Sevgili arkadaşlar şu an o kadar kötü durumdayım ki burdan başka biyer aklıma gelmedi derdimi yazacak.İki yıl öncesine kadar her şey çok iyiydi son siniftaydim üniversite hayallerim vardı.Ama sonra her şey tepetaklak oldu.Babami kaybettim okulum uzadı ben hiçbir şeyi umursamadim bir süre boş yaşadım hayatın anlamı yok gibiydi.Sonra yeniden başlamaya karar verdim ama hiçbir şey eskisi gibi değildi bir sürü dersim vardı bir yandan onları vermeye çalışıyordum bir yandanda tüm boş vakitlerimde sırf annem söyleniyor diye işlere gidiyordum tattirim hosteslik falan.Hatta çoğu kez buralarda mezun olan arkadaşlarımı çalışan olarak gördüğüm oluyordu ama beni ayakta tutan tek şey inancimdi biticekti bu günler kendi ayaklarım üzerinde durucaktim.Bir miktar para biriktirmiş tim ve derslerimden sadece 2 tanesi kalmıştı.Bunun için bu yıl yaz ayında n beri KPSS çalışıyorum kendime göre planlar yapmıştım işte ama bunları yapmak hiç kolay olmuyor çünkü annem hergun ders çalışırken odama gelip söyleniyor okulu zor bitirdin sinavimi kazanican benim evimde kalıyorsun daha birçok şey ama hep sustum içime attım.Evdende gidemiyorum benim vicdanım la oynuyor babanı kaybettim sen gidersen bende hasta olurum falan . Şimdide evlenmeme taktı hiç ben ne istiyorum hayallerim ne ilgilenmiyor.Ona göre yaşım geldi benden artık birşey olmaz en iyisi evlenmemmiş.Yasitlarimin herşey i varmış.Simdi birini bulmuş ve onunla görüşmem için beni zorluyor ben napicam bilmiyorum.Sinava kadar nasıl dayanicam.Hergun bana yaşın geldi diyip duruyor en sonunda kendime zarar vercem diye korkuyorum.Lutfen bana bir akıl verin.