• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anne olmayı istemek ama çok korkmak

sarilimoncuk

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım🙈

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
 
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım🙈

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Çocuk istemedim hala da istemiyorum, o yüzden o hisler konusunda yorumum yok ama keşke herkes sizin gibi düşünerek, duygularını ve hayatını tartarak çocuk sahibi olsaydı dünya ne güzel bir yer olurdu. Allah gönlünüze göre versin🙏
 
Çok karışıktı anlatınca anlicaksiniz ,

Planliydi , ama istemiyordum , mutluydum ama neden ağlıyordum , etrafimdakiler gülüyordu benim içim bı buruktu , ne hissettiğimi bilmiyordum.
Sonra anladım ben hazır değilmişim .
Ama doğurdum iyiki oldu 😂 pişman mıyım asla.

Bence çok planlı olunca da isteksizlik oluyor akışına bırakmakta fayda var.
 
Çocuk istemedim hala da istemiyorum, o yüzden o hisler konusunda yorumum yok ama keşke herkes sizin gibi düşünerek, duygularını ve hayatını tartarak çocuk sahibi olsaydı dünya ne güzel bir yer olurdu. Allah gönlünüze göre versin🙏
Çok teşekkürler. Amin aminm. İnşallah dünyayı güzelleştirecek evlatlar yetiştirmek nasip olur ❣️
 
Konuyu takipteyim bende aynı durumdayım. 8 aylık evliyim bir yandan cok cok istiyorum ama bir yandan korkularım inanılmaz ağır basıyor. Bir çocuğun sorumluluğunu almak, ona yetebilecek miyim endişesi, böyle bir dünyaya getirmek… Umarım hersey gönlünüzce olur
 
Ben de hazır olmayarak ama 30 oldum artık olsun diyerek doğurdum oğlumu ve her anne gibi iyiki diyorum ama jübilemi de onunla yaptım.. Anne olmak bence hayattaki en zor vasıf.. O yüzden benden asla çok çocuklu bir anne olamaz😂 Kendinizi en iyi siz bilirsiniz ona göre çocuk yapın derim:Çevreye eşe, aileye hatta çocuğunuzun kardeş isteğine göre değil..
 
Çok karışıktı anlatınca anlicaksiniz ,

Planliydi , ama istemiyordum , mutluydum ama neden ağlıyordum , etrafimdakiler gülüyordu benim içim bı buruktu , ne hissettiğimi bilmiyordum.
Sonra anladım ben hazır değilmişim .
Ama doğurdum iyiki oldu 😂 pişman mıyım asla.

Bence çok planlı olunca da isteksizlik oluyor akışına bırakmakta fayda var.
Kendimi gördüm. Ama istiyorum da sizden farklı olarak.gerçi İstiyor olmak hazır olduğumu göstermez. Bilmiyorum belki bende hazır değilim ama farkında değilim 😂

Çok plan konusunda haklısınız. Böyle bir sorunum zaten her konuda var.
 
Şu kadarını soyleyeyim bilmem kaçıncı tüp bebek tedavisini olup transfer olduktan sonra tutacak mı tutmayacak mı, tum hayallerim emeklerim yine çöp mu olacak korkusunu yaşamaktansa soylediginiz bu korkuları yasamak bin kat daha iyidir.. Umarım korkularınız şekil değiştirmez ve hayırlısı ile yerini sevince mutluluga bırakır..
 
Ben 3 çocuk annesiyim be 17 yıllık evliyim, ilk oğlum evliliğin 6 yıl sonrası oldu. Bekliyorduk tüp bebek olduğu için çok mutlu oldum ama korkuda vardı tabi ama sonra kayboldu.
 
Korkun zaten hatta hayatta her anınız bu korkuyla geçecek, onu düşünerek daha da irdeleyin.
Söylediğiniz bir kelimenin bile kafada deli gibi muhakemesini yaptığınız ve ölseniz bile ardınızdan ‘anne’ diye ağlayacak birisinin kalacak olmasıyla yüzleştiğiniz, asla bitmeyen bir vasıf bu.
 
