Annelik hep zor mu olacak

Merhaba sevgili anneler ve hanımefendiler öncelikle lütfen beni linçlemeyin anlamaya çalışın rica ediyorum çünkü ciddi bir depresyon geçiriyorum. Anne olmayı çok isteyerek seçtim ve rabbim bana annelik duygusunu tattırdı çocuğumu da çok seviyorum onsuz bir hayat asla düşünemiyorum ama sevgili hanımlar ben çok zorlanıyorum çok yıpranıyorum bebeğim 6 aylık sadece ben uyutabiliyorum ve sadece memede uyuyor çok yoruldum tükendim. Şunu da belirteyim şükrediyorum bu duyguyu tatmak isteyip nasip olmayanları da düşünüyorum iyiki diyorum ama bu yaşadıklarım duygularımdan bağımsız. Zamanla rahatlayacak mıyız biraz daha düzelecek mi ağlamasından uyku sorunundan meme sorunundan yoruldum ve gücüm yetmez oldu ne olur bana destek verin ihtiyacım var iyi bir şeyler duymaya. Sabrım kalmadı. Belki ben dayanıksız ve güçsüzümdür bilemiyorum. Eşim de elinden gelen yardımı yapıyor ben de bu dönem kesin çalışmayacağım. Bu tip bilgileri vereyim ki net olsun istedim.

Linç korkusundan gelecek bütün eleştirilere peşinen cevap vermek zorunda hissetmenize üzüldüm. Haklısınız ama böyle bir linç kültürü var ne yazık ki burda. Umarım konunuza çok faydali yorumlar alırsınız

İlk zamanlar hepimiz yasadik aynı şeyleri sevgili anne. Çok azimizin çocuğu emip uyudu. Çok azimizin çocuğu sabaha kadar deliksiz uyudu. Çok azimizin çocuğu sendromsuz büyüdü. Çok azimiz destek bulabildi cocuk büyürken. Ve bir çoğumuz aynı tukenmisligi yaşadı. Ben de yaşadım. Cevap malesef evet annelik hep çok zor. Ama zorluğu azalıyor zamanla. Bebeğiniz büyüdükçe ağlamaları, uykusuzluğu, size olan düşkünlüğü azalacak her 3 ayda bir. 1 yastan sonra belirgin rahatlayacak, 2 yaştan sonra her şey yoluna girmiş olacak. 2.5 yaş bebeğimle yeni yeni deliksiz uyumaya başlayan bir anne olarak yazıyorum.

Ama biliyor musunuz en büyük rahatlama kabullenişle başlıyor sevgili anne. Ben ilk cocugumda her sabah ilk iş gece kac saat uyuduğumu hesaplardim. O da bölük pörçük 3 saat anca ediyordu tabi. Yani gune bu farkındalıkla başlayan insan ne kadar mutlu olabilir ki? Sözde mutsuz ve depresif olmakla ne kadar haklı olduğumu hissetmeye ve bu konuda onay almaya ihtiyacımdan yapıyordum bunu ama durumu daha dramatik hale getirmekten başka bir işe yaramadı bu hesaplarım. Bebekli her anımı bebeksiz zamanlarımla kıyaslardim. Masada bebekle yemek yemeyi denerken önceden özgürce yer sofrayı da canım ne zaman isterse o zaman toplardım gibi. Her alanda yapıyordum bu kıyası. Tamam bu bir gerçek bir çok şey değişti ama bunu sürekli seslendirmenin, bu bilinci sürekli diri tutmanın bir işe yaradığı yok ki beni iyice mutsuz etmek dışında. İkinci çocuğumda ne uyku hesabi yaptım ne önceki hayatımla kıyas. Tamam yani ben iki çocuğa sahibim, bu zor bir şey ve elbette zor da zor olacak yani ne bekliyordun Olduğu kadar, gücüm yettiği kadar, böyle de idare eder şeklinde bütün hayat beklentilerimi guncelleyince çok rahat bir anneye dönüştüm. Tabi ki yine çok aşağılarda hissettiğim zamanlar oluyor ama daha az gelip daha kısa kalıyor bu haller.

Siz de kabullenin. Önceki hayatınızda çok özgürdünüz ama bebeğinizle de yeni özgürlükler keşfedecek, biraz daha büyüsün onunla aktiviteler planlayıp yeni eğlenceler ekleyeceksiniz hayatınıza. Biraz daha büyüyüp konuştuğunda arkadaşınız olacak, anneligin tadını gerçekten o zaman alacaksınız. Biraz zaman verin kendinize

theacherella .!.:

Merhaba sevgili anneler ve hanımefendiler öncelikle lütfen beni linçlemeyin anlamaya çalışın rica ediyorum çünkü ciddi bir depresyon geçiriyorum. Anne olmayı çok isteyerek seçtim ve rabbim bana annelik duygusunu tattırdı çocuğumu da çok seviyorum onsuz bir hayat asla düşünemiyorum ama sevgili hanımlar ben çok zorlanıyorum çok yıpranıyorum bebeğim 6 aylık sadece ben uyutabiliyorum ve sadece memede uyuyor çok yoruldum tükendim. Şunu da belirteyim şükrediyorum bu duyguyu tatmak isteyip nasip olmayanları da düşünüyorum iyiki diyorum ama bu yaşadıklarım duygularımdan bağımsız. Zamanla rahatlayacak mıyız biraz daha düzelecek mi ağlamasından uyku sorunundan meme sorunundan yoruldum ve gücüm yetmez oldu ne olur bana destek verin ihtiyacım var iyi bir şeyler duymaya. Sabrım kalmadı. Belki ben dayanıksız ve güçsüzümdür bilemiyorum. Eşim de elinden gelen yardımı yapıyor ben de bu dönem kesin çalışmayacağım. Bu tip bilgileri vereyim ki net olsun istedim.

Genişletmek için tıkla...

Ayy kuzumm benim.
Keşke yanında olsam kocaman sarılsam sana
Sakın kendini suçlama ve kötü hissetme, sen elinden geleni yapıyosun. Henüz çok yeni bi süreç. 9 ay hamilelik süreci, doğum, lohusalık. Herşey değişiyor.
Bu duygular gayet normal. Zaten herşey mükemmelse sorun vardır.
Bu dönemler geçecek, sonra bakacaksın yürümeyi öğreniyor. Sonra okul telaşı. Sonra ilkleri yaşayacaksın.

Merhaba, sırf bu yazdıklarınıza cevap verebilmek için üyeliğimi aktifleştirdim. Ben 8 aylık hamileyim, lohusalık olayını, emzirmeyi, uykusuz geceleri daha anlayamam bunlar hakkında bilgi veremem fakat şunu söyleyebilirim lütfen kendinizi yetersiz görmeyin. Eminim en iyisi, en muhteşemi olmaya çalıştığınız için bu kadar yıprandınız ve yoruldunuz. Bu sizin kötü bir anne olduğunuzu göstermez. Ha keza hiç bir erkek, hiç bir baba asla bunları düşünmüyordur eminim. Ay ben kötü bir baba mıyım ay ben güçsüz müyüm falan. Kendinize bunu yapmayın. 6 aydır baktığınız bebişinizi bir gün eşinize, yada size laf eden, size kötü hissettiren insanlara bıraksanız 6 ay değil 1 ay dayanamazlar. Annelik kusursuzluk değildir. Annelik robot olmak değildir. Hala yorulabilen, kendine zaman ayırmak isteyen, kahve içip tv keyfi yapmak isteyen, çalışıp para kazanıp o parayı avmye gidip belki çok beğendiniz çantayı almak isteyen 6 ay önceki kadın neyseniz aynısısınız. Sadece anne oldunuz bu kadar. Mükemmel varlıklarız bence. Dünyaya çocuk getirebiliyoruz ve bir anda doğurup anne oluyoruz. O cocuğu büyütüyoruz yetiştiriyor. Eziyet etmediği sürece her anne muhteşemdir bence. Sizde muhteşemsiniz. Bu zor günler geçicek ve geriye dönüp baktığınızda evladınız kocaman olmuş emekliyor, yürüyor, sizinle konuşuyor sizinle oyunlar oynuyor olucak. Kendinizi üzmeyin

Yorgun, bunalmış ama çocuğunu çok seven yeni bir anneyi kimse linç etmez burada. Başlarda zor geliyor, büyüdükçe de farklı zorluklar çıkıyor. Kolaylaşmıyor pek, belli yaşa gelene kadar. Sadece biz alışıyoruz, üstesinden gelmeye başlıyoruz. Geçecek bu hisleriniz. Sağlıkla büyütün.

Annelik evet çok zor ben bu duyguyu ilk 24 yaşımda yaşadım okadar uysal bir bebekdiki yavrum içer uyurdu bütün gece . Sonra 27 yaşımda tattım Allah'ım uyumayan sürekli ağlayan bir bebekti kolik derlermiş çok hastaneye gittik ağlıyor diye zamanla azaldı fakat ağlamaları hiç bitmedi şuanda o huysuz ağlayan bebek sınıfının en iyisi öğrenmeye en açık ve başarılı bir öğrenci. Uysal olan ilk bebegim ise daha geç öğreniyor ve sessiz. Demem o ki bu zamanlar gecicek ve sen ben kendime neden bukadar yüklendim diyeceksin.
Şuan nemi yaptım 3. Evladımı Aldım 10 sene aradan sonra . Şuan 10 aylık Gene uykusuz geceler . Geceleri sürekli uyanıyor emiyir bazen ne zaman aldım yanıma diye düşünüyorum bulamiyirum.günde 4 saat belki uyuyorum. gündüz hiç uyumak bilmez en fazla 40 dk ,ben odadan çıktığımda hala auni ağlar peşimden gelir gün yeni aydınlanmış uyanır ama genede yüzüme eğilip bir gülüşü yetiyor yatakdan kaldırmaya beni.aglamiyor fakat çok enerjik fazla uyku istemiyor.
Sende gul hep gül yavruna stresini bebeğin sünger gibi çekiyor . Hep şarkılar söyle bebek şarkıları oyna onunla o senin hayatının bir parçası ve hep seninle olacak heryerde kabullen.eski özgür hayatın olmayacak hayatın alt üst olmuş gibi hissediyorsun. bilmiyorsun şuan hayatinin , altı üstünden daha güzel olacak.

theacherella .!.:

Merhaba sevgili anneler ve hanımefendiler öncelikle lütfen beni linçlemeyin anlamaya çalışın rica ediyorum çünkü ciddi bir depresyon geçiriyorum. Anne olmayı çok isteyerek seçtim ve rabbim bana annelik duygusunu tattırdı çocuğumu da çok seviyorum onsuz bir hayat asla düşünemiyorum ama sevgili hanımlar ben çok zorlanıyorum çok yıpranıyorum bebeğim 6 aylık sadece ben uyutabiliyorum ve sadece memede uyuyor çok yoruldum tükendim. Şunu da belirteyim şükrediyorum bu duyguyu tatmak isteyip nasip olmayanları da düşünüyorum iyiki diyorum ama bu yaşadıklarım duygularımdan bağımsız. Zamanla rahatlayacak mıyız biraz daha düzelecek mi ağlamasından uyku sorunundan meme sorunundan yoruldum ve gücüm yetmez oldu ne olur bana destek verin ihtiyacım var iyi bir şeyler duymaya. Sabrım kalmadı. Belki ben dayanıksız ve güçsüzümdür bilemiyorum. Eşim de elinden gelen yardımı yapıyor ben de bu dönem kesin çalışmayacağım. Bu tip bilgileri vereyim ki net olsun istedim.

Genişletmek için tıkla...

9aylik oglum var her yazdigin kelimede kendimi gördüm daha dun oturdum ağladım evet cocuk cok guzel.bir duygu ama bazen eski hayatimi ozgurlugumu ozluyorum bunuda dile getirmek bizi kotu anne yapmiyo. Cok zorlaniyorum hic destegim yok esim is harici destek.oluyo ama hep.memede hep.benle.kucak kucaga cocuk.bende cok soruyorum kendime ne zaman biraz düzelecek diye artik uykusuzluktan hayal gorur hale geldim ne kdr dayancam bilmiyorum iyi biseyler duymaya oyle ihtiyacım varki

Her dönemin zorlukları var büyüdükçe iletişim artınca rahatlıyor insan bence. Ve ondan da ötesi çocuk büyüyünce değil sen durumu kabullenince rahatlıyorsun … Unutma yalnız değilsin,ne ilksin bunu yaşayan ne de sonsun Her zaman şuna inan “O çocuk birgün büyüyecek ve sen yarattığın eserinle gurur duyacaksın” Birlikte kahve içeceğiniz günlerinizi düşün Her geçen gün 1 şafak eksiliyor zafere Bunlar dikenli yollar,elbet bitecek

10 aylık bebeğim var. Gündüz uykuları hiç yok. Uyutması da çok zor. Ben de dün gece ağladım artık. Ağlayınca rahatladım.
Ben doğduğundan beri bebekle yalnızken onla ilgilenmek dışından hiçbir şey yapamıyorum. 1 aydır yemek vs başladım yavaş yavaş.
Çocuk büyütmek çok zor ama güzel bir his bence.
Bugünler geçecek, bugünleri arayacağız.

Zor. Gitgide daha da zorlaşıyor sanki her şey ya da benim tahammülüm mü azalıyor emin değilim. 1 yaşını geçti benim minik ama ilk 6 ay rahatmışım sadece emzirdiğim için. 6-12 arası da sadece tadım dönemi olduğu ve henüz yürümediği için keyifliymiş. Benim de ‘ileriki dönemlerde kolaylaşıyor’ yorumlarını görmeye ihtiyacım var. Bu şekilde çok yıpratıcı.

Hiç linç edileceğiniz bir konu yok.
Kızıma çok isteyerek hamile kaldım ama o kadar zor bir bebekti ki hala da çok zor bir çocuktur, depresyona girip ağladığım çok gün olmuştur. Eve misafir gelirdi, giderdi ben misafiri görmezdim odada çocuk uyutacağım diye.. Sadece benimle uyurdu, bensiz durmazdı. Anne olmak dünyanın en zor mesleği, kimse bu konuda hemcinsini linçlemez diye düşünüyorum. Bari bu konuda yapmayalım.
Anneler insandır, anne olunca diğer bütün kimliklerimiz silinmiyor, toplum bunu bekliyor ama gerçek bu değil.
Zor bebek nedir çok iyi bilirim, sizi çok iyi anlıyorum. Çok zor olduğunu biliyorum ama inanın o küçük fasulyeler o kadar hızlı büyüyor ki, hepsi geçecek

7 aylık bebeğim var bu hafta çalışmaya başladım. Öncelikle zor olacağını kabullenince sanırım daha kolay oluyor bazı şeyler. Bu arada emzirme destekli uyutmak büyük yorucu bir olay bunu aşarsan çok daha rahatlarsın çünkü bu sefer bebek her uyanışında yine emerek uykuya geçmek isteyecek sürekli uyanacak bu bir kısır döngü. 4. ay atagından sonra yanına uzanıp pış pış yaparak uyutmaya alıştırdım uykuları inanılmaz düzeldi gece sadece 2 defa beslenmek için kalkıyor başka bir derdi ağrısı yoksa. şimdilik sana bunları tavsiye edebilirim gerekirse bir eğitmenden danışmanlık al. gündüz uykuları da uzayacak bu şekilde rahat edeceksin.

Hisleriniz o kadar doğal ki sadece uykusuzluk bile insanı derinden etkiliyor.
Ek gıdaya başlayınca, oturup bir kaç dakika bile oyuncaklarıyla oynayınca rahatlayacaksınız emin olun.. azıcık daha sabır.. o zamana kadar bebek arabasıyla gezin, uyuyunca mümkünse uyumaya çalışın, ya da kendinizi mutlu edecek bir şey yapın, deşarj olun.. her şey zamanla düzene binecek, kolay gelsin

Bence memede uyutmayi sonlandırın rahat ederseniz. Benimde 7.5 aylik bebeğim var valla gün gün zorlaşıyor. Ama yapacak bişey yok. Siz uyku durumunu çözerseniz rahatlarsiniz

Ben de ilk anne olduğumda çok zorlanmış ve verdiğim kararı çok sorgulamistim. Ama ben tünelin sonunda ışık var demeye geldim. Evet hala zor tarafları var , şu an oğlum 22 aylık. Ama dediklerimi anlıyor. Bir dediğimi yapmazsa diğerini yapıyor. Ne bileyim duş alabiliyorum, yemek yapabiliyorum, arada kendi oynuyor 5 dk bile olsa bir parka götürünce acaba ağlayacak mi zehir mi edecek diye düşünmüyorum. Çok kötü gunleri bile bir dondurma versem susar falan deyip tatlıya bağlayabiliyorum. Yani demem o ki akılları erdikce kolaylaşıyor bir şeyler. O yüzden bence o günlerin de tadını çıkarın ve kaygilanmayin :) ben çok ağladım, uyumuyor durmuyor yemiyor içmiyor diye. Şimdi pişmanım . Annelik rahat olduğunda çok daha keyifli..

reynax .!.:

Bence memede uyutmayi sonlandırın rahat ederseniz. Benimde 7.5 aylik bebeğim var valla gün gün zorlaşıyor. Ama yapacak bişey yok. Siz uyku durumunu çözerseniz rahatlarsiniz

Genişletmek için tıkla...

Siz nasıl uyutuyorsunuz? Benim oğlum memeyi bıraktı artık ama 2. Geliyor o yüzden sordum

Teacherella3 .!.:

Merhaba sevgili anneler ve hanımefendiler öncelikle lütfen beni linçlemeyin anlamaya çalışın rica ediyorum çünkü ciddi bir depresyon geçiriyorum. Anne olmayı çok isteyerek seçtim ve rabbim bana annelik duygusunu tattırdı çocuğumu da çok seviyorum onsuz bir hayat asla düşünemiyorum ama sevgili hanımlar ben çok zorlanıyorum çok yıpranıyorum bebeğim 6 aylık sadece ben uyutabiliyorum ve sadece memede uyuyor çok yoruldum tükendim. Şunu da belirteyim şükrediyorum bu duyguyu tatmak isteyip nasip olmayanları da düşünüyorum iyiki diyorum ama bu yaşadıklarım duygularımdan bağımsız. Zamanla rahatlayacak mıyız biraz daha düzelecek mi ağlamasından uyku sorunundan meme sorunundan yoruldum ve gücüm yetmez oldu ne olur bana destek verin ihtiyacım var iyi bir şeyler duymaya. Sabrım kalmadı. Belki ben dayanıksız ve güçsüzümdür bilemiyorum. Eşim de elinden gelen yardımı yapıyor ben de bu dönem kesin çalışmayacağım. Bu tip bilgileri vereyim ki net olsun istedim.

Genişletmek için tıkla...

Sevgili anne, yazını okurken şuan 4 yaşına girecek olan kızımın bebeklik hali ve yaşadığım depresyon aklıma geldi . Öncelikle çok bunaldıysan mutlaka psikolojik bir destek almanı öneririm. ben lohusalık döneminde ufak bir depresyon geçirmiştim. uykusuzluk, bebeğim 2.5 aylıkken işe dönme mecburiyetim, ona bir şey olacak korkusu, sütüm yetiyor mu niye ağlıyor hastamı endişesi. kızım da sürekli memede uyuyordu. ama 3 aylık bir psikiyatrik destek sonrası epey toparladım. ve şuan her akşam kızımın bebeklik videolarına bakıyoruz üzülüyorum öyle tatlıydıki diyorum. çok özlüyorum keşke hep mememde kalsaydı hep onunla uyusaydım diyorum. geçiyor inanın o dönemler. ve siz de telaşlandıkça eminim o daha huysuz oluyor daha çok ağlıyor. bebek olduktan sonra ne evin düzeni eski halinde oluyor, ne yediğimiz yemekler.. ben düzen ve temizlik takıntısına sahiptim. sürekli evi toplama temizleme işine girişiyordum bunalıyordum .şimdi diyorum ki gerek yokmuş .onlar da insanı stres yapıyor . eğer öyleyseniz bırakın sadece bebeğiniz ile ilgilenin daha çok ten teması kurun onun şuan sizin kokunuza ihtiyacı var .Umarım biraz olsun yazdıklarım sizi rahatlatmıştır. İnanın her anne aynı süreçleri yaşıyor. Daha güzel günleriniz olması ümidiyle .

Teacherella3 .!.:

Merhaba sevgili anneler ve hanımefendiler öncelikle lütfen beni linçlemeyin anlamaya çalışın rica ediyorum çünkü ciddi bir depresyon geçiriyorum. Anne olmayı çok isteyerek seçtim ve rabbim bana annelik duygusunu tattırdı çocuğumu da çok seviyorum onsuz bir hayat asla düşünemiyorum ama sevgili hanımlar ben çok zorlanıyorum çok yıpranıyorum bebeğim 6 aylık sadece ben uyutabiliyorum ve sadece memede uyuyor çok yoruldum tükendim. Şunu da belirteyim şükrediyorum bu duyguyu tatmak isteyip nasip olmayanları da düşünüyorum iyiki diyorum ama bu yaşadıklarım duygularımdan bağımsız. Zamanla rahatlayacak mıyız biraz daha düzelecek mi ağlamasından uyku sorunundan meme sorunundan yoruldum ve gücüm yetmez oldu ne olur bana destek verin ihtiyacım var iyi bir şeyler duymaya. Sabrım kalmadı. Belki ben dayanıksız ve güçsüzümdür bilemiyorum. Eşim de elinden gelen yardımı yapıyor ben de bu dönem kesin çalışmayacağım. Bu tip bilgileri vereyim ki net olsun istedim.

Genişletmek için tıkla...

Süper kahramanların bile bir gücü varken biz annelerin herşeyi düşünüp yetmeye çalışması evet geçecek bu günler. Bu arada 10 aylık kızım var ek gıda dönemi kabus gibiydi hiçbir şey istemiyordu vitaminleri bile zorla veriyordum. Hep memede uyuyordu. Emzik ilk günden beri asla kabul etmedi. Bende mama tercih etmek yerine keçi sütüne başladım biberonu dayıyordum ağzına karnını adamakıllı doyuruyordu ve uyuyordu memintolarım da rahat etti omurgam da ☺

The .!.:

Siz nasıl uyutuyorsunuz? Benim oğlum memeyi bıraktı artık ama 2. Geliyor o yüzden sordum

Genişletmek için tıkla...

Hayırlı olsun inşallah. Ben doğduğundan beri yatağa koyuyorum uyuyor. Tabi artik tutunup kalkmaya başlayınca zorlaştı ninni söylüyorum cok uykusu varsa gerek olmuyor ama.yatagi salliyorum bunlar psikolojik çocuk istiyor mu bilmem ben yapıyorum emzirin yatağa koyun iki oğlumda böyle oldu . Gerçi iki yaşından sonra büyük oğlumu ayağımda salladım hata yaptım artik yapmam

Maşallah. Peki emzirirken uyuyakalmiyorlar miydi? Benim hep böyle oldu ilk çocuğumda

reynax .!.:

Hayırlı olsun inşallah. Ben doğduğundan beri yatağa koyuyorum uyuyor. Tabi artik tutunup kalkmaya başlayınca zorlaştı ninni söylüyorum cok uykusu varsa gerek olmuyor ama.yatagi salliyorum bunlar psikolojik çocuk istiyor mu bilmem ben yapıyorum emzirin yatağa koyun iki oğlumda böyle oldu . Gerçi iki yaşından sonra büyük oğlumu ayağımda salladım hata yaptım artik yapmam

Genişletmek için tıkla...