikleri vardır diye hep kendimden vazgeçtim şimdi istemem bile sözlerinden çıkamıyorum sayelerinde korkak oldum.
Netse çok uzattım okuyan ve derdime ortak olan herkese şimdiden çok teşekkürler
1. Ben Rusça öğreniyorum ve internette pratik yapmak için rus bir bayanla tanıştım. İstanbulda erkek arkadaşı varmış onun için buraya gelecekti görüşmek istedik. Annemin ablam yanımda olmadan izin vermeyeceğini bildiğim için ablama sormaya gittim. Ya insan taciriyse ya uyuşturucu kaçakçısıyla ya seni kaçırırsa yok bilmem ne saymaya başladı bende yanımıza bir arkadaş daha alırız sultan ahmet gibi kalabalık bir yere gidicez zaten nolucak yaa dedim annene sor dedi. Anneme ablamla konuştuğumu söylemeden izin aldım fotolarını gösterdim ablan gelirse dedi. Ablam geldi bu sefer bana söylediklerinin aynısını anneme söyledi bu haline annem bile güldü ve bu iş öylece kaldı ablam istemediği için.
2. 8. sınıftaydım sadece mesajlaşarak konuştuğum bi çocuk vardı telefonda mesaj gördü or.. dedi hakaretler etti telefonumu aldı 4 yıl vermedi. Liseye gidiyorum ve telefonum yok bir kere müdür tlfn numaramı istedi yok dedim kaçıncı yüzyılda yaşıyorsun dedi arkadaşlarıma karşı nasıl mahcup olduğumu siz düşünün artık.
3.Para konusunda durumumuz yerinde babam ablama ek kredi kartı açtı özel üniversiteye gidiyor artı kendi harcamalarını bile evden yapıyor. Bana gelince hayatım boyunca harçlık almadım annem arada para verdiğinde kuruş kuruş hesabını soruyor. Babamda geçen gün durumumuz yok kızım sen devlet kazan dedi bana şok oldum ben böyle bir şey talep etmemiştim zaten.
4.Kıyafet konusuna gelince çok açık olmadığı sürece babam serbest ama annem ve ablam çok tutucu. Ben 5 yaşımdayken bile askılı ya da sıfır kollu giyemedim. Çok mu önemli diyenler olabilir küçüktüm ve yasak olduğu için belki tatlı geliyordu. Başımı örtmem konusunda hiçbir baskı yok 12 yaşımdayken annem ve ablam zorla pantolonun üzerine uzun şeyler giymem için zorladılar. Hala unutamıyorum pantolonun üzerine dizimin altında bildiğiniz "elbise" giymiştim. Öyle tunik falanda değil elbise giymiştim köylü gibi olmuştu dışarı çıkmıyordum giymemek için. Geçen yaz teyzem evlendie onun düğünü için izmire gittik ablam yutrdışına tatile gittiği için gelmedi. Bana kıyafet ayarlıyorduk öyle alışverişe falan çıkmadık evden iki yıl önce alınmış bir jile içine beyaz tshort altına beyaz külotlu çorap beyaz babet giyicektim allahtan yengem en azından çıkar o çorabı o ne öyle çocuk gibi dedi çıkardım. Hiç makyaj yapmamıştım bari göz kalemi süriyim dedim ordan ananem gelip yaşına göre! dedi belli bile olmuyordu oysa, saçımda yengem sağolsun fön vardı en azından. Herkes topuklu ayakkabı elbise giymiş saçlar makyajlar yapılmış ben öyle 7 yaşında gibi kaldım. Bende bir genç kızım bende giyinmek makyaj yapmak istiyorum. Hiçbir şeyin tadını alamıyorum. Yakında yine düğün var bana pantolon gömlek giyersin dedi yine babet tabi ki kendi kıyafetini gösterdi maşallah sanki kendi düğünü var.
5.Ben yüzmeye gitmek istiyordum annem izin verdi. Sadece bayanların olduğu bir havuza gidicektim ablam bana haşama alırız sana dedi. Ondanda soğudum vazgeçtim daha 17 yaşımda haşama giydiricekler bana kadınlar var sadece insaf yani. Arkadaşlarım kaydoldular havuza ben bir bahane bulup gitmedim utancımdan.
6.Eğitimimle ilgili....8 e gidiyordum bana seni liseye göndermicez sen okumicaksın falan diyolardı. Ablam bir keze yanıma gelip sen okumicaksın seni yaşlı bir adamla evlendiricez dedi. Erkek istiyosan al sana erkek dedi. şu anda bile ellerim tityor yazarken. Kendi kendime oturup ağlıyordum. Ben ne yaptım diye kendimi suçluyodum hep.
Ondan nefret ediyorum aynı evde yaşamak bile istemiyorum hep aklımda üniversiteyi kazanıp yurda çıkmak vardı. İnşallah bir yıl sonra üni başlicam ve bu pek mümkün gözükmüyor. Evlenmiyo ki kurtuliyim. HAyattan soğudum artık gençliğimi yaşamadan yaşlandım. çocukluğumda ve gençliğimde yaşamam gereken hiç bir şeyi yaşayamadım hiç pamuk helva yemedim lunaparka sinemaya ya da bir cafede arkadaşlarımla buluşmadım. Sevgilim olmadı makyaj yapmadım etek giymedim. Okula dışarı çıkarken saçımı düzleştirmeme bile izin vermiyorlar. Onlar yüzünden içine kapanık hakkını savunamayan korkak biri oldum. Biliyor musunuz İstanbul da yaşıyorum ve hiç denize girmedim.....Bazı arkadaşlarım var okuldan kaçıp plaja gidiyor sonra annesinden dayak yiyor ama hiç umrunda bile diil gülerek anlatıyo çünkü yapması gerekeni yapmış eğlenmek kötü birşey değil ya genciz kaçamak yapmak hakkımız olsun ama ben öyle diilim onları üzmiyim sözlerini dinliyim bi bildikleri vardır diye hep kendimden vazgeçtim şimdi istemem bile sözlerinden çıkamıyorum sayelerinde korkak oldum.
Netse çok uzattım okuyan ve derdime ortak olan herkese şimdiden çok teşekkürler
( teşekkür ederim keşke bi çözüm yolu olsa
