- 13 Ağustos 2014
- 13.046
- 22.233
- Konu Sahibi gibigibiyim
- #1
GÜNCELLEME: 22/02/2021
Sevgili arkadaşlar ve özellikle bir umut resmi görmek için konuyu takip eden arkadaşlar,
Bebeğimi 3 Ekim 2020 de çok şükür kucağıma aldım
Şu an 4,5 aylık oldu bile 
Sağlıklı ve mutlu bi bebek oldu çok şükür.. Doğumdan 1 hafta önce Kovid-19 belasını çok az belirtiyle atlattım, doğumumda eşim pozitif olduğu için yanımızda olamadı ama yine de sağlıkla bebeğimize kavuştuk 
Bu pandemi süreci hepimize çeşitli zorluklar yaşatmasına rağmen, 2020 bizim için ömrümüzün en güzel yılı olarak tarihe geçti 
Benzer zorluklar yaşayan ve isteyen tüm arkadaşlarımın bu mükemmel duyguyu yaşaması dileğiyle son güncellememi de yapmış bulunuyorum
Herkese sevgiler 
GÜNCELLEME: 03/07/2020
Kızlar konuya 2. bi güncellemeyle size güzel bi haber vermeyi kendime bir borç bilirim.. 2020 yılı her ne kadar pandemiyle birlikte bize zor günler getirmiş olsa da bana hayatımın en güzel hediyesini getirdi.. Şubat ayının başlarında tam da bu bebek konularıyla ilgili herşeyden elimi eteğimi çekeli bir hayli zaman olmuşken ve bir diş ameliyatına hazırlanırken hamile olduğumu öğrendim (yaklaşık 4 haftalıktı biraz erken öğrendim)
Hemen harekete geçerek daha doktora bile gitmeden kan sulandırıcı iğnemi yapmaya başladım, biliyorsunuzdur 5. hafta dolmadan kese bile gözükmüyor zaten ve ben kendime bir riskli gebelik uzmanı bulmadan önce Gazi Üniversitesinin Hematoloji bölümünden bir randevu aldım.. Doktor bana kızacak kafama göre iğneye başladım diye derken doktor geçmiş hikayelerime bakınca çok iyi yaptığımı söyledi ve hemen ölçümlerimi yaptı akşama da dozumu yükselterek iğneye devam etmem için hemen aradı inanılmaz ilgilendiler Allah gerçekten razı olsun.. 2 gün içinde raporumu da çıkadılar.. Daha önceki gebeliklerimde kullandığım kan sulandırıcının olması gereken dozun çok altında olduğunu da belirtmeden geçemediler.. Kadın doğumcular bu konuda çok yetkin değiller bunu da buradan pıhtılaşma problemi olan arkadaşlara belirteyim mutlaka bir Hematoloji Uzmanına görünün gebeliğinizin başında hatta kadın doğuma bile gözükmeden önce.. Sonra da kendime bir riskli gebelik uzmanı bularak kontrollerime başladım.. Şükür ki şu anda her ne kadar takvimde 26. haftamda gözüksem de 27. haftamdayım Şu Nipty denilen Genetik testlerimizi de 13. haftada yaptırdık inşallah sağlıklı bi erkek bebeğimiz olacak Eylül sonu Ekim başı gibi doğum bekliyoruz 
Buradan konuma ilgi gösteren, dualarını esirgemeyen, desteğini fikrini sakınmayan herkese teşekkürü bir borç bilirim Hepinizin kalbindeki dilekler gerçek olsun
GÜNCELLEME : 02/05/2019
Arkadaşlar konu hortlamışken ben de yazayım gelişmeleri; Konuyu açma amacım zaten bu durumu kabullenip (bu durum derken içimdeki yoğun içgüdüden bahsediyorum, kadın olmamakla veya bu açıdan eksik hissetmekle ilgili değil bazı arkadaşlarımın anladığı gibi) , yoluma bu içgüdüyü kontrol altına alarak devam etmek için sizlerden yardım istemekti. Burada okuduklarım, hepiniz bana tecrübelerinizle, gördüklerinizle destek oldunuz öncelikle teşekkür ederim
O zamanlardan beri herşeyi bıraktım (doktor,tedavi,kürler,vitaminler,gün takipleri falan), Sürpriz bir şekilde tam da 10 kasım 2018 de yine hamile olduğumu öğrendim ama değerim düşüktü.. 1 Hafta kadar sonra da değerim tamamen düştü ve kimyasal düşük gerçekleşti. Artık gerçekten üzülemedim bile.. Hatta düşükten 1 ay sonraki doktor kontrolümde FSH değerimin normale döndüğünü öğrenerek sevindiğimi bile söyleyebilirim :) Ve anladım ki bu tedaviler (1'i hariç hiçbirisi transfere ulaşmayan tedaviler), benim hormonlarımı ciddi derecede bozdu ve peşini bıraktığımda değerlerim de düzeldi.. Ve gebeliklerimin biri hariç tamamı doğal yolla gerçekleşti. Ben de o tarihten sonra sadece vitamin kullanmaya ve en azından gebelik oluşursa sorun yaşamamaya karar verdim.. Tabiki beklentimi düşük tutarak :) Şu an da ümidimi kaybetmemiş ama bu uğurda da hendini harap etmeye çalışmayan biriyim.. Galiba kendimi kabullenmeye bıraktım.. ve hayatımın geri kalanı için şükrediyorum.. Herşey kısmet , hayatın getireceklerine de getirmeyeceklerine de şükürler olsun Siz yine de aklınıza gelirsem arada bana da dualarınızı eksik etmeyin.. Hepinize çok sevgiler
KONU: 08/05/2018
Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.
37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.
Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktur, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..
Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben
Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur
Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı
Sevgili arkadaşlar ve özellikle bir umut resmi görmek için konuyu takip eden arkadaşlar,
Bebeğimi 3 Ekim 2020 de çok şükür kucağıma aldım
Şu an 4,5 aylık oldu bile Sağlıklı ve mutlu bi bebek oldu çok şükür.. Doğumdan 1 hafta önce Kovid-19 belasını çok az belirtiyle atlattım, doğumumda eşim pozitif olduğu için yanımızda olamadı ama yine de sağlıkla bebeğimize kavuştuk Bu pandemi süreci hepimize çeşitli zorluklar yaşatmasına rağmen, 2020 bizim için ömrümüzün en güzel yılı olarak tarihe geçti Benzer zorluklar yaşayan ve isteyen tüm arkadaşlarımın bu mükemmel duyguyu yaşaması dileğiyle son güncellememi de yapmış bulunuyorum
Herkese sevgiler GÜNCELLEME: 03/07/2020
Kızlar konuya 2. bi güncellemeyle size güzel bi haber vermeyi kendime bir borç bilirim.. 2020 yılı her ne kadar pandemiyle birlikte bize zor günler getirmiş olsa da bana hayatımın en güzel hediyesini getirdi.. Şubat ayının başlarında tam da bu bebek konularıyla ilgili herşeyden elimi eteğimi çekeli bir hayli zaman olmuşken ve bir diş ameliyatına hazırlanırken hamile olduğumu öğrendim (yaklaşık 4 haftalıktı biraz erken öğrendim)
Hemen harekete geçerek daha doktora bile gitmeden kan sulandırıcı iğnemi yapmaya başladım, biliyorsunuzdur 5. hafta dolmadan kese bile gözükmüyor zaten ve ben kendime bir riskli gebelik uzmanı bulmadan önce Gazi Üniversitesinin Hematoloji bölümünden bir randevu aldım.. Doktor bana kızacak kafama göre iğneye başladım diye derken doktor geçmiş hikayelerime bakınca çok iyi yaptığımı söyledi ve hemen ölçümlerimi yaptı akşama da dozumu yükselterek iğneye devam etmem için hemen aradı inanılmaz ilgilendiler Allah gerçekten razı olsun.. 2 gün içinde raporumu da çıkadılar.. Daha önceki gebeliklerimde kullandığım kan sulandırıcının olması gereken dozun çok altında olduğunu da belirtmeden geçemediler.. Kadın doğumcular bu konuda çok yetkin değiller bunu da buradan pıhtılaşma problemi olan arkadaşlara belirteyim mutlaka bir Hematoloji Uzmanına görünün gebeliğinizin başında hatta kadın doğuma bile gözükmeden önce.. Sonra da kendime bir riskli gebelik uzmanı bularak kontrollerime başladım.. Şükür ki şu anda her ne kadar takvimde 26. haftamda gözüksem de 27. haftamdayım
Şu Nipty denilen Genetik testlerimizi de 13. haftada yaptırdık inşallah sağlıklı bi erkek bebeğimiz olacak Eylül sonu Ekim başı gibi doğum bekliyoruz Buradan konuma ilgi gösteren, dualarını esirgemeyen, desteğini fikrini sakınmayan herkese teşekkürü bir borç bilirim
Hepinizin kalbindeki dilekler gerçek olsun GÜNCELLEME : 02/05/2019
Arkadaşlar konu hortlamışken ben de yazayım gelişmeleri; Konuyu açma amacım zaten bu durumu kabullenip (bu durum derken içimdeki yoğun içgüdüden bahsediyorum, kadın olmamakla veya bu açıdan eksik hissetmekle ilgili değil bazı arkadaşlarımın anladığı gibi) , yoluma bu içgüdüyü kontrol altına alarak devam etmek için sizlerden yardım istemekti. Burada okuduklarım, hepiniz bana tecrübelerinizle, gördüklerinizle destek oldunuz öncelikle teşekkür ederim
O zamanlardan beri herşeyi bıraktım (doktor,tedavi,kürler,vitaminler,gün takipleri falan), Sürpriz bir şekilde tam da 10 kasım 2018 de yine hamile olduğumu öğrendim ama değerim düşüktü.. 1 Hafta kadar sonra da değerim tamamen düştü ve kimyasal düşük gerçekleşti. Artık gerçekten üzülemedim bile.. Hatta düşükten 1 ay sonraki doktor kontrolümde FSH değerimin normale döndüğünü öğrenerek sevindiğimi bile söyleyebilirim :) Ve anladım ki bu tedaviler (1'i hariç hiçbirisi transfere ulaşmayan tedaviler), benim hormonlarımı ciddi derecede bozdu ve peşini bıraktığımda değerlerim de düzeldi.. Ve gebeliklerimin biri hariç tamamı doğal yolla gerçekleşti. Ben de o tarihten sonra sadece vitamin kullanmaya ve en azından gebelik oluşursa sorun yaşamamaya karar verdim.. Tabiki beklentimi düşük tutarak :) Şu an da ümidimi kaybetmemiş ama bu uğurda da hendini harap etmeye çalışmayan biriyim.. Galiba kendimi kabullenmeye bıraktım.. ve hayatımın geri kalanı için şükrediyorum.. Herşey kısmet , hayatın getireceklerine de getirmeyeceklerine de şükürler olsun
Siz yine de aklınıza gelirsem arada bana da dualarınızı eksik etmeyin.. Hepinize çok sevgiler KONU: 08/05/2018
Hanımlar selam.. Başlıktan da anlaşılacağı üzere dert belli, derman hemcinslerimde :) Lafı biraz uzatacağım çünkü bu konu çözümcül cevaplar alabilmem açısından benim için çok önemli.. Şimdiden güzel gözlerinizi benim için yorduğunuz için çok teşekkür ederim.
37 yaşındayım 3 yıllık evliyim.. Bu süreçte 1'i tüp bebek ve ikiz gebelik olmak suretiyle 3 gebelik,4 bebek kaybım var.. Hepsi de 8-10. haftalarda kalp atımı alınamaması veya durması şeklinde kürtajla sonlandı.. Bunun dışında 2 tane de transfere bile ulaşamayan tüp bebek denemem daha var.. Sonuncusu henüz yeni gerçekleşti embriyolarım 3.güne bile ulaşamadı tedavim iptal oldu.. Ve artık sıfır küsür AMH değeriyle kaliteli yumurta oluşturamıyo vücudum, doktorlar için kırmızı çizgiyim, tedavi şansı en düşük neredeyse imkansız hasta gurubundayım.
Son 2,5 yılımı hastaneler,doktorlar,iğneler,ilaçlar,avuç avuç vitaminler, bitkisel kürler, 2 histeroskopi, 3 kürtaj, 2 rahim filmi, 3 OPU, akupunktur, yüzlerce kan testleri, genetik testler, ilaçlar, hamile kalma taktikleri, kutularca yumurtlama testleri, kutularca gebelik testleri, umut, gözyaşları..gözyaşları..umutsuzluk..umut.. ve yeniden yeniden benzer süreçlerle geçirdim (geçirdik)..
Sunuç itibariyle çok yorgun ve umutsuzum artık.. Aslında umutsuz da değilim de sorun şu ki bu umut beni öldürecek diye korkuyorum.. Eşim artık tedavi olmak istemiyo zaten biz böyle mutluyuz falan diyo, benim çok yıprandığımı düşünüyo, gel vazgeçelim artık bu sevdadan diyo.. haklısın diyorum ki haklı da.. ama gel gör ki şu umuduma anlatamıyorum artık bittiğini.. Kabullenemiyorum anne olamama fikrini,hayatıma devam edemiyorum, her planımın içinde "ya bebek olursa" var, evimizi ilk aldığımız günden beri bebek odası yaparız diye kafamda tasarladığım o boş odaya eşim spor aletleri koydu diye üzülüyorum mesela içten içe.. tatil planı bile yaparken aklımda hep o düşünce, regl dönemim yaklaşınca elimi karnıma koymalarım beni hasta ediyo artık.. istemiyorum böyle olmak, devam etmek istiyorum.. çocuksuzluk fikriyle devam etmek istiyorum.. neden yapamıyorum?? Bitti artık işte neden bitiremiyorum ben
Siz nasıl yaptınız?? Nasıl bu fikre kalbinizi alıştırdınız? Nasıl vazgeçtiniz? Ya da gerçekten vazgeçebildiniz mi? Eminim benim durumumda olan binlerce kadın var burda da.. Nolur bana bi yol gösterin ben artık kendime, kalbime söz geçiremiyorum, hayatıma devam ediyo gibiyim ama edemiyorum, dışımdan normalim, içim yana yana bitti artık, kimseye belli etmemeye çalışıyorum takmıyo gibi gözüküyorum dışardan, kendimi bile bazen öyle zannediyorum "hah" diyorum "evet işte istediğim kadın profili bu güçlü kadın, oldum ben artık tamam" diyorum, sonra birden bi duş sırasında, bi yalnız kaldığımda, başka bi hemcinsimin hikayesi haberlerde karşıma çıktığında bir hıçkırık nöbeti, bir boğaz düğümlenmesi, böğüre böğüre ağlama isteği..ölüyorum.. içimde bişey ölüyo.. yaşamayan bi yerim var sanki onu hayata döndüremiyorum.. Bana anlatın nolur.. nasıl bu hislerle başa çıktığınızı anlatın bana, ne bileyim bi kitap önerin, bişey diyin, daha önce denilmemiş bişey diyin bana nolur
Not: Evlat edinme önerisinde bulunan arkadaşlarım için bir ekleme yapmak istiyorum.. Bu konuyu çok düşündüm ve çok araştırdım eşimle de çok konuştum.. Kendince gerekçelerle istemiyo, zaten o istemezken benim zorumla olursa ilerde o çocuk da üzülebilir diye korkumdan çok da fazla ısrarcı olamıyorum bu konuda.. Hiçbi günahsızın günahına girmek istemiyorum.. Malesef eşim donasyon ve evlat edinme fikrine tamamen karşı
Son düzenleme:
