Anne olmayı istemek ama çok korkmak

Spizella · 12 Haziran 2022

sarilimoncuk .!.:
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

şimdi napıcam demiştim planlı bir hamilelik olmasına rağmen
çok heyecanlı bir gündü
ama hamilelik işin en az korkacağın yeri sanırım :)

Chelzy · 12 Haziran 2022

Bu kadar da " planli ve her sey olmasi gerektigi gibi olsun" dusuncesiyle yapilacak bir sey degil bence cocuk.Bu cumlede bu kadar da ifadesi onemli.Sizin bence cocuga ait sorumlulukla beraber hayatinizin 5 yillik doneminden tamamen farkli olacak gercegiyle başetmeyle sorununuz var.Olay sadece dunyaya bir canli getiriyorum sorumlulugu degil.Burdan cesaret alma fikri ise bilemedim.Yasayip ogreneceksiniz nasil bir sey ki her ne kadar kafam karisik deseniz de çocuk kafasina girmissiniz yani o yola girmissiniz bence.

Kafasikarisikbirisi · 12 Haziran 2022

sarilimoncuk .!.:
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

İlk Oglumu isteyerek hatta ilaç kullanarak hamile kaldım ona ragmen ögrenince şok olmuştum 2.ye tamamen süpriz oldu ögrenince elim ayagım titredi direk eşimi aradım eve gel diye aklımdaki tek şey ben napıcam oglum küçük olmuştu hatta ilk zamanlar belki saglıksız hamilelik belki kalp atışı vs yok belki belki diye ihtimaller düşünüp kendimi rahatlatıyordum çocuk istemeyen biri değildim ama oglum küçük diye zamanı degil gibi gelmişti ona haksızlık gibiydi sonra zamanla bu düşünceler gitti yani bu bebek isteme hamile kalma durumları hissedilen duygular çok farklı olabiliyor ögrenince herkes havaya uçmuyor ki istese bile o an şokla sanki hiç istememiş gibi aglayan çok var önemli olan ne kadar sevinmek vs degil dogduktan sonra anneligin hakkını vermek anne olmak çok zor büyük bir sorumluluk insanın kendini baştan sona degiştirmesi gerekiyor nasıl bir çocuk yetiştirmek istiyorsan önce kendin öyle bir insan olmak için çabalıyorsun, birgün sana bişey olsa arkanda anne diyen birinin olması korkutucu geliyor şuana kadar ölüm beni hiç korkutmazdı ama oglumdan sonra korkutuyor benden sonra ne olacak diye düşünüyorum bu bile çok zor Bi düşünce.

gul2016 · 12 Haziran 2022

ATTRAENTE .!.:
Çocuk istemedim hala da istemiyorum, o yüzden o hisler konusunda yorumum yok ama keşke herkes sizin gibi düşünerek, duygularını ve hayatını tartarak çocuk sahibi olsaydı dünya ne güzel bir yer olurdu. Allah gönlünüze göre versin

Ah ATTRAENTE çok benziyoruz biz birbirimize... Benim küfürbaz olmam haricinde :KK70:

SayYouLoveMe · 12 Haziran 2022

Yani ben çok istiyorum ancak ; henuz ne bir aday ne bir evlilik..İşin kötüsü ufukta da görünmüyor

Endişem ise limon kadar açıklıktan karpuz büyüklüğünde bir canlının çıkması..
Düşündükce bir huzursuzluk geliyor.
Mental süreç değilde doğum anı tedirgin ediyor beni

Probisinkokusu · 12 Haziran 2022

sarilimoncuk .!.:
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Ben yeni evli sayılırım şuan hiç düşünmüyorum. Ama sanki hiç düşünmeyecekmişim gibi geliyor. Nasıl hazır olunur? Hazır olduğunu nerden anlarsın bilemiyorum. Yaşım genç ve annem yaşlı bir anne. Dünyada yokluğunu düşününce nefesim daralıyor. Benim çocuğum öyle olmasın genç bir anne olayım(gerçi ölümün ne zaman olacağını Rabbim bilir) istiyorum. Ancak çok pimpirikli bir insanım bütün o süreç o detaylar işte kan değerleri tahliller içimde bir canlı olduğu için her şeyden etkileneceği için rahatça yemek yiyemez oturamaz yatamaz yaşayamazmışım gibi geliyor. Her hareketimi her yediğimi onunla ilgili her detayı sorgular psikolojik olarak mahvolurum gibi geliyor.Doğana kadar nasıl doğuracağımı düşünmekten 50kere doğururum gibi geliyor.

Sonrada senelerce deneyen insanları görüyorum ya bende öyle olursam diye geç olmadan deneyelim belki bizimde senelerinizi alır diyorum.

Sonuç: Korkuyorum ve bir deli cesareti bekliyorum

cokbilennur · 12 Haziran 2022

Bende sizin gibi çok korkuyordum. Bebeğe bakarken yanıma gelecek, yardım edecek kimsem yoktu. Evde bunun tartışmasını çok yaşadık eşim bebek sahibi olmayı çok istiyordu, ben ise kacıyordum. Sonra hamile olduğumu öğrendim hem çok korktum hem çok mutlu olup ağladım. Onu ilk utrasonda gördüğümde de ağlamıştım.Hamilelik dönemimde zorluylu benim bir sürü test, doktor doktor gezerek geçti. Sonunda ise sağlıklı olarak kucağıma aldım yavrumu. Emzirmede de sorun yaşıyorum 45-46 günlük olmasına rağmen sütüm hala yetmiyor ama bütün bunlara rağmen zorlansamda, uykusuz kalsam da onun varlığı çok güzel bir duygu. İyi ki doğurmuşum, gözüme bakıp gülümsemesi tüm herşeyi unutturuyor.

kirass · 12 Haziran 2022

sarilimoncuk .!.:
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Hamile kalınca hepsi geçiyor bu düşüncelerin. Bn de 3 4 sene kadar bekledim. Bin tane şey düşündüm bebek sahibi olmakla alakalı.
Öğrendiğin an dünyam değişiyor. Hele ki büyümeye başlasın tepinsin hisset. Tek odak noktan o oluyor. Karnında bile çok seviyosun. Doğsun da göreyim diye sabırsızlanıyosun.

Eminim bir çok kişi bebek sahibi olmayı düşünürken korkuyor. Bazı endişeleri oluyor. Benim de vardı. Şu an sadece sağ sağlim kucağıma almak istiyorum

Düşünmeyi planlamayı ne hissederim demeyi bırak. Direk yap

Leylahyt · 12 Haziran 2022

sarilimoncuk .!.:
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Okurken kendimi buldum :) duygularıma tercüman oldunuz bende 4.yıldayım bir yanım deli gibi istiyor bir yanım da deli gibi korkuyor ya pişman olursam diye sürekli şunu da yapayım sonra diye erteliyorum inşallah pişman olmadan en hayırlı vakitte nasip olur bize de

Runam · 12 Haziran 2022

Ben insanın dünyaya bir evlat getirmek için tamamen hazır olma kısmına pek katılmıyorum. Buna hazır olunmaz gibi geliyor. Çok isteyebiliriz, çok bekleyebiliriz ama hazır olmak kısmı için insanın tamamen başına ne geleceğini bilmesi gerekir. Bu netlik olmadığı için de insan hem mutlu olur hem üzülür hem endişelenir hem nasıl yapacağım diye korkabilir. Bu duyguların hepsini de doğal buluyorum.

yenGEnC · 12 Haziran 2022

Bebek sahibi olmaktan korkmayanin aklına şaşarım

tamamen bir belirsizlik. Hamilelik nasıl geçecek, hastayken bile bal+zencefil içip kendi kendine iyileşirken hastaneler ayakyolu olacak, belki sorunlu geçecek,aylarca yatacaksin, belki düzenli olarak oynastigin kocana yasak gelecek, aranıza giren cinsel engel ister istemez soğukluk olarak yansıyacak, sonra doğum nasıl olacak, bebek sağlıklı olacak mı, bebeğin karakteri nasıl olacak? Mesela yumuşak huylu,güler yüzlü bir bebeğe bakmak kolaydır. Ama içine şeytan girmiş gibi sabah akşam ağlayan, kolikli ya da uykusuz,iştahsız, huysuz, memnuniyetsiz bir bebeğe akmak çok daha zordur. Akça pakca ,lüle saçlı bebek de olabilir, aynı kaynanana benzeyen,onun kel hali,biraz da gorumceyi andıran bir bebek de olabilir:) karakteri de sen ne veririsen ver istediğin özelliklere sahip olmuyor olabilir. Pisirik, zorba, hayvanlardan korkan, paylaşmayı sevmeyen, kindar, her reklama özenen,yaygaraci , aşırı duygusal... Piyangodan sana ne çıkacağı hiç belli değil ki .
Bu büyük bir risk :)
Ben de 31 olacağım, henüz daha bu riski almaya kendimi hiç hazır hissetmedim. Ama sanırım yavaş yavaş biyolojik saatim işaret vermeye başladı. Geçen sene eski sevgilimden tam ona benzeyen, maviş lülüş bir bebeğim olsa gibi bir his geçmişti içimden. İlk defa boyle bir istek duydum,otuz yıllık ömrümde. Bu istek artarsa tüm korkuları kabul edip annelik sürecine girmek isteyebilirim:)
Artık bahtimiza ne çıkarsa

Allah pişman etmesin kimseyi

Azaleaa · 12 Haziran 2022

Bu duygu hiç geçmez bence bende isteyerek hamile kaldım şuan hamileyim ama hep acaba erken mi oldu diyorum simdide belkide dogduktan sonra burdaki cogu anne gibi iyi ki dogurmusum dicem ve hatta keske daha once anne olsaymışım bile diyebilirim... o yüzden bu konu öyle çok düşünüp yapılacak birsey gibi gelmiyor bana ama her kadının anne olma hakkı var en azından durumunuzda iyi ve baya yıldır evlisiniz bu duyguyu yaşamayı kendinize layık görün...

Bearhug · 12 Haziran 2022

Diğer konunuzu da biliyorum, süreciniz ve düşünceleriniz çok benziyor bana ve çift olarak bize... Yazdığınız her şeye harfiyen katılıyorum, biz artık kesin olarak korunmayı bırakma kararı aldık buna rağmen her dakika farklı şeyler düşünüyorum, bir an bebek videolarına içim giderken başka bir an yok ben asla yapamam diyorum çünkü şimdiki hayatımın güzelliğini, özgürlüğünü kaybetmek korkunç geliyor. Canım ne istiyorsa yapıyorum şimdi karışan görüşen yok istediğim saatte yatıp kalkıyorum, kariyerime emek veriyorum, kendime yatırım yapıyorum, eşimle evliliğim dokuz sene geçmesine rağmen ilk günkü gibi heyecanlı ve romantik.
Biliyorum ki çocuk olduğunda bu hayat tamamen bitecek, anılarda kalacak artık iki kişilik küçük dünyamız ve biliyorum ki bu hayatı özleyeceğim...
Kısacası düşününce ilerideki su soğuk hem de çok ama zaman akıp gidiyor, maddi manevi imkanımız varken anne baba olma duygusunu tatmadan gecip gitmek de istemiyoruz bu hayattan. Öyleyse yapacak bir şey yok su soğuk ama girince alışacağız inşallah diyorum.
Hepsinden ötesi de bir şekilde bu kararı verip nasip olursa o çocuğu dünyaya getirdikten sonra iyi birer ebeveyn olabilmek ve içten içe en büyük korkum da bu benim. Hamilelik sıkıntıları hormonlar hayatımın değişecek olması hatta doğum vs bile bir yere kadar aşılacak korkular benim için ama acaba benden iyi bir anne olacak mı sorusu çok başka..
Umarım olur. Umarım ikimiz de kararlarımızdan hiç pişman olmayız. Hakkımızda hayırlısı.

Levaiz · 12 Haziran 2022

Bearhug .!.:
Biliyorum ki çocuk olduğunda bu hayat tamamen bitecek, anılarda kalacak artık iki kişilik küçük dünyamız ve biliyorum ki bu hayatı özleyeceğim...

Sürekli ertelememin sebebi tam olarak bu. Ama malesef yaş da ilerliyor, kendimi çok sıkışmış hissediyorum

Bearhug · 12 Haziran 2022

Levaiz .!.:
Sürekli ertelememin sebebi tam olarak bu. Ama malesef yaş da ilerliyor, kendimi çok sıkışmış hissediyorum

Ben de öyle. Kendimce 35 yaşına kadar sınır koymuştum kendime, en geç 35'e kadar bekleyeceğim, o yaşa kadar yaparsam yaparım yoksa çocuk meselesini kapatırız demiştik eşimle. Bunu söylerken daha 25 yaşındaydım tabii, çok zaman var gibi geliyordu ama şimdi 34 olmak üzereyim, söylediğim yaşa bir sene kaldı bugün hamile kalsam doğana kadar 35 e ramak kalacak ki hemen hamile kalıp kalamayacağım da belli değil belki aylarca yıllarca olmayacak.
Nasıl geçti bu kadar çabuk ne ara zaman kapıya böyle dayandı bilemiyorum gerçekten. Kendimi hala 25 gibi hissediyorum çünkü

ama bir yanda da biyolojik gerçekler var.
Keşke önümde bir on yıl daha olsaydı ama yok... Öte yandan iki kişilik hayatıma doyayım diye beklemenin sonu da yok, on senem daha olsa hayatım değişince biliyorum ki yine eski hayatımı özleyeceğim. O yüzden artık ya hep ya hiç diyerek yapıyoruz bir delilik bakalım

KIR PAPATYASII · 12 Haziran 2022

Çok isteyerek ve tedavi olarak hamile kalan biri olarak söylüyorum test pozitif çıkınca eşimin peşinden hiç ayrılmadım ilginç bir şekilde yalnız kalıp bunu düşünmekten korkuyordum . Oysa ki iğne fobisi olan biriyim kendi karnıma o ay tam sekiz iğne yapmıştım . Velhasıl kelam hissettikleriniz oldukça normal . Bence herkes korkmalı zaten ömür boyu sana ihtiyacı olacak birini dünyaya getirmek . Çok sorunlu hamilelik geçiren biri olarak söylüyorum hiç pişman olmadım sadece kaygı ve korku hissediyor insan

Koalina · 12 Haziran 2022

Çocuk sahibi olmak asla tahmin ettiğiniz gibi bir şey olmayacak. Çocukla birlikte siz de yeniden doğuyorsunuz. Başlardaki hayat değişimine şok olma durumu geçtikten sonra çocukla birlikte yeni bir hayatın şekillenmesi oldukça keyifli ama çok yoğunum dediğiniz bütün zamanları unutun, o kadar yorucu :KK70:

İnsan çocuğundan pişman olmaz sadece şartları daha iyi olmadığı için olabilir. Misal yardımcınız yoktur, paranız yoktur, ülke şartları kötüye girmiştir... Bizde hepsi eksikti :KK70:

Hala neyimize güvendik derim.

Levaiz · 12 Haziran 2022

Bearhug .!.:
Ben de öyle. Kendimce 35 yaşına kadar sınır koymuştum kendime, en geç 35'e kadar bekleyeceğim, o yaşa kadar yaparsam yaparım yoksa çocuk meselesini kapatırız demiştik eşimle. Bunu söylerken daha 25 yaşındaydım tabii, çok zaman var gibi geliyordu ama şimdi 34 olmak üzereyim, söylediğim yaşa bir sene kaldı bugün hamile kalsam doğana kadar 35 e ramak kalacak ki hemen hamile kalıp kalamayacağım da belli değil belki aylarca yıllarca olmayacak.
Nasıl geçti bu kadar çabuk ne ara zaman kapıya böyle dayandı bilemiyorum gerçekten. Kendimi hala 25 gibi hissediyorum çünkü ama bir yanda da biyolojik gerçekler var.
Keşke önümde bir on yıl daha olsaydı ama yok... Öte yandan iki kişilik hayatıma doyayım diye beklemenin sonu da yok, on senem daha olsa hayatım değişince biliyorum ki yine eski hayatımı özleyeceğim. O yüzden artık ya hep ya hiç diyerek yapıyoruz bir delilik bakalım

Aynı yaştaymışız ve birebir aynı şeyleri düşünüyorum

Kahrolsun biyolojik gerçekler

Delirtiyor · 12 Haziran 2022

Korunmayı bırakmak planlı gebelik sayılıyorsa planlıydı bizimki. Hadi bırakalım olsun artık zaten hemen olmaz dedik. 2. Ay pozitif gördüm. Ama öyle ne bir heyecan ne bir korku ne bir mutluluk hissetmedim. Sanki ben değil bir başkası hamileydi de onun sürecini takip ediyordum. Doğum gününde de öyle yoğun duygular mutluluktan ölmeler olmadı. Ağlamadım bile. Ağlarım sanıyordum hep. Şu an 13 aylık, lazımlığa yaptığı çişe bile duygulanıyorum

çok garip bir şey gerçekten, yaşadıkça birlikte zaman geçirdikçe yoğunlaşıyor annelik.

sarilimoncuk · 12 Haziran 2022

Hepinize sonsuz teşekkürler. Birçok kişiyle hislerimiz benzer korkularımız aynıymış. Tek tek cevap yazmak istesem de yazmadım. Sayfalar çok fazla oluyor o zaman. bu yorumlardan faydalanabilecek birileri benim arada ettiğim teşekkürlerden dolayı bir mesajı bile kaçırsın istemem. Hepsini okuyabilsinler.
Hepsi bana çok iyi geldi. Biliyorum bu korkuları yaşayan başka kadınlara da iyi gelecek ve çok doğalmış bu hislerim diyecek.
İyi ki varsınız hepiniz. Her şey hayallerimizdeki kadar güzel olsun

Anne olmayı istemek ama çok korkmak

Realist

İkiz oğlan anası

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Hursit sen bir kahramansin,onden gidersin cocugum

Aktif Üye

Aktif Üye

Popüler Üye

Yeni Üye

Aktif Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Aktif Üye

Once upon a time there was a happy bear family...

Dün, bugünün çılgınlığını hazırladı... İçelim!

Once upon a time there was a happy bear family...

Nirvana

Başlangıç:62.5 Güncel:60.85 Hedef:48

Dün, bugünün çılgınlığını hazırladı... İçelim!

Sen kalbime denk gelen küçücük şey👼🏻

Aktif Üye

Benzer Konular