Anneler yardım edin

kelebek0312

Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
7 Temmuz 2024
256
70
31
Merhaba hanımlar Bir kaç ay önce doğum yaptım.yeni yaşantımı kabullenmek zor oldu.kendimi birden bilmediğim yorucu bir hayatın içinde buldum. Hem sevdim hem sevemedim. Lohusalık süreci çoktan bitmiş olmasına ragmen şuan tam anlamıyla toparlanamıyorum. Bebeğime annelik yapmak çok yorucu zor bir çocuk sürekli kucakta olmak pışpışlanmak istiyor haliyle o ne istiyorsa nasıl mutlu olacagını düşünüyorsam ona göre davranıyorum hayatım onun etrafında dönüyor. Ben kendi gögsüne dokunulmasından fobi derecesinde korkan rahatsız olan biriydim kendim bile dokunamazdım. Sütümden Mahrum kalmasın diye zor da olsa kabus gibi geçen emzirme süreclerinde çok yol kat edip şimdi mememde o uyurken mutluluktan eriyorum. Alarjisi çıktı diyet yapmak zorunda kaldım yiyeceklerim oldukca kısıtlandı. Dışarda yemek yemeyi özledim. Ama olsun o iyi olsun herseye razıyım . Emmek istemedi ayakta emzirmeye alıştırdım daha rahat mutlu emdiğini görünce öyle devam etmeye başladım . Sütüm azalıyır bazı günler anlam veremiyorum sebebi neyse tadını sevmediğim otlara başvurup geri normale dönüyoruz . Uyku dinlenmek aylardır kesintisiz en fazla 3 saat uyuyabiliyorım hep hep uyu uyan yapmam gerekiyor 1 haftadır kesintisiz 3 saate de hasret kaldım Bebegimin gündz uykusu yok geceleri sık kalkıyor .olsun diyorum o iyi olsun nasıl istiyorsa onu değiştirmek yerine aayak uydurmayı seçiyorum. Ama bu kadar ilgilenirken kendimi unuttum psikolojikmen harap durumdayım . Ev temizliği yapamıyorum yemek mutfak işi yapabilrsem yapıyorum . Oysa bebekten önce titizdim sürekli birşeyler yıkanmalı ütülenmeli silinmeliydi şimdi haftalık yapabilirsem şükrediyorum . Eşimle de ilgilenemiyorum uzaklaşıyorum sanki herşeyden herkesten en çok da kendimden uzaklaşmak beni yıpratıyor. Bunca şeye ragmen bebeğime yetemedğim kaygısı var daha çok şey yapmam gerekmişte yapmıyormulum gibi hissediyorum. Onu bir süre yalnız bırakıp mızmızlanırken yemek yapmak zorunda olmak ya da başka birşey yapmak yanlış mış onla ilgilenmem gerekmiş gibi hissediyorum vicdan azabı duyuyorum .nerde yanlış yapıyorum . İçinde bulunduğum durum beni o kadar yoruyor ki evde herşeyim ama bir yandan da hiç birşeyim.lütfen biri akıl versin lohusalıkta beri bende yok bir yol bulmak istiyorum yardım mı almam gerekiyor tüm anneler mi böyle ne zaman kendimi iyi hissedeceğim😔
 
Lohusalik bence 40 gün bitince geçmiyor. Kendini yalniz hissetme çoğu anne bu durumda. Benim bebem 1 yaşında. Aynı süreçten geçtik. Geçiyoruz. Eşin temizlesin evi. Ortaya yapın menemen yiyin. Bu kadar zorlaştırma. Senin açından bakarsak . Bence çok normal bunlar. Ama çok zorlaniyirsqn profesyonel bir yardım al. Mesela benim annem derdi ki .Ben sizleri bir kenara koyuyordum. Oyuncak gibi otururrdunuz aglamzdinjz derdi. Bende oğlum öyle olacak sandim 😅😅 bizim oğlan bir dogdu gazlı kolik mizmiz ailecek biz şok. Beş kişi bakıyorduk çocuğa. Bazen sinirim bozuldukca hala ağlarım.
 
Duygularınız çok normal ne kadar güzel ifade etmişsiniz. Elbette bir şeyler yoluna girecek düzelecek. Düzeni siz bir şekilde oturtacaksınız. Bebeğiniz kaç aylık? Bir gününüzü nasıl geçirdiğinizi? Güne kaçta başladığını?Kaç uyku yaptığını? Kaç dakika sürdüğünü? En son uykusundan kaçta uyandığını yazarsanız belki uyku saatleri düzene girerse gece uykularıda düzelir. Uyku saatleride size kalır.
 
Bunların hepsini çoğumuz yaşıyoruz. Oğlum 2 yaşına girmek üzere, daha yeni toparlanmaya başlamıştım ki tekrar gebeyim. 2 yıl falan bu şekilde geçiyor. Bazı konularda rahatlıyorsunuz ama ilk 2 yıl bebeğin ana kuzusu olduğu dönem. Olduğu kadar yapın her şeyi.
 
Yasadiklariniz çok normal. Benimde bebeğim alerjik ve o iğrenç diyete maruz kalmak nasıl bişey çok iyi bilirim. O bile bile başlı başına depresyon sebebi bence. Bizimki 8 aylık oldu diyeti yeni yeni açmaya başladım. Dışarda yemeyi geçtim evde istediğimi yiyebilsem ona bile razıyım. Aynı şekilde bende 3 saatten uzun deliksiz aylardır hiç uyumadım. Herkes bebeğim uyusun bende uyuyayım diye düşünür ama ben temizlik yapmaktan mutlu oluyorum mesela o uyurken. Saçma bir şekilde hayata dönmüş gibi hissediyorum. Anneyiz ama robot değiliz duygularinizdan rahatsızlık duymayın. Bir anda tüm hayatimiz tepetaklak oluyor ve of deme hakkı verilmiyor. İşte anneliği kutsal yapan da bu aslında. Kim ne derse desin erkekler buna dayanamaz.
 
Lohusalik bence 40 gün bitince geçmiyor. Kendini yalniz hissetme çoğu anne bu durumda. Benim bebem 1 yaşında. Aynı süreçten geçtik. Geçiyoruz. Eşin temizlesin evi. Ortaya yapın menemen yiyin. Bu kadar zorlaştırma. Senin açından bakarsak . Bence çok normal bunlar. Ama çok zorlaniyirsqn profesyonel bir yardım al. Mesela benim annem derdi ki .Ben sizleri bir kenara koyuyordum. Oyuncak gibi otururrdunuz aglamzdinjz derdi. Bende oğlum öyle olacak sandim 😅😅 bizim oğlan bir dogdu gazlı kolik mizmiz ailecek biz şok. Beş kişi bakıyorduk çocuğa. Bazen sinirim bozuldukca hala ağlarım.
Şimdiki bebekler zor oluyor kimse bizler kadar eskiden ilgili değilmiş hep bir hayat koşturmacası ama neden zorlanıyoruz anlamıyorum. Benim tüm günüm evde geçiyor ama tarlada çalışsam bu kadar yorulmam heralde🥲
 
Yasadiklariniz çok normal. Benimde bebeğim alerjik ve o iğrenç diyete maruz kalmak nasıl bişey çok iyi bilirim. O bile bile başlı başına depresyon sebebi bence. Bizimki 8 aylık oldu diyeti yeni yeni açmaya başladım. Dışarda yemeyi geçtim evde istediğimi yiyebilsem ona bile razıyım. Aynı şekilde bende 3 saatten uzun deliksiz aylardır hiç uyumadım. Herkes bebeğim uyusun bende uyuyayım diye düşünür ama ben temizlik yapmaktan mutlu oluyorum mesela o uyurken. Saçma bir şekilde hayata dönmüş gibi hissediyorum. Anneyiz ama robot değiliz duygularinizdan rahatsızlık duymayın. Bir anda tüm hayatimiz tepetaklak oluyor ve of deme hakkı verilmiyor. İşte anneliği kutsal yapan da bu aslında. Kim ne derse desin erkekler buna dayanamaz.
Aynı şeyleri yaşıyoruz 4.ayımdayım açlık beni bitirdi. Alarji haricinde gaz yapabilrcrk herşey bizde daha fazla gaza sebep oluyor az da yesem gaz oluyor hemen
 
