anne değilim ama bir an öyle hissettim...

sensiz_olmazki5

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
9 Haziran 2012
238
0
0
İzmir
bu konuyu yazmak istemezdim buraya ama gerçekten çok tuhaf şeyler hissettim kendimi mecbur hissettim paylaşmak istedim sizinle anne olanlarla özellikle:)


evli değilim henüz haliyle hamilede değilim..ama geçen gün bir an bebeğim oldğunu hisettim karnımda.
ve aniden ağlamaya başladım.hemde bayağı ağladım arkadaşım geldi hatta sana ne oldu böyle diye.
başladım anlatmaya.gözlerim filan şişmiş ama.işte dedim düşünsene karnında bir can var minicik senin parçan senin yediğini yiyo,seninle doyuyo,sen canlısın ve senin içinde bir tane daha canlı var ne garip ama anlatırken gözyaşlarına boğuldum.sanki bir an anne adayıymışım gibi hissettim kendimi.
öylesine bir acı girdi ki yüreğime sanki ona bir şey olucakmış gibi bir his geldi.
yani ilk defa böyle oldum bennn...nasıldır annelik nasıl bir şeyyy anladım galibaaa hiç böyle olmamıştımm
 
allah allah bekar bir insanın böyle hisstmesi tuhaf geldi ama olabilirde...belki kişilik olarak hem duygusal hemde anaç bi yapıya sahip olduğundan olabilir diye düşündüm....ben 8 aylık hamileyim içimde bir can taşıyorum...ve bir gün onun içimden gideceği düşüncesi bile beni üzüyor hiç çıkmasın istiyorum bazen onunla o kadar mutluyum ki he eminim rabbim nasip ederde onu kollarıma alırsam iyi doğmuş diyeceğim daha farklı seveceğim...annelik çok çok çok çokkkkkk güzel bir duygu rabbim herkese nasip etsin inş.canım....
ama başkalrının yanında böyle ağlama anlatma ya da yanlış anlaşılabilir canım
 
Annelik hormonları taşıyoruz ya onlar "cuşa gelmiş" olabilir. Bu şekilde değil de bazen bende de bebeklere karşı birden bir şefkat patlaması oluyor, küçücük bir yavru, korunmaya bakılmaya muhtaç vs duygulara kapılıyorum, çok seviyorum böyle içime sokasım bağrıma basasım geliyor
 
anaçlığı daha çok yaşayanlarda oluyor sanırım..bazen bende hissederim..yaş gereği-ben 30 olcam-
insan anne olması gereken yaşta olmayınca belki de bir eksiklik hali..ya da olmayan duyulan özlem..
 
Olmayacak şey değil... Ben kendimi bildim bileli yaşarım bu duyguyu..Daha küçücük bir kızken bile annelik hayali kurardım..Hayatta en çok istediğim şey anne olmaktı..Kariyer,vs hepsi hikaye..Allaha şükürler,çok üzücü şeyler yaşadıktan sonra kavuştum çocuklarıma..Hayatta beni daha fazla mutlu eden,sevindiren başka bir şey yok...Sürekli onların daha iyi yetişmeleri,daha sağlıklı bireyler olmaları için araştırma halindeyim...Şimdilik herşey iyi gidiyor,geleceğe de umutla bakıyorum..İnşallah Allah aileme sağlıklı,huzrlu,mutlu bir ömür nasib etmiş olsun...

Ve biliyorum ki bu hayatta en iyi becerebildiğim şey annelik.............


Allah bu sorumluluğu alabilecek herkesi evlat sahibi yapsın :)
 
Son düzenleyen: Moderatör:

maşallah sizlere...

ben henüz evli bile değilen annelik hayali kuramıyorum..evet bir his oluyor gelip geçici bastırdığım..
hayal kurup yıkıldığına çok şahit olduğum için artık beynimin geribildirimi olarak görüyorum yaşadığımı..hayal kurmamak adına..:26:
 
Bu kadar duygulanmanız güzel ama ağlayacak kadar olmasına daha doğrusu ağlamanıza anlam veremedim üzgünüm:26:
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…