Merhaba kızlar, benim gibi annesinden muzdarip olanlar var mıdır acaba? :)
Konu şu ki annem biraz, bayağı dağınık bir insan. Son yıllarda oluşan bir davranış değil, yapısı böyle. Eve gelince üstündekileri sağa sola fırlatıp, günlerce almayan, buzdolabında haftalarca alınan sebzeleri bekletip, onları çürüten, eşyalarını başkası topladığı veya yerini değiştirdiği zaman sinirlenen, (biraz sinirli bir insan da kendisi aynı zamanda), evi misafir için ve sadece bir kaç saatliğine toparlayabilen biri. Annem yengeç, ben balık'ım bu arada :)
Ben? Aşırı toplu olamamakla birlikte düzenden hoşlanan ve düzenli olmaya çalışsan biriyim. Onun bu halleri de beni demotive ediyor. Yani diyelim mutfağı toplamışım, ve yorulup diğer yerleri erteliyorum. Ama o da eve gelince hiçbir yere ellemeyip telefon veya bilgisayar başına geçiyor. Benim de artık hiçbir şey yapasım gelmiyor o öyle yapınca. Evde huzursuz bir ortamımız var açıkçası bu da bir etken, babamla sorunlar yaşıyor annem.
Babam ayrı bir konu onu hiç deşmek istemem ama bize sadece olumsuz etki eder, herhangi bir iletişimimiz veya karşılıklı duygusal desteğimiz yok. Ne annemle ne de benimle.
Her evlat gibi annemi de babamı da çok seviyorum, buraya yazmamın sebebi de birazcık destek görmek istemem sanırım :) Annemi kötülemek ve ona daha da sinirlenmek daha da huysuzlaşmama sebep oluyor sadece, bunu da hiç istemiyorum. Sizin çözüm önerileriniz neler, paylaşırsanız çok sevinirim :)
Konu şu ki annem biraz, bayağı dağınık bir insan. Son yıllarda oluşan bir davranış değil, yapısı böyle. Eve gelince üstündekileri sağa sola fırlatıp, günlerce almayan, buzdolabında haftalarca alınan sebzeleri bekletip, onları çürüten, eşyalarını başkası topladığı veya yerini değiştirdiği zaman sinirlenen, (biraz sinirli bir insan da kendisi aynı zamanda), evi misafir için ve sadece bir kaç saatliğine toparlayabilen biri. Annem yengeç, ben balık'ım bu arada :)
Ben? Aşırı toplu olamamakla birlikte düzenden hoşlanan ve düzenli olmaya çalışsan biriyim. Onun bu halleri de beni demotive ediyor. Yani diyelim mutfağı toplamışım, ve yorulup diğer yerleri erteliyorum. Ama o da eve gelince hiçbir yere ellemeyip telefon veya bilgisayar başına geçiyor. Benim de artık hiçbir şey yapasım gelmiyor o öyle yapınca. Evde huzursuz bir ortamımız var açıkçası bu da bir etken, babamla sorunlar yaşıyor annem.
Babam ayrı bir konu onu hiç deşmek istemem ama bize sadece olumsuz etki eder, herhangi bir iletişimimiz veya karşılıklı duygusal desteğimiz yok. Ne annemle ne de benimle.
Her evlat gibi annemi de babamı da çok seviyorum, buraya yazmamın sebebi de birazcık destek görmek istemem sanırım :) Annemi kötülemek ve ona daha da sinirlenmek daha da huysuzlaşmama sebep oluyor sadece, bunu da hiç istemiyorum. Sizin çözüm önerileriniz neler, paylaşırsanız çok sevinirim :)