Aynı şeyleri yaşıyoruz 4.ayımdayım açlık beni bitirdi. Alarji haricinde gaz yapabilrcrk herşey bizde daha fazla gaza sebep oluyor az da yesem gaz oluyor hemen
Ben gaz yapan şeylere de dikkat ettim ilk başlarda ve bana yicek bişey kalmadı o diyetle beraber. Sonra sonra yemeye başladım ve biz şanslıydık çok şükür gazdan yana sıkıntı yaşamadık. Ben aylarca sabahları sadece patatesli börek yedim. Baharatsiz,ot gibi beslendim. Evlat için nelere katlanıyor işte insan.
 
Şimdiki bebekler zor oluyor kimse bizler kadar eskiden ilgili değilmiş hep bir hayat koşturmacası ama neden zorlanıyoruz anlamıyorum. Benim tüm günüm evde geçiyor ama tarlada çalışsam bu kadar yorulmam heralde🥲
😅 sıkma canını geçiyor. Keşke annen kardeşin ya da ablan varsa biraz onları cagirsan
 
Merhaba hanımlar Bir kaç ay önce doğum yaptım.yeni yaşantımı kabullenmek zor oldu.kendimi birden bilmediğim yorucu bir hayatın içinde buldum. Hem sevdim hem sevemedim. Lohusalık süreci çoktan bitmiş olmasına ragmen şuan tam anlamıyla toparlanamıyorum. Bebeğime annelik yapmak çok yorucu zor bir çocuk sürekli kucakta olmak pışpışlanmak istiyor haliyle o ne istiyorsa nasıl mutlu olacagını düşünüyorsam ona göre davranıyorum hayatım onun etrafında dönüyor. Ben kendi gögsüne dokunulmasından fobi derecesinde korkan rahatsız olan biriydim kendim bile dokunamazdım. Sütümden Mahrum kalmasın diye zor da olsa kabus gibi geçen emzirme süreclerinde çok yol kat edip şimdi mememde o uyurken mutluluktan eriyorum. Alarjisi çıktı diyet yapmak zorunda kaldım yiyeceklerim oldukca kısıtlandı. Dışarda yemek yemeyi özledim. Ama olsun o iyi olsun herseye razıyım . Emmek istemedi ayakta emzirmeye alıştırdım daha rahat mutlu emdiğini görünce öyle devam etmeye başladım . Sütüm azalıyır bazı günler anlam veremiyorum sebebi neyse tadını sevmediğim otlara başvurup geri normale dönüyoruz . Uyku dinlenmek aylardır kesintisiz en fazla 3 saat uyuyabiliyorım hep hep uyu uyan yapmam gerekiyor 1 haftadır kesintisiz 3 saate de hasret kaldım Bebegimin gündz uykusu yok geceleri sık kalkıyor .olsun diyorum o iyi olsun nasıl istiyorsa onu değiştirmek yerine aayak uydurmayı seçiyorum. Ama bu kadar ilgilenirken kendimi unuttum psikolojikmen harap durumdayım . Ev temizliği yapamıyorum yemek mutfak işi yapabilrsem yapıyorum . Oysa bebekten önce titizdim sürekli birşeyler yıkanmalı ütülenmeli silinmeliydi şimdi haftalık yapabilirsem şükrediyorum . Eşimle de ilgilenemiyorum uzaklaşıyorum sanki herşeyden herkesten en çok da kendimden uzaklaşmak beni yıpratıyor. Bunca şeye ragmen bebeğime yetemedğim kaygısı var daha çok şey yapmam gerekmişte yapmıyormulum gibi hissediyorum. Onu bir süre yalnız bırakıp mızmızlanırken yemek yapmak zorunda olmak ya da başka birşey yapmak yanlış mış onla ilgilenmem gerekmiş gibi hissediyorum vicdan azabı duyuyorum .nerde yanlış yapıyorum . İçinde bulunduğum durum beni o kadar yoruyor ki evde herşeyim ama bir yandan da hiç birşeyim.lütfen biri akıl versin lohusalıkta beri bende yok bir yol bulmak istiyorum yardım mı almam gerekiyor tüm anneler mi böyle ne zaman kendimi iyi hissedeceğim😔
Benim lohusalığım yaklaşık 6 ay sürdü o süreç beni aşırı yordu ve hem psikolojik hemde hormonal olarak düzene giremedim. Ben kızımı kanguruya koyarak yemek ve işlerimi yapardım kanguruda uyurdu uyanır geri uyurdu. Geceleri hep meme de geçirdi ve ben emzirmeye asla ve asla sevemedim. Şu an emzirdiğim zaman aklıma geldikçe bile sanki boğazımı sıkıyormuşlarcasına içim sıkılıyor.
 
Benim lohusalığım yaklaşık 6 ay sürdü o süreç beni aşırı yordu ve hem psikolojik hemde hormonal olarak düzene giremedim. Ben kızımı kanguruya koyarak yemek ve işlerimi yapardım kanguruda uyurdu uyanır geri uyurdu. Geceleri hep meme de geçirdi ve ben emzirmeye asla ve asla sevemedim. Şu an emzirdiğim zaman aklıma geldikçe bile sanki boğazımı sıkıyormuşlarcasına içim sıkılıyor.
Erken mi bıraktınız emzirmeyi . Nedense ben de bir tek emzirmeyi seviyorum. Belkide bağ kuramamaktan korkuyorum emziremezsem. çocuğum herkese davrandıgı gibi davranması dan korkuyorum bn bu kadar emek verirken .şuan bile babasının sesine daha çok tepki veriyor halbuki bnle daha çok vakit geçiriyor ssürekli eğlendirmeyr mutlu etmeye çalışıyorum 😊
 
Erken mi bıraktınız emzirmeyi . Nedense ben de bir tek emzirmeyi seviyorum. Belkide bağ kuramamaktan korkuyorum emziremezsem. çocuğum herkese davrandıgı gibi davranması dan korkuyorum bn bu kadar emek verirken .şuan bile babasının sesine daha çok tepki veriyor halbuki bnle daha çok vakit geçiriyor ssürekli eğlendirmeyr mutlu etmeye çalışıyorum 😊
Bizi sürekli gördükleri için sıkıyorlar bizden. Acı ama gerçek 😂 her türlü cepteyiz onlar için bu yüzden heyecanlandirmamiz zor onları. Benimki de aciktiysa beni görünce altın bulmuş gibi seviniyor karnı doyunca geçmiş olsun 🤣
 
Bizi sürekli gördükleri için sıkıyorlar bizden. Acı ama gerçek 😂 her türlü cepteyiz onlar için bu yüzden heyecanlandirmamiz zor onları. Benimki de aciktiysa beni görünce altın bulmuş gibi seviniyor karnı doyunca geçmiş olsun 🤣
😁Neyseki yalnız değilmişim Benimkide acıkınca agzını açıp elleriyle göğüslerime vuruyor doyunca da ayaklarıyla ittiriyor bırakmam için
 
Erken mi bıraktınız emzirmeyi . Nedense ben de bir tek emzirmeyi seviyorum. Belkide bağ kuramamaktan korkuyorum emziremezsem. çocuğum herkese davrandıgı gibi davranması dan korkuyorum bn bu kadar emek verirken .şuan bile babasının sesine daha çok tepki veriyor halbuki bnle daha çok vakit geçiriyor ssürekli eğlendirmeyr mutlu etmeye çalışıyorum 😊
12 ayını doldurunuz doktor kararı ile bıraktım. Yaşı kaç olursa olsun nerede kiminle olursa olsun annesi her zaman özeldir. Ben emzirmeyi sevmiyorum diye vicdan azabı yaşadım kızımın bunu hesedip hissetmediğin sürekli sorguladım. Oyun çağında şu an kızım ve biz bağımızı oyun oynayarak kuruyoruz.
 
X