Merhaba arkadaşlar, uzun zamandır beni rahatsız eden bir konu var. Sizlerden ne yapmam gerektiği hakkında fikir istiyorum. Ben 21 yaşında üniversite son sınıfa gecmis bir genç kızım. Ailemin yanında üniversite okuyorum. Bu yaşıma geldim ama annem hâlâ sanki lise ogrencisiymisim gibi davranıyor bana. Yani eve belli saatlerde gidip geliyorum. Akşam mesela geç kalacaksam( genelde en gec 8 bucuk 9olur) hep eve haber veririm. Arkadaslarimla bir şeyler yapacaksak onu da haber veriyorum yani burada bir sıkıntı yok ama annem sürekli kontrol altında tutmaya çalışıyor. Bazen tavır yapıyor. Cok nadiren gec geliyorum zaten. Onda da arkadaslarimla oturuyorum. Bunun dışında sevgili konularında aşırı bir tavır takınıyor. Sevgilin var mi diye surekli soruyor. Gec kalsam surekli sevgilin mi var, sevgilinle mi bulustun diye sorup duruyor. Sevgilim olmasını istemiyor. Calis paranı kazan öyle bulursun diyor surekli ve gerçekten bıktım. Surekli ayni seyin muhabbeti dönüyor. Hatta sevgilim yok ama kendisi var zannettigi icin laf sokup bazen küs gibi tavir takınıyor. Normalde annemle konusup paylasmayi severim. Sevgilim olsa anneme anlatmak isterim ama bu durumda asla olmaz. Olmadığını söyleyince de yine inanmiyor bence. Gereksiz yerlerde bu konuda bana laf çarpıyor. Benimle tanismak isteyen, ilgi gosteren erkekler oluyor okuldan falan. Anneme desem tanisicam, bulusucam diye evden cikartmaz o derece. Sanki cok kötü veya yanlis bir şeymiş gibi davranıyor. Sevgilin olursa derslerini etkiler diyor. Hep bu tarz seyler söylüyor. Normalde de cok tutucu bir insan degil aslinda baska konularda. Bir kiz kardesim daha var ve liseye gidiyor. Bana o zamanlar da cok sert davranirdi bu konuda. Kardesime oyle yapmıyor, ona daha yumuşak davranıyor. Lisedeyken, ortaokuldayken hep saçımı at kuyrugu toplar eteğim uzun olsa da etegime karışırdı. Güvenini kıracak bir sey yapmadım, okul hayatinda da basariliyim ama bana guvenmiyor. Annemle biraz zitiz hayat goruslerimiz zevklerimiz pek tutmuyor acaba bundan mi? Sizce ne yapmaliyim? Seneye mezun olacagim ve universite hayatim siradan bir lise hayati gibi gecti. Gercekten kendime üzülüyorum bazen. Ablalarim ne yapayim bana bir yol gosterin. Konusuyoruz ama yine de duzelmiyor. Sevgili konusunda cok katı. Ileride evlenmeye kalksam evleneceğim kisiyi begenmez karışır. Sizce ne yapayim?