merhabalar bayanlar. 34 yasindayim ücüncü bebegime hamileydim. 20. haftada iken bebegimin neden halen tekmelerini hissetmiyorum süphesiyle hastaneye gelip 18. haftada kalbi durdugunu ögrendim. Dünyam yikildi. O bizim seneler sonra özlemimiz minigimiz evimizin nesesiydi. Artik melegimiz oldu. Bu konuda hıc bır bılgım yoktu. Birkac günde en dogru bilgiye ulastmaya calistim. Suan dörtgün oldu ve ben hala hastanedeyim ve bebegim karnimda. 18 haftalik oldugu icin kürtaj ile almiycaklar. Dogal yolla vücudun atmasi en iyi yöntemmis. Hem vücud icin hem anne psikolojisi icin. En hafif yardimci yöntemle basladik. Üc gün ilac ictim fayda etmedi. Bugün dördüncü gün fitile basladik. Hani anneyi zehirler saniyordukya eger kopan parcalanan zarar gören bir durum sözkonusu degilse anne zarar görmezmis bunuda ögrendik. Öyleki iki haftadir karnimda tasimisim hic belirti vermedi dört gündürde ilac aliyorum hala kanama bile yok. Gercekten anne psikolojisi icinde en iyisi bu imis. Ilk gün ben o mahvolmusluk halinde iken kürtajla bebegimi hem parcalasalar hemde benden ayirsalar ikinci üücncü bir sok yasardim. Suan sindirdim. Üzgünüm ama kabullendim. Dogum icin hazirim. Ama duydumki türkiyede hemen müdahale ediliyormus genelde kürtaj yapiliyormmus. Tavsiyemki hemen müdaahale ettirmeyin hayati bir tehlike yoksa. Inanin psikolojiniz daha rahat oluyor. Hemsireler öyle hazirladiki beni basima ne gelicek hepsini biliyorum bekliyorum. Bebegi yikayip sarip geri bana getircekler eger istersem. Zaman gecirmem icin izin vericekler. Resimlerini cekicekler benim icin. Hepsi icin hazirladilar beni.