- Konu Sahibi sarilimoncuk
-
- #21
şimdi napıcam demiştim planlı bir hamilelik olmasına rağmen
çok heyecanlı bir gündü
ama hamilelik işin en az korkacağın yeri sanırım :)
Merhabalar
İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım
Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.
Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.
Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.
Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
İlk Oglumu isteyerek hatta ilaç kullanarak hamile kaldım ona ragmen ögrenince şok olmuştum 2.ye tamamen süpriz oldu ögrenince elim ayagım titredi direk eşimi aradım eve gel diye aklımdaki tek şey ben napıcam oglum küçük olmuştu hatta ilk zamanlar belki saglıksız hamilelik belki kalp atışı vs yok belki belki diye ihtimaller düşünüp kendimi rahatlatıyordum çocuk istemeyen biri değildim ama oglum küçük diye zamanı degil gibi gelmişti ona haksızlık gibiydi sonra zamanla bu düşünceler gitti yani bu bebek isteme hamile kalma durumları hissedilen duygular çok farklı olabiliyor ögrenince herkes havaya uçmuyor ki istese bile o an şokla sanki hiç istememiş gibi aglayan çok var önemli olan ne kadar sevinmek vs degil dogduktan sonra anneligin hakkını vermek anne olmak çok zor büyük bir sorumluluk insanın kendini baştan sona degiştirmesi gerekiyor nasıl bir çocuk yetiştirmek istiyorsan önce kendin öyle bir insan olmak için çabalıyorsun, birgün sana bişey olsa arkanda anne diyen birinin olması korkutucu geliyor şuana kadar ölüm beni hiç korkutmazdı ama oglumdan sonra korkutuyor benden sonra ne olacak diye düşünüyorum bu bile çok zor Bi düşünce.Merhabalar
İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım
Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.
Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.
Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.
Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Ah ATTRAENTE çok benziyoruz biz birbirimize... Benim küfürbaz olmam haricindeÇocuk istemedim hala da istemiyorum, o yüzden o hisler konusunda yorumum yok ama keşke herkes sizin gibi düşünerek, duygularını ve hayatını tartarak çocuk sahibi olsaydı dünya ne güzel bir yer olurdu. Allah gönlünüze göre versin
Ben yeni evli sayılırım şuan hiç düşünmüyorum. Ama sanki hiç düşünmeyecekmişim gibi geliyor. Nasıl hazır olunur? Hazır olduğunu nerden anlarsın bilemiyorum. Yaşım genç ve annem yaşlı bir anne. Dünyada yokluğunu düşününce nefesim daralıyor. Benim çocuğum öyle olmasın genç bir anne olayım(gerçi ölümün ne zaman olacağını Rabbim bilir) istiyorum. Ancak çok pimpirikli bir insanım bütün o süreç o detaylar işte kan değerleri tahliller içimde bir canlı olduğu için her şeyden etkileneceği için rahatça yemek yiyemez oturamaz yatamaz yaşayamazmışım gibi geliyor. Her hareketimi her yediğimi onunla ilgili her detayı sorgular psikolojik olarak mahvolurum gibi geliyor.Doğana kadar nasıl doğuracağımı düşünmekten 50kere doğururum gibi geliyor.Merhabalar
İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım
Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.
Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.
Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.
Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Hamile kalınca hepsi geçiyor bu düşüncelerin. Bn de 3 4 sene kadar bekledim. Bin tane şey düşündüm bebek sahibi olmakla alakalı.Merhabalar
İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım
Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.
Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.
Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.
Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Okurken kendimi buldum :) duygularıma tercüman oldunuz bende 4.yıldayım bir yanım deli gibi istiyor bir yanım da deli gibi korkuyor ya pişman olursam diye sürekli şunu da yapayım sonra diye erteliyorum inşallah pişman olmadan en hayırlı vakitte nasip olur bize deMerhabalar
İzninizle yine çocuk istemek ile alakalı bir konu açacağım
Önceki konuma çok güzel yorumlar geldi. Her açıdan değerlendirildi. Yine sizlere danışmak istedim.
Yaklaşık 5 yıllık evliyim. Başlarda anne olmayı çok istiyordum ama bilerek erteledik. Bunları dünyaya bebek getirmek için birçok konuda hazırlandığımı anlayabilmeniz için anlatıyorum.
5 yılda birçok konuyu hallettik. Her evlilikte bulunan sorunları eşimle destek alarak çözdük. Maddi kısmı düzene soktuk. Kendimle alakalı daha olgunlaştım daha hazırım artık. Zaten epey küçük evlendiğimiz için bilerek bu zamana dek erteledik. Ben zaman geçtikçe daha çok hazır hissederiz daha çok tamam şimdi bu evin tek eksiği bebek deriz diye düşünüyordum.
Şuan ise çok daha farklı bir duyguya giriyorum. Anlatabilir miyim bilmiyorum bile çok karışık. Hala anne olmayı istiyorum. Hayal kuruyorum ama çok korkuyorum. Her şeyden hemde. Mesela bazen videolara bakıyorum işte idrar testini beklerken anne adayları çekiyor. Elleri titriyor, görünce ağlıyorlar böyle duygu yüklü mutluluk dolu anlar. Ben önce öğrensem eyvah ne yapacağım şimdi diye ağlar peşine mutlu olurum. Hamilelik şüphesi yaşadım 1 gün emin olana dek önce bir sürü ağladım sonra mutlu oldum yine ağladım korktum eyvah olmaz inşallah dedim sonra allahım olsun ne olur dedim. Hamile kalınca öyle tamamen mutluluk duyamam gibi hissediyorum. Bu his bana vicdan azabı çektiriyor. Belki de emin değilim kendimi mi kandırıyorum diyorum. Emin olsam mutluluk duyarım niye ağlayıp durayım diyorum. Çok garip bir ruh hali içindeyim.
Sizler ne hissettiniz gebelik planlamadan önce ve öğrendiğinizde? tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Sürekli ertelememin sebebi tam olarak bu. Ama malesef yaş da ilerliyor, kendimi çok sıkışmış hissediyorumBiliyorum ki çocuk olduğunda bu hayat tamamen bitecek, anılarda kalacak artık iki kişilik küçük dünyamız ve biliyorum ki bu hayatı özleyeceğim...
Sürekli ertelememin sebebi tam olarak bu. Ama malesef yaş da ilerliyor, kendimi çok sıkışmış hissediyorum
Aynı yaştaymışız ve birebir aynı şeyleri düşünüyorumBen de öyle. Kendimce 35 yaşına kadar sınır koymuştum kendime, en geç 35'e kadar bekleyeceğim, o yaşa kadar yaparsam yaparım yoksa çocuk meselesini kapatırız demiştik eşimle. Bunu söylerken daha 25 yaşındaydım tabii, çok zaman var gibi geliyordu ama şimdi 34 olmak üzereyim, söylediğim yaşa bir sene kaldı bugün hamile kalsam doğana kadar 35 e ramak kalacak ki hemen hamile kalıp kalamayacağım da belli değil belki aylarca yıllarca olmayacak.
Nasıl geçti bu kadar çabuk ne ara zaman kapıya böyle dayandı bilemiyorum gerçekten. Kendimi hala 25 gibi hissediyorum çünküama bir yanda da biyolojik gerçekler var.
Keşke önümde bir on yıl daha olsaydı ama yok... Öte yandan iki kişilik hayatıma doyayım diye beklemenin sonu da yok, on senem daha olsa hayatım değişince biliyorum ki yine eski hayatımı özleyeceğim. O yüzden artık ya hep ya hiç diyerek yapıyoruz bir delilik bakalım
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?