ANNE-BABA COCUK

Oncelıklı herkese merhaba
Nerden baslıyım nasıl anlatayım bılmıyorum ama ıcımı dokmek ıstıyorum artık cok doluyum cunku
calısan bır kadınım 1 cocugum var cogumua kayınvalıdem bakıyor kayınvalıdemle bır sıkıntımı yok sukur ama esımle artık ıyıce donulme bır yola gırdık 2 yıllık evlıyız evlenır evlenmez cocugmuz oldu hamıleykende calısıyodum baslarda bana yardımcı bırıydı ama cocuk dogduktan snra ıyıce degıstı kızımıza cok duskun ben annesı olmama ragmen yapmıyosun edemıyosun dıyordu sureklı .sımdı kızım 14 aylık tam hareketlı donemlerı dogum yaptıktan snra daha lohusayken bıle sısmansın soylesın boylesn dıyordu sımdı vardıyalı calısmama ragmen yetısememe ragmen bırak yardımı bu ev pıs temızlemıysn ne bıcım kadınsın daha cocuga bakamıysn annem bıle senden ıyı bakıyor dıyo cocuk ıh dese yapamıyosun dıyor bır anne olarak zor durumdayım kıım muhtemelen calıstgm ıcın bana karsı hırcınlastı onun ıcın burugum zaten bana destek olacagına ıyıce benı kotuluyo cok moralım bozuk bılmıyorum nerde hata yapıyoeum ne yapmalıyım sımdıden tesekkur ederım vaktınızı aldım kjusura bakmayın

Hatan bir okuzle evli olman bacim. Allah yardimcin olsun.

okadar cok caba sarfedıyrum kı duzelmesı ıcın herseyın .gecenın bır vaktı ısten gelıp utu yapıyorum .yeterkı ses etmesn dıye kızımla ılgılenırken ben mutfakta ıs yaparken onu yanına almayıp bırde aglasa bagırıp cagırıp nekadar becerıksız oldugumdan bahsedıyor .oyle kı artık ıse yaramaz bırı oldugmu dusunmeye kıızıma kotu bır anne oldugum ıcın kedımı suclamaya basladım

Psikolog bana eşimden ayrılmadan önce şöyle söylemişti,yaklaşık 1 sene önce"sana Bi arkadaşın gelip bunları yaşıyorum, ne yapabilirim dese ne derdin"dedi. Tabi ben psikologa kitap mı okuyayım, yürüyüş mü yapayım yani bişiy yapayım da şu ruh halimden kurtulıyım diye fikir istiyorum. Psikologa dedimki derhal o adamı bırak derim dedim arkadaşıma. O da bna "bak sen cevabı biliyorsun, o evden bir an önce uzaklaş" dedi. İnanın ki aile terapisti olan psikolog eşimle gelmemi teklifiöe bile sıcak bakmadı. Ben iyi olmaya çalışıp yanına gidip sarılmaya, öpmeye çalışınca ellerimden tutup ittirşrdi, ben o öyle yaptıkça ağlar, iyice hırslanