Hamileyim doğumuma az kaldı annem yanıma gelme konusunda çok istekli değil.Aslında hayatta birçok şeyde istekli değil beni hiç cesartelendirmez mesela çocuğuma bakma konusunda sen çalış ben bakarım yada ben hallederim gibi hiç destek olmadı onun annesi de ona yapmamış bende öyle olmaktan çok korkuyorum her şeyi takmaktan hastalık hastası olmaktan.Sürekli kendini dinler en ufacık şeyleri büyütür.Her şeyin altından tek başıma kalkmaya çalışıyorum yıllardır ev taşırım tek çocuk bakarım tek desteği olan konular da var ama yani şu süreçte bana karşı daha fedakar olmasını isterdim bencilce mi düşünüyorum her şeylerini ayarladım sadece gelip bana destek olacak o kadar..Havalar kötü rahat edemem diye gelme konusunda çok gönüllü değil...kendimi çok yalnız hissediyorum
.
Böyle zamanlarda insan destek bekliyor.
Hem hormonlar zaten alt-üst olmuş durumda. Duygusal açıdan da hasarlı olunuyor.
Ama üzülmeyin, benim annem yanımda olmasına rağmen doğumlarımda bana faydası olmadı.
Kendi ruhsal rahatsızlıkları olduğu için, ben anneme bir şey olmadığına şükretmiştim mesela.
Hem yeni doğan bebek, hem annemin sorunları kaldıramazdım herhalde, o yüzden üzmeyin kendinizi, beterin beteri var.
Siz ne güzel ki destek görmeden de bir şeyleri yapabilecek kapasitede bir insansınız.
Öyle motive edin kendinizi. Destek görseniz tabii ki çok güzel olur, bunu annenizden istemeniz de en doğal hakkınız.
Ama veremeyecek birini zorlamanız da ancak yine sizi hüsrana uğratır sizi üzer.
O yüzden bence bu süreci olması gerektiği gibi yaşayarak, 3. şahısların yaptığı veya yapmadığı şeylere takılmadan.
Kendi psikolojinizi de düşünerek, minimum üzüntü ile geçirin.
Sağlıklı doğumlar dilerim.
