- 4 Şubat 2015
- 6.031
- 12.244
-
- Konu Sahibi gecenin_resmi
- #1
Benım evlılıgımın ilk yılı problemlıydı maddi manevi .. esimin rahatsızlıkları vs . Düşünki her gece esım panık atak krizi gecirir gecenin bir yarısında bana telefon gelır ben gider onu hastanelerden toplar eve gelir bazen uyuyabılır bazen uyumadan sabah işe giderdim. Zehir gbi bi yıldı . Boyle bir durjmda insan cocuk dusunebılırmı ama cevredekıler basladılar cocuk cocuk demeye .. insanlar gozlerıyle hastane hastane kosusturmamızı gorurken bide üstüne coxugımuz olmadıgını düşündüler .bi Süre sonra kendımı acıklamaktan vazgectim . Bana her sorduklarında rabbim hayırlı bi zamanda hayırlı bisekilde nasıp etsin demekki daha vakti var dedim . Sana önerim insanlara takılma onlar hep konusur ve psikolojini etkılerler . Daha da kotusu cocugunun olmadıgına seni ikna eder bide üstüne eşinle aranda gereksiz gerginliklere sebeb olurlar . Bi süre sonra sorun olmasa bile eşinizden sogumaya baslarsınız onun gereken cabayı gostermedıgıne inanırsınız birbirinizi suclamaya baslarsınız . Gerkli testlerınızı yaptırın bi problem varsa tedaviisni olun bu surecte prikolojik olarak rahat olun . Okdr rezerve sperme gerek yok . Nekdr az olursa olsun bir yumurta ve bi sperm ıhtıyacınız olan . Rabbım ol dedıkten sonra hersey olur. Gerekenı yapın ve takdiri Allaha bırakın . Ama kesınlıkle esınızle huzurunuzu kacırmayın psikolojik olrak da rahat olun . İnfertilitelerın sebebı psikolojik baskı genelde .. hakkınızda hayırlıısnolsım1, 5 yıldır evliyiz. Geç evlendik yaşlar 35. Aslında ilk zamanlar çok problem yoktu. Sadece benim rezervler azalmaya başlamıştı. Doktorum, ki alanında iyi bir hoca bir yıl bekle aşılama yaparız demişti. 1 yıl beklemeye başladık. Bu süreçte daha 4 aylıkken, şurada şöyle bir ebe kadın var, ilişkiden sonra içine zeytinyağı ılıt dök vs gibi saçma sapan tavsiyelerde bulunanlar oldu. Bazıları sevdiğim değer verdiğim insanlar bazıları alakasız selam sabah olan insanlar. Yine de hiç kırmadan cvb vermeye çalıştım. 1 yıl olsun da hele Bi dedim geçiştirdim.işyeri servisinde karşılaştığım sadece günaydınlaştığım hanım ablalar yaşımı sorup amann geç kalma sakın tedavini ol der, 3 diploması olduğu için övünen gerçekten kültürlü olduğunu düşündüğüm arkadaşım her konuşmamızda bebek varmı diye sorup neyi bekliyorsun bebeksiz evlilik mi olur tedaviye Ne zaman başlıyorsun yaşın var geç kalıyorsun diye baskı yapar (kendisi halen daha bekar ve aynı yaştayız.geleni gideni reddedip evlenmeyen, kendisi de geç kalan, Allaha tevekkülü tam biri. Sanki benim elimde olan bişeymiş gibi her konuşmada resmen psikolojik baskısını hissediyorum. ozaman sende geç kalma, kim gelirse kulp takıyorsun, zaman seninde aleyhine işliyor. Gelenlere evet de bebek yap diyesim geliyor sonra vazgeçiyorum) kv, görümce, kendi ailem, en yakın dostum sorup darlamazken millete dert oldu benim hamileliğim. Sanki onlar demese ben bilmiyorum tedavi olmayı. Yine de umudum olduğum için çok ta takılmamaya gayret ettim. Eşime sende bir görün dedim hiç ikiletmedi gitti üroloğa. Sperm sayısı ilk zamanlar 39 milyondu ama gittikçe düşmeye başladı. Genetik dahil tüm araştırmaları hocamız yönlendirmesi ile yaptık. Adam şeker gibi bir prof. Hep yardımcı oldu bize. Önce niye düşüyor sebebini bulalım sonra aşılama yaptırın,tutmaz dedi. Güveniyoruz hocama oyüzden 3 ay bekledik. Ben hoca istemeden direk eşime semen analizi yaptırdım. Sadece 1 milyon sprem kalmış. Hareket hız sıfır. Hareketsiz %90 yerinde hareket %10.şok oldum. 3 aydır boşuna bekledik. Keşke hemen tüp bebeğe başlasaydık. Aslında sayı düşme sebebini biliyor gibiyim. Eşim şeker gibi antibiyotik ağrı kesici kullanır. 1.5 yıldır her aya bir kutu ilaç sığdırıyor dersem yeridir. Hatta ürolog hocamıza da sordum olumsuz etkiler haklısın dedi.ama eşim hatasını kabul etmiyor.ağrım var diş etlerin sıkıntılı ne yapayım tamam ağrıdan ölsemde artık kullanmam diyor bu saatten sonra ister kullan ister kullanma artık heç kaldık neye yarar diyorum. Bende peşini bıraktım artık. Benim rezervler sınırda. O tadavisini olana kadar menepoza girmiş olurum.anne olmayı çok istiyordum. Sürekli bebek sitelerinde gezip battaniye emzirme önlüğü falan siparişi vererek hazırlık yapıyordum.
Kabullenmek zor olacak benim için. Ama çevre baskısı daha da zorlayacak. Direk olmuyor diye kesip atarım, eşelerlerse de konuşmak istemiyorum bu konu da diye azarlarım heralde ye kendimi alıştırmaya başladım.
Ama en önemli konu eşim. Artık birşeyler yap diyerek dürtüklemek istemiyorum açıkcası ne yapıyor yapsın tedavi mi oluyor ilaç kullanmayı bırakıp sigarayı mı azaltıyor ne yapıyor ilgilenmiyorum. Seviyorum onu ama daha yolun başında pes ettim. Olamayacak dua ya amin diyip boşuna maddi manevi yıpranmak istemiyorum.
Sizler nasıl kabullendiniz, dış insanları nasıl susturdunuz bana akıl verin lütfen. Nasıl atlattınız bu süreci
Dediğiniz gibi daha yolun başındasınız. Hiç sperm bulamayıp ameliyatla alıyorlar, tüp bebek yapıyorlar. Ama çocuk istiyorsa eşiniz sigarayı hayatından çıkarmalı1, 5 yıldır evliyiz. Geç evlendik yaşlar 35. Aslında ilk zamanlar çok problem yoktu. Sadece benim rezervler azalmaya başlamıştı. Doktorum, ki alanında iyi bir hoca bir yıl bekle aşılama yaparız demişti. 1 yıl beklemeye başladık. Bu süreçte daha 4 aylıkken, şurada şöyle bir ebe kadın var, ilişkiden sonra içine zeytinyağı ılıt dök vs gibi saçma sapan tavsiyelerde bulunanlar oldu. Bazıları sevdiğim değer verdiğim insanlar bazıları alakasız selam sabah olan insanlar. Yine de hiç kırmadan cvb vermeye çalıştım. 1 yıl olsun da hele Bi dedim geçiştirdim.işyeri servisinde karşılaştığım sadece günaydınlaştığım hanım ablalar yaşımı sorup amann geç kalma sakın tedavini ol der, 3 diploması olduğu için övünen gerçekten kültürlü olduğunu düşündüğüm arkadaşım her konuşmamızda bebek varmı diye sorup neyi bekliyorsun bebeksiz evlilik mi olur tedaviye Ne zaman başlıyorsun yaşın var geç kalıyorsun diye baskı yapar (kendisi halen daha bekar ve aynı yaştayız.geleni gideni reddedip evlenmeyen, kendisi de geç kalan, Allaha tevekkülü tam biri. Sanki benim elimde olan bişeymiş gibi her konuşmada resmen psikolojik baskısını hissediyorum. ozaman sende geç kalma, kim gelirse kulp takıyorsun, zaman seninde aleyhine işliyor. Gelenlere evet de bebek yap diyesim geliyor sonra vazgeçiyorum) kv, görümce, kendi ailem, en yakın dostum sorup darlamazken millete dert oldu benim hamileliğim. Sanki onlar demese ben bilmiyorum tedavi olmayı. Yine de umudum olduğum için çok ta takılmamaya gayret ettim. Eşime sende bir görün dedim hiç ikiletmedi gitti üroloğa. Sperm sayısı ilk zamanlar 39 milyondu ama gittikçe düşmeye başladı. Genetik dahil tüm araştırmaları hocamız yönlendirmesi ile yaptık. Adam şeker gibi bir prof. Hep yardımcı oldu bize. Önce niye düşüyor sebebini bulalım sonra aşılama yaptırın,tutmaz dedi. Güveniyoruz hocama oyüzden 3 ay bekledik. Ben hoca istemeden direk eşime semen analizi yaptırdım. Sadece 1 milyon sprem kalmış. Hareket hız sıfır. Hareketsiz %90 yerinde hareket %10.şok oldum. 3 aydır boşuna bekledik. Keşke hemen tüp bebeğe başlasaydık. Aslında sayı düşme sebebini biliyor gibiyim. Eşim şeker gibi antibiyotik ağrı kesici kullanır. 1.5 yıldır her aya bir kutu ilaç sığdırıyor dersem yeridir. Hatta ürolog hocamıza da sordum olumsuz etkiler haklısın dedi.ama eşim hatasını kabul etmiyor.ağrım var diş etlerin sıkıntılı ne yapayım tamam ağrıdan ölsemde artık kullanmam diyor bu saatten sonra ister kullan ister kullanma artık heç kaldık neye yarar diyorum. Bende peşini bıraktım artık. Benim rezervler sınırda. O tadavisini olana kadar menepoza girmiş olurum.anne olmayı çok istiyordum. Sürekli bebek sitelerinde gezip battaniye emzirme önlüğü falan siparişi vererek hazırlık yapıyordum.
Kabullenmek zor olacak benim için. Ama çevre baskısı daha da zorlayacak. Direk olmuyor diye kesip atarım, eşelerlerse de konuşmak istemiyorum bu konu da diye azarlarım heralde ye kendimi alıştırmaya başladım.
Ama en önemli konu eşim. Artık birşeyler yap diyerek dürtüklemek istemiyorum açıkcası ne yapıyor yapsın tedavi mi oluyor ilaç kullanmayı bırakıp sigarayı mı azaltıyor ne yapıyor ilgilenmiyorum. Seviyorum onu ama daha yolun başında pes ettim. Olamayacak dua ya amin diyip boşuna maddi manevi yıpranmak istemiyorum.
Sizler nasıl kabullendiniz, dış insanları nasıl susturdunuz bana akıl verin lütfen. Nasıl atlattınız bu süreci
1, 5 yıldır evliyiz. Geç evlendik yaşlar 35. Aslında ilk zamanlar çok problem yoktu. Sadece benim rezervler azalmaya başlamıştı. Doktorum, ki alanında iyi bir hoca bir yıl bekle aşılama yaparız demişti. 1 yıl beklemeye başladık. Bu süreçte daha 4 aylıkken, şurada şöyle bir ebe kadın var, ilişkiden sonra içine zeytinyağı ılıt dök vs gibi saçma sapan tavsiyelerde bulunanlar oldu. Bazıları sevdiğim değer verdiğim insanlar bazıları alakasız selam sabah olan insanlar. Yine de hiç kırmadan cvb vermeye çalıştım. 1 yıl olsun da hele Bi dedim geçiştirdim.işyeri servisinde karşılaştığım sadece günaydınlaştığım hanım ablalar yaşımı sorup amann geç kalma sakın tedavini ol der, 3 diploması olduğu için övünen gerçekten kültürlü olduğunu düşündüğüm arkadaşım her konuşmamızda bebek varmı diye sorup neyi bekliyorsun bebeksiz evlilik mi olur tedaviye Ne zaman başlıyorsun yaşın var geç kalıyorsun diye baskı yapar (kendisi halen daha bekar ve aynı yaştayız.geleni gideni reddedip evlenmeyen, kendisi de geç kalan, Allaha tevekkülü tam biri. Sanki benim elimde olan bişeymiş gibi her konuşmada resmen psikolojik baskısını hissediyorum. ozaman sende geç kalma, kim gelirse kulp takıyorsun, zaman seninde aleyhine işliyor. Gelenlere evet de bebek yap diyesim geliyor sonra vazgeçiyorum) kv, görümce, kendi ailem, en yakın dostum sorup darlamazken millete dert oldu benim hamileliğim. Sanki onlar demese ben bilmiyorum tedavi olmayı. Yine de umudum olduğum için çok ta takılmamaya gayret ettim. Eşime sende bir görün dedim hiç ikiletmedi gitti üroloğa. Sperm sayısı ilk zamanlar 39 milyondu ama gittikçe düşmeye başladı. Genetik dahil tüm araştırmaları hocamız yönlendirmesi ile yaptık. Adam şeker gibi bir prof. Hep yardımcı oldu bize. Önce niye düşüyor sebebini bulalım sonra aşılama yaptırın,tutmaz dedi. Güveniyoruz hocama oyüzden 3 ay bekledik. Ben hoca istemeden direk eşime semen analizi yaptırdım. Sadece 1 milyon sprem kalmış. Hareket hız sıfır. Hareketsiz %90 yerinde hareket %10.şok oldum. 3 aydır boşuna bekledik. Keşke hemen tüp bebeğe başlasaydık. Aslında sayı düşme sebebini biliyor gibiyim. Eşim şeker gibi antibiyotik ağrı kesici kullanır. 1.5 yıldır her aya bir kutu ilaç sığdırıyor dersem yeridir. Hatta ürolog hocamıza da sordum olumsuz etkiler haklısın dedi.ama eşim hatasını kabul etmiyor.ağrım var diş etlerin sıkıntılı ne yapayım tamam ağrıdan ölsemde artık kullanmam diyor bu saatten sonra ister kullan ister kullanma artık heç kaldık neye yarar diyorum. Bende peşini bıraktım artık. Benim rezervler sınırda. O tadavisini olana kadar menepoza girmiş olurum.anne olmayı çok istiyordum. Sürekli bebek sitelerinde gezip battaniye emzirme önlüğü falan siparişi vererek hazırlık yapıyordum.
Kabullenmek zor olacak benim için. Ama çevre baskısı daha da zorlayacak. Direk olmuyor diye kesip atarım, eşelerlerse de konuşmak istemiyorum bu konu da diye azarlarım heralde ye kendimi alıştırmaya başladım.
Ama en önemli konu eşim. Artık birşeyler yap diyerek dürtüklemek istemiyorum açıkcası ne yapıyor yapsın tedavi mi oluyor ilaç kullanmayı bırakıp sigarayı mı azaltıyor ne yapıyor ilgilenmiyorum. Seviyorum onu ama daha yolun başında pes ettim. Olamayacak dua ya amin diyip boşuna maddi manevi yıpranmak istemiyorum.
Sizler nasıl kabullendiniz, dış insanları nasıl susturdunuz bana akıl verin lütfen. Nasıl atlattınız bu süreci
Üzülmeyin umudunuzu yitirmeyin daha yeni evlisiniz yolun çok başındasınız1, 5 yıldır evliyiz. Geç evlendik yaşlar 35. Aslında ilk zamanlar çok problem yoktu. Sadece benim rezervler azalmaya başlamıştı. Doktorum, ki alanında iyi bir hoca bir yıl bekle aşılama yaparız demişti. 1 yıl beklemeye başladık. Bu süreçte daha 4 aylıkken, şurada şöyle bir ebe kadın var, ilişkiden sonra içine zeytinyağı ılıt dök vs gibi saçma sapan tavsiyelerde bulunanlar oldu. Bazıları sevdiğim değer verdiğim insanlar bazıları alakasız selam sabah olan insanlar. Yine de hiç kırmadan cvb vermeye çalıştım. 1 yıl olsun da hele Bi dedim geçiştirdim.işyeri servisinde karşılaştığım sadece günaydınlaştığım hanım ablalar yaşımı sorup amann geç kalma sakın tedavini ol der, 3 diploması olduğu için övünen gerçekten kültürlü olduğunu düşündüğüm arkadaşım her konuşmamızda bebek varmı diye sorup neyi bekliyorsun bebeksiz evlilik mi olur tedaviye Ne zaman başlıyorsun yaşın var geç kalıyorsun diye baskı yapar (kendisi halen daha bekar ve aynı yaştayız.geleni gideni reddedip evlenmeyen, kendisi de geç kalan, Allaha tevekkülü tam biri. Sanki benim elimde olan bişeymiş gibi her konuşmada resmen psikolojik baskısını hissediyorum. ozaman sende geç kalma, kim gelirse kulp takıyorsun, zaman seninde aleyhine işliyor. Gelenlere evet de bebek yap diyesim geliyor sonra vazgeçiyorum) kv, görümce, kendi ailem, en yakın dostum sorup darlamazken millete dert oldu benim hamileliğim. Sanki onlar demese ben bilmiyorum tedavi olmayı. Yine de umudum olduğum için çok ta takılmamaya gayret ettim. Eşime sende bir görün dedim hiç ikiletmedi gitti üroloğa. Sperm sayısı ilk zamanlar 39 milyondu ama gittikçe düşmeye başladı. Genetik dahil tüm araştırmaları hocamız yönlendirmesi ile yaptık. Adam şeker gibi bir prof. Hep yardımcı oldu bize. Önce niye düşüyor sebebini bulalım sonra aşılama yaptırın,tutmaz dedi. Güveniyoruz hocama oyüzden 3 ay bekledik. Ben hoca istemeden direk eşime semen analizi yaptırdım. Sadece 1 milyon sprem kalmış. Hareket hız sıfır. Hareketsiz %90 yerinde hareket %10.şok oldum. 3 aydır boşuna bekledik. Keşke hemen tüp bebeğe başlasaydık. Aslında sayı düşme sebebini biliyor gibiyim. Eşim şeker gibi antibiyotik ağrı kesici kullanır. 1.5 yıldır her aya bir kutu ilaç sığdırıyor dersem yeridir. Hatta ürolog hocamıza da sordum olumsuz etkiler haklısın dedi.ama eşim hatasını kabul etmiyor.ağrım var diş etlerin sıkıntılı ne yapayım tamam ağrıdan ölsemde artık kullanmam diyor bu saatten sonra ister kullan ister kullanma artık heç kaldık neye yarar diyorum. Bende peşini bıraktım artık. Benim rezervler sınırda. O tadavisini olana kadar menepoza girmiş olurum.anne olmayı çok istiyordum. Sürekli bebek sitelerinde gezip battaniye emzirme önlüğü falan siparişi vererek hazırlık yapıyordum.
Kabullenmek zor olacak benim için. Ama çevre baskısı daha da zorlayacak. Direk olmuyor diye kesip atarım, eşelerlerse de konuşmak istemiyorum bu konu da diye azarlarım heralde ye kendimi alıştırmaya başladım.
Ama en önemli konu eşim. Artık birşeyler yap diyerek dürtüklemek istemiyorum açıkcası ne yapıyor yapsın tedavi mi oluyor ilaç kullanmayı bırakıp sigarayı mı azaltıyor ne yapıyor ilgilenmiyorum. Seviyorum onu ama daha yolun başında pes ettim. Olamayacak dua ya amin diyip boşuna maddi manevi yıpranmak istemiyorum.
Sizler nasıl kabullendiniz, dış insanları nasıl susturdunuz bana akıl verin lütfen. Nasıl atlattınız bu süreci
Sperm sayısı düşmesi belki de kovid oldu ayakta geçirdi diye yorumluyoruz. Bu yaşıma kadar hiç bişeye zamanında kolaylıkla ulaşamadım. Belkide anne olmam da zorlu yollardan geçerek olacak. Dua edin lütfen banaSiteminiz içinde kedi hatanızıda kabul etmişsiniz erken pes ettim diyerek sebepsiz yaprak düşmeyen bi kainatta Allaha her zaman şükredin cunki bununda bi sebebi var irade azim tevekkül gerisi Allahin taktiri pes etmek biz aciz kullarin hayrına değil diye düşünüyorum 1 sperm 1 yumurta Allah istedikten sonra bunlar yeterli millet tese ile 1 sperm bulmak için milyarlar harcıyor zaman harcıyor emek harcıyor sizde 1 milyon sperm varmis bence 4 elle sarılmaya devam hayata evliliğe ve umutlara toparla kendini birbirinize sahip çıkın ve bol bol tevekkül edin
Canım öncelikle anlattıklarından çok etkilendim ama bizim milletimiz böyle.. meraklı,fesat, karşımda ki insanı kırar mıyım üzer miyim gibi şeylere asla kapılmazlar çok önemli değil umursama bile herşeyin hayırlısı ama nacizane fikrim şu yumurtalarını dondurmayı hiç düşünmedin mi? Eşinin tedavisi bittiğinde neden olmasın ki 35 yaşındasın henüz benim bir yakınım 43 yaşında ve hamile sonuçta denemeye değmez mi?illa ki riskleri var zor ama imkansız değil Bence dondurmalısın yumurtalarını pes etmek olmaz hele ki böyle bir şansın varken..1, 5 yıldır evliyiz. Geç evlendik yaşlar 35. Aslında ilk zamanlar çok problem yoktu. Sadece benim rezervler azalmaya başlamıştı. Doktorum, ki alanında iyi bir hoca bir yıl bekle aşılama yaparız demişti. 1 yıl beklemeye başladık. Bu süreçte daha 4 aylıkken, şurada şöyle bir ebe kadın var, ilişkiden sonra içine zeytinyağı ılıt dök vs gibi saçma sapan tavsiyelerde bulunanlar oldu. Bazıları sevdiğim değer verdiğim insanlar bazıları alakasız selam sabah olan insanlar. Yine de hiç kırmadan cvb vermeye çalıştım. 1 yıl olsun da hele Bi dedim geçiştirdim.işyeri servisinde karşılaştığım sadece günaydınlaştığım hanım ablalar yaşımı sorup amann geç kalma sakın tedavini ol der, 3 diploması olduğu için övünen gerçekten kültürlü olduğunu düşündüğüm arkadaşım her konuşmamızda bebek varmı diye sorup neyi bekliyorsun bebeksiz evlilik mi olur tedaviye Ne zaman başlıyorsun yaşın var geç kalıyorsun diye baskı yapar (kendisi halen daha bekar ve aynı yaştayız.geleni gideni reddedip evlenmeyen, kendisi de geç kalan, Allaha tevekkülü tam biri. Sanki benim elimde olan bişeymiş gibi her konuşmada resmen psikolojik baskısını hissediyorum. ozaman sende geç kalma, kim gelirse kulp takıyorsun, zaman seninde aleyhine işliyor. Gelenlere evet de bebek yap diyesim geliyor sonra vazgeçiyorum) kv, görümce, kendi ailem, en yakın dostum sorup darlamazken millete dert oldu benim hamileliğim. Sanki onlar demese ben bilmiyorum tedavi olmayı. Yine de umudum olduğum için çok ta takılmamaya gayret ettim. Eşime sende bir görün dedim hiç ikiletmedi gitti üroloğa. Sperm sayısı ilk zamanlar 39 milyondu ama gittikçe düşmeye başladı. Genetik dahil tüm araştırmaları hocamız yönlendirmesi ile yaptık. Adam şeker gibi bir prof. Hep yardımcı oldu bize. Önce niye düşüyor sebebini bulalım sonra aşılama yaptırın,tutmaz dedi. Güveniyoruz hocama oyüzden 3 ay bekledik. Ben hoca istemeden direk eşime semen analizi yaptırdım. Sadece 1 milyon sprem kalmış. Hareket hız sıfır. Hareketsiz %90 yerinde hareket %10.şok oldum. 3 aydır boşuna bekledik. Keşke hemen tüp bebeğe başlasaydık. Aslında sayı düşme sebebini biliyor gibiyim. Eşim şeker gibi antibiyotik ağrı kesici kullanır. 1.5 yıldır her aya bir kutu ilaç sığdırıyor dersem yeridir. Hatta ürolog hocamıza da sordum olumsuz etkiler haklısın dedi.ama eşim hatasını kabul etmiyor.ağrım var diş etlerin sıkıntılı ne yapayım tamam ağrıdan ölsemde artık kullanmam diyor bu saatten sonra ister kullan ister kullanma artık heç kaldık neye yarar diyorum. Bende peşini bıraktım artık. Benim rezervler sınırda. O tadavisini olana kadar menepoza girmiş olurum.anne olmayı çok istiyordum. Sürekli bebek sitelerinde gezip battaniye emzirme önlüğü falan siparişi vererek hazırlık yapıyordum.
Kabullenmek zor olacak benim için. Ama çevre baskısı daha da zorlayacak. Direk olmuyor diye kesip atarım, eşelerlerse de konuşmak istemiyorum bu konu da diye azarlarım heralde ye kendimi alıştırmaya başladım.
Ama en önemli konu eşim. Artık birşeyler yap diyerek dürtüklemek istemiyorum açıkcası ne yapıyor yapsın tedavi mi oluyor ilaç kullanmayı bırakıp sigarayı mı azaltıyor ne yapıyor ilgilenmiyorum. Seviyorum onu ama daha yolun başında pes ettim. Olamayacak dua ya amin diyip boşuna maddi manevi yıpranmak istemiyorum.
Sizler nasıl kabullendiniz, dış insanları nasıl susturdunuz bana akıl verin lütfen. Nasıl atlattınız bu süreci
Neden yumurtalarını dondurmuyorsunuz. Madem rezervinin kısıtlıymış bunu değerlendirin.1, 5 yıldır evliyiz. Geç evlendik yaşlar 35. Aslında ilk zamanlar çok problem yoktu. Sadece benim rezervler azalmaya başlamıştı. Doktorum, ki alanında iyi bir hoca bir yıl bekle aşılama yaparız demişti. 1 yıl beklemeye başladık. Bu süreçte daha 4 aylıkken, şurada şöyle bir ebe kadın var, ilişkiden sonra içine zeytinyağı ılıt dök vs gibi saçma sapan tavsiyelerde bulunanlar oldu. Bazıları sevdiğim değer verdiğim insanlar bazıları alakasız selam sabah olan insanlar. Yine de hiç kırmadan cvb vermeye çalıştım. 1 yıl olsun da hele Bi dedim geçiştirdim.işyeri servisinde karşılaştığım sadece günaydınlaştığım hanım ablalar yaşımı sorup amann geç kalma sakın tedavini ol der, 3 diploması olduğu için övünen gerçekten kültürlü olduğunu düşündüğüm arkadaşım her konuşmamızda bebek varmı diye sorup neyi bekliyorsun bebeksiz evlilik mi olur tedaviye Ne zaman başlıyorsun yaşın var geç kalıyorsun diye baskı yapar (kendisi halen daha bekar ve aynı yaştayız.geleni gideni reddedip evlenmeyen, kendisi de geç kalan, Allaha tevekkülü tam biri. Sanki benim elimde olan bişeymiş gibi her konuşmada resmen psikolojik baskısını hissediyorum. ozaman sende geç kalma, kim gelirse kulp takıyorsun, zaman seninde aleyhine işliyor. Gelenlere evet de bebek yap diyesim geliyor sonra vazgeçiyorum) kv, görümce, kendi ailem, en yakın dostum sorup darlamazken millete dert oldu benim hamileliğim. Sanki onlar demese ben bilmiyorum tedavi olmayı. Yine de umudum olduğum için çok ta takılmamaya gayret ettim. Eşime sende bir görün dedim hiç ikiletmedi gitti üroloğa. Sperm sayısı ilk zamanlar 39 milyondu ama gittikçe düşmeye başladı. Genetik dahil tüm araştırmaları hocamız yönlendirmesi ile yaptık. Adam şeker gibi bir prof. Hep yardımcı oldu bize. Önce niye düşüyor sebebini bulalım sonra aşılama yaptırın,tutmaz dedi. Güveniyoruz hocama oyüzden 3 ay bekledik. Ben hoca istemeden direk eşime semen analizi yaptırdım. Sadece 1 milyon sprem kalmış. Hareket hız sıfır. Hareketsiz %90 yerinde hareket %10.şok oldum. 3 aydır boşuna bekledik. Keşke hemen tüp bebeğe başlasaydık. Aslında sayı düşme sebebini biliyor gibiyim. Eşim şeker gibi antibiyotik ağrı kesici kullanır. 1.5 yıldır her aya bir kutu ilaç sığdırıyor dersem yeridir. Hatta ürolog hocamıza da sordum olumsuz etkiler haklısın dedi.ama eşim hatasını kabul etmiyor.ağrım var diş etlerin sıkıntılı ne yapayım tamam ağrıdan ölsemde artık kullanmam diyor bu saatten sonra ister kullan ister kullanma artık heç kaldık neye yarar diyorum. Bende peşini bıraktım artık. Benim rezervler sınırda. O tadavisini olana kadar menepoza girmiş olurum.anne olmayı çok istiyordum. Sürekli bebek sitelerinde gezip battaniye emzirme önlüğü falan siparişi vererek hazırlık yapıyordum.
Kabullenmek zor olacak benim için. Ama çevre baskısı daha da zorlayacak. Direk olmuyor diye kesip atarım, eşelerlerse de konuşmak istemiyorum bu konu da diye azarlarım heralde ye kendimi alıştırmaya başladım.
Ama en önemli konu eşim. Artık birşeyler yap diyerek dürtüklemek istemiyorum açıkcası ne yapıyor yapsın tedavi mi oluyor ilaç kullanmayı bırakıp sigarayı mı azaltıyor ne yapıyor ilgilenmiyorum. Seviyorum onu ama daha yolun başında pes ettim. Olamayacak dua ya amin diyip boşuna maddi manevi yıpranmak istemiyorum.
Sizler nasıl kabullendiniz, dış insanları nasıl susturdunuz bana akıl verin lütfen. Nasıl atlattınız bu süreci