Son düzenleme:
Şu kadarını soyleyeyim bilmem kaçıncı tüp bebek tedavisini olup transfer olduktan sonra tutacak mı tutmayacak mı, tum hayallerim emeklerim yine çöp mu olacak korkusunu yaşamaktansa soylediginiz bu korkuları yasamak bin kat daha iyidir.. Umarım korkularınız şekil değiştirmez ve hayırlısı ile yerini sevince mutluluga bırakır..
Sizin çocuğunuz varmı? Eğer tedavideyseniz Allah yardımcınız olsun
 
Kendimi gördüm. Ama istiyorum da sizden farklı olarak.gerçi İstiyor olmak hazır olduğumu göstermez. Bilmiyorum belki bende hazır değilim ama farkında değilim 😂

Çok plan konusunda haklısınız. Böyle bir sorunum zaten her konuda var.
Ben de istemiyor değildim ama garip bı şüphecilik gibi bı his tarif edemiyorum. Siz beni anlamış olacaksınız diye düşünüyorum .
Evet hazır olmamakla alakalı olduğunu net söylerim.
 
Konuyu takipteyim bende aynı durumdayım. 8 aylık evliyim bir yandan cok cok istiyorum ama bir yandan korkularım inanılmaz ağır basıyor. Bir çocuğun sorumluluğunu almak, ona yetebilecek miyim endişesi, böyle bir dünyaya getirmek… Umarım hersey gönlünüzce olur
Aynı hisleri yaşayan birilerinin olduğunu bilmek iyi geliyor. Çevremdekilere soruyorum hepsi anne olmak için gelmiş dünyaya. Hepsi dünyayı sorumluluğu vs düşünmüş ama ertelemek istemeyecek kadar çok istemişler anne olmayı. Beni korkularımı anlayan kimse olmadı.
Çok teşekkürler sizinde gönlünüzce olsun her şey.
 
Valla çok çok isteyerek yaptığım halde ilk hamile kaldığımı öğrendiğimde çok korktum ve bir sürede alışamadım. Az önce bir konuya da yazdım. Annelik doğduktan sonra öğrenilen birşey. Ona emek verdikçe büyüttükçe senden bir parça olduğunu gördükçe artıyor sevgisi. Şartlar müsaitse beklemeyin derim. (Ha benden bir parça derken bana hiç benzemiyor o konuda bir miktar kırgınım 😂) ama şuan iyiki doğurdum seni diyip totosunu dişliyorum 🤓🤓
 
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım🙈

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.

Ben de sizin gibiydim. Eşim çok isıtıyordu ama önce maddiyatı yoluna sokalım dedik. Çok iyi olmasa da az biraz düze çıktık. 6.5 yıldan sonra bebeğimiz dünyaya geldi çok şükür.

Ben hamile olduğumu öğrendiğim gün gün boyu ağladım. Ama sadece korku hissediyordum. İçimde mutluluk yoktu. Önceden de hamile olduğumu gördüğüm rüyalar kabusumdu ve uyanınca ohh be rüyaymış derdim . Öyle bi rahatlardım


Neyse işte o gün tüm gün ağladım. Gebeliğim boyunca öyle çok büyük duygular yüklenmedi bana. Yani anlatıldığı gibi duygular yüklenmedi. Çünkü bu hayalini kurduğum bi olay değil, daha çok korkumdu

9 aylık sürenin sonuna geldiğimde artık kızım gelmek istedi. Kucağıma aldığımda da aşırı bi şey oldu desem belki yalan olur ama tabi ki sevdim ve sahiplendim. Sonra günler geçti geçti... Her geçen gün sevgim onla birlikte büyümeye başladı. Şu an tarif edilemez bi sevgim var. Her şey bi yana "O" bi yana.

Ahhh kızım diyorum sen miydin o karnımdaki. Ben seni bilsem, senin orda olduğunu bilsem nasıl beklicektim seni 9 ay diye diye seviyorum 😂 tarifi yok . Hiçbi sevgiye benzemiyo. Allah isteyen herkese nasip etsin 🙏
 
Merhabalar

İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım🙈

Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.

Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.

Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.

Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Ahh bende ilk hamile olduğumu öğrenince duşta bile düşüncelere dalıyodum, bakabilcek miyim hayatım tamamen değişicek ona yetebilcek miyim bir sürü şey kafamı kemiriyodu. İlk başta mutlu olmak yerine kaygılarım ağır bastı aslında ama şuan onun tekmeleri hareketleri bile mutluluktan uçuruyo, aldığım bi eşyasına bile aşkla bakıyorum. İlk başta endişeler oluyo gerçekten ama sonradan ona bağlanıyosunuz 🥰
 
Şu kadarını soyleyeyim bilmem kaçıncı tüp bebek tedavisini olup transfer olduktan sonra tutacak mı tutmayacak mı, tum hayallerim emeklerim yine çöp mu olacak korkusunu yaşamaktansa soylediginiz bu korkuları yasamak bin kat daha iyidir.. Umarım korkularınız şekil değiştirmez ve hayırlısı ile yerini sevince mutluluga bırakır..
her şey hayallerinizdeki kadar güzel olsun inşallah. Dualarınız için bolca amin. Hepimizin endişeleri korkuları kötü tecrübeleri yerini güzelliğe bıraksın inşallah ❣️
 
Ben de sizin gibiydim. Eşim çok isıtıyordu ama önce maddiyatı yoluna sokalım dedik. Çok iyi olmasa da az biraz düze çıktık. 6.5 yıldan sonra bebeğimiz dünyaya geldi çok şükür.

Ben hamile olduğumu öğrendiğim gün gün boyu ağladım. Ama sadece korku hissediyordum. İçimde mutluluk yoktu. Önceden de hamile olduğumu gördüğüm rüyalar kabusumdu ve uyanınca ohh be rüyaymış derdim . Öyle bi rahatlardım


Neyse işte o gün tüm gün ağladım. Gebeliğim boyunca öyle çok büyük duygular yüklenmedi bana. Yani anlatıldığı gibi duygular yüklenmedi. Çünkü bu hayalini kurduğum bi olay değil, daha çok korkumdu

9 aylık sürenin sonuna geldiğimde artık kızım gelmek istedi. Kucağıma aldığımda da aşırı bi şey oldu desem belki yalan olur ama tabi ki sevdim ve sahiplendim. Sonra günler geçti geçti... Her geçen gün sevgim onla birlikte büyümeye başladı. Şu an tarif edilemez bi sevgim var. Her şey bi yana "O" bi yana.

Ahhh kızım diyorum sen miydin o karnımdaki. Ben seni bilsem, senin orda olduğunu bilsem nasıl beklicektim seni 9 ay diye diye seviyorum 😂 tarifi yok . Hiçbi sevgiye benzemiyo. Allah isteyen herkese nasip etsin 🙏
Ağlayarak okudum 🥹🥹🥹
Amin inşallah. Ne güzel anlatmışsınız. Heralde bende böyle olurum gibi geliyor.
 
Anneliği tanımlamam gerektiğinde aklımda hep bir sahne var, Yüzüklerin Efendisi filminde Galadriel’in bir sahnesi var. Frodo yüzüğü ona verdiğinden diyaloğu izleyen bilir “Karanlık değil, şafak kadar güzel ve aydınlık. Deniz kadar güvenilmez. Toprak kadar temelleri derin. Herkes beni sevecek ve korkacak…” Tam da böyle bir dalgalı kur. Bir an içinize sokmak isterken bazı zamanlarda “Allahım biri 10 dk ilgilense de kafamı dinlesem…” İnsan anneliğe hazır olamıyor ya anca 20 yaşına gelince falan toparlayacağım sanırım.
 
Back
X