- 31 Mart 2012
- 10.869
- 7.479
-
- Konu Sahibi askitotomsu
- #1
Selam kızlar, aslında uzmana danışmak gereken bir konu ama ne düşündüğünuzü sormak istedim. Ben mi buyutuyorum yoksa haksızlığa mi ugruyorum sizce?
Dün annemi pazara götürdüm tek yorulmasın diye. Tur atıp geldim ki hala ilk tezgahta sebze seçiyor. Pazarcı da gerilmiş bakıyor. Her pazara gidisimizde pazarcilar azarlıyor, bu sefer ben gerilip adamlara kızıyorum. Anneme de kızıyorum. En son biri fasulye de seçilmez ki diye kızmıştı.
Kulağına eğilip dedim ki " işin bitince beni ara, gelip eşyaları alayim. Cok uğraşıp milleti kendine bagirtma" ben böyle deyince insanların içinde bana bir bağırdı ki millet dönüp baktı. İnsanlar da şaşırdı kizim da şaşırdı. Elalem yaninda bizi azarlamak hep yaptığı şeydir. Bir saat aramayinca ben aradim nerdesin diye. Beni aramayip eşyalarla eve gitmiş. Ben de orada kızımla boş boş bekliyorum ki evine bırakayım. Arabada kalan eşyaları alıp kapısının önüne bıraktım. Bugün de çarşıda işi vardı oraya götürecektim, aradım ama gitmeyeceğini söyledi.
Yaşından dolayı böyle değil. Hep böyleydi. Çocukken de küser bir hafta konuşmazdı. Hasta olmayı dilerdim ki benimle ilgilensin. Döverdi, ben size hiç vurmadım der, ağlar. Üniversiteyken bile ödevimi yaparken bir gün yanıma gelip sözle taciz etti. Cevap verdim.diye vurmaya başlamıştı.
Bir gün de bizim lisenin önünde bana essoglu essek diye bagirmisti. Soğuk havada kaban yerine okul ceketi giydim diye.
Arkadaş dost edinmez, benim arkadaşlarıma ailelerine, komşularıma aile sirlarimizi anlattı kaç kez mahcup oldum uyardım yine fenalaştı.
Yedi aylık hamileydim, büyük kızıma"sen ne biçim çocuksun" dedi birkaç kez. "Öyle söyleme, bak bana da hep öyle söylerdin, ben kendimi hala degersiz hissediyorum insanların içinde. Çocukken saçımı tarardin, acilmayinca huyun kötü o yüzden açılmıyor derdin. Kardeşimle kavga ettik diye anlamadan dinlemeden elin kirilsin dedin bana. Küçükken namaz kilardim, bana kötü davranip namazinin kabul olacağını mi sanıyorsun derdin" dedim diye kavgaya tutuştu benimle. İki ay küstü. Yemek götürdüm yüzüme bakmadı, istemedi. Hamile halimle o kadar üzüntüye soktu beni.
Bize çok düşkün ama çok zarar veriyor, azarlıyor tersliyor küsüyor.
Çocukluğunda anne ilgisi görmemiş öyle söylüyor. Evliliği de çok kötü geçmiş. Ama biz peşinde koştukça böyle davranmaya hak görüyor galiba.
Eskiden başka anormal davranışları da vardı. Mesela sabah beste kalkıp çamaşır makinesi calistirirdi. O saatte tüm.pencereleri açardı. Eve bereket girsin diye. Babam da camiden gelir bağıra bağıra kufrederdi. Komşular bir yıl boyunca iyi sabrettiler. O sene sanki ikisi de aklıni yitirmiş gibiydi.
Mesela yeni tanistigi insanlara bizi şikayet ederdi. Bekarken bizim odamızda gardrop yoktu.cok eski bir sifonyer vardı, çekmecesini açınca yere devrilirdi. Biz de kıyafetleri diğer yatak odasindaki koltuğun üzerine katlayıp koyar, oradan alır giyerdik. Bir arkadasin annesine dedi ki bunlar çok dağınık kıyafetleri her yerde. Ben sasip kaldım, dolabimiz yok ki deyince kadin annemi bozdu. Bu sefer de beni niye insanlara rezil ediyorsunuz diye azarlıyor.
Sakin kalmaya calisiyorum ama sanki en yakınimdakiler beni sindirmek için elinden geleni yapıyor. Annem canım, kendimi tutamayıp kavga edince de çok kötü vicdan yapıyorum daha kötü hissediyorum. Normal değil hasta diye mi düşünmeliyim?
Dün annemi pazara götürdüm tek yorulmasın diye. Tur atıp geldim ki hala ilk tezgahta sebze seçiyor. Pazarcı da gerilmiş bakıyor. Her pazara gidisimizde pazarcilar azarlıyor, bu sefer ben gerilip adamlara kızıyorum. Anneme de kızıyorum. En son biri fasulye de seçilmez ki diye kızmıştı.
Kulağına eğilip dedim ki " işin bitince beni ara, gelip eşyaları alayim. Cok uğraşıp milleti kendine bagirtma" ben böyle deyince insanların içinde bana bir bağırdı ki millet dönüp baktı. İnsanlar da şaşırdı kizim da şaşırdı. Elalem yaninda bizi azarlamak hep yaptığı şeydir. Bir saat aramayinca ben aradim nerdesin diye. Beni aramayip eşyalarla eve gitmiş. Ben de orada kızımla boş boş bekliyorum ki evine bırakayım. Arabada kalan eşyaları alıp kapısının önüne bıraktım. Bugün de çarşıda işi vardı oraya götürecektim, aradım ama gitmeyeceğini söyledi.
Yaşından dolayı böyle değil. Hep böyleydi. Çocukken de küser bir hafta konuşmazdı. Hasta olmayı dilerdim ki benimle ilgilensin. Döverdi, ben size hiç vurmadım der, ağlar. Üniversiteyken bile ödevimi yaparken bir gün yanıma gelip sözle taciz etti. Cevap verdim.diye vurmaya başlamıştı.
Bir gün de bizim lisenin önünde bana essoglu essek diye bagirmisti. Soğuk havada kaban yerine okul ceketi giydim diye.
Arkadaş dost edinmez, benim arkadaşlarıma ailelerine, komşularıma aile sirlarimizi anlattı kaç kez mahcup oldum uyardım yine fenalaştı.
Yedi aylık hamileydim, büyük kızıma"sen ne biçim çocuksun" dedi birkaç kez. "Öyle söyleme, bak bana da hep öyle söylerdin, ben kendimi hala degersiz hissediyorum insanların içinde. Çocukken saçımı tarardin, acilmayinca huyun kötü o yüzden açılmıyor derdin. Kardeşimle kavga ettik diye anlamadan dinlemeden elin kirilsin dedin bana. Küçükken namaz kilardim, bana kötü davranip namazinin kabul olacağını mi sanıyorsun derdin" dedim diye kavgaya tutuştu benimle. İki ay küstü. Yemek götürdüm yüzüme bakmadı, istemedi. Hamile halimle o kadar üzüntüye soktu beni.
Bize çok düşkün ama çok zarar veriyor, azarlıyor tersliyor küsüyor.
Çocukluğunda anne ilgisi görmemiş öyle söylüyor. Evliliği de çok kötü geçmiş. Ama biz peşinde koştukça böyle davranmaya hak görüyor galiba.
Eskiden başka anormal davranışları da vardı. Mesela sabah beste kalkıp çamaşır makinesi calistirirdi. O saatte tüm.pencereleri açardı. Eve bereket girsin diye. Babam da camiden gelir bağıra bağıra kufrederdi. Komşular bir yıl boyunca iyi sabrettiler. O sene sanki ikisi de aklıni yitirmiş gibiydi.
Mesela yeni tanistigi insanlara bizi şikayet ederdi. Bekarken bizim odamızda gardrop yoktu.cok eski bir sifonyer vardı, çekmecesini açınca yere devrilirdi. Biz de kıyafetleri diğer yatak odasindaki koltuğun üzerine katlayıp koyar, oradan alır giyerdik. Bir arkadasin annesine dedi ki bunlar çok dağınık kıyafetleri her yerde. Ben sasip kaldım, dolabimiz yok ki deyince kadin annemi bozdu. Bu sefer de beni niye insanlara rezil ediyorsunuz diye azarlıyor.
Sakin kalmaya calisiyorum ama sanki en yakınimdakiler beni sindirmek için elinden geleni yapıyor. Annem canım, kendimi tutamayıp kavga edince de çok kötü vicdan yapıyorum daha kötü hissediyorum. Normal değil hasta diye mi düşünmeliyim?
Son düzenleme: