Merhaba, burdaki herkes yazdıklarını çok iyi anlıyor ve yanlız değilsin. Yoksa zaten bu topiklerde ne işimiz var. Hepimiz farklı sebeplerle ama aynı sorunla uğraşıyoruz maalesef. Ve neden ben sorunusu soruyoruz. kendimizce sebepler ve çözümler üretmeye çalışıyoruz. Üzülme diyeceğim ama ne kadar anlamsız olduğunu kendimden de çok iyi biliyorum. Sorgulamaktan bazen beynim yoruluyor. Bir sebep arıyorum. Bulamıyorum. Bizde hem eşimde hemde bende sorun var. Eşim azospermi bende erken yumurta yetmezliği var ve yumurta sayım çok düşük. Ve bundan 6 ay öncesine kadar bu durumumuzdan haberimiz bile yoktu. Biz istediğimiz zaman zaten cocuğumuz olacaktı. Ancak öyle olmadı. dedimya sende bu, bende bu başkasında başka sebeplerle maalesef bu durumdayız. . Bu ay tüp bebeğe başlıyacağız ama pek ümidim olduğu söylenemez benim durumum çok ama çok kritik seviyelerde. Bilmiyorum faydası olur mu ama ben kendimi ve beynimi şöyle ikna etmeye çalışıyorum. çalışıyorum diyorum çünki hala ikna edemedim bunuda söylemek zorundayım. Bana göre ilk önce kendi psikolojimizi düşünmek zorundayız. Ne kadar kendimizi yıpratalım ağlayalım yerden yere atalım sonucu değiştiremiyoruz. Kendi kendimizi ve hatta eşimizi telkin etmek zorundayız. Ayakta durmalı başarı için elimizden geleni yapmalı ama her sonuca da hazırlıklı da olmalıyız. Evet zor ama yapmamız gerekende bu. Ama tabiki insanız robot değiliz duygularımız var . Ben bu ay tüp bebeğe başlayacağımı varsayıyorum. Varsayıyorum diyorum çünkü beni tadaviye alacaklarmı emin değilim. Kendimi kötü sonucada hazırlıyorum bunu yapmak zorundayım. Hayatımda hiç sahip olmadığım sahip olup olmayacağımı bilmediğim ancak çok istediğim bir şey için kendimi fazlaca yıpratmak bazen haksızlık ve hadsizlik gibi geliyor. Kendi kendime, evladı olan ama çeşitli sebeplerle kaybeden anneler var diyorum. Evladının hastalığıyla, özrüyle uğraşmak zorunda olan anneler var diyorum. Tv lerde izliyoruz oğlunu askere gönderen ama geri alamayan anneler var diyorum. Bir anne için ne kadar acı diye düşünüyorum. Yani bu hayatta bazı iyi yada kötü olaylar birilerinin başına geliyor. benim diğerlerinden ne farkım var. Bu topikde bu sitede yada tüp bebek merkezlerinde bir umutta olsa arayan insanlardan ne farkım var. Hiçbir farkım yok. Yani bu senin, başkasının başına gelmişse benim başımada gelmesi bir okadar normal. Çocuğu olmayanda bir sürü insan var hatta evlenmemiş olan bir sürü insan var. yada evladı olan ama hayırsız olan bir sürü insan var. İşte bu yüzden Allah'a bana mutlaka bir çocuk var diye dua etmiyorum. Allah'a bana hakkımda en hayırlı olanı ver diyorum. Eğer ben bunu yaşıyorsam mutlaka vardır bir sebebi belkide benim geçmem gereken sınavım budur diyorum. Birgün bende buraya arkadaşlar bende hamileyim diye yazmayı benim durumumda olanlara bir umut olmayı çok ama çok istiyorum. Umarım hepimiz için bu bir gün gerçek olur ve bambaşka topiklerde yazmaya devam ederiz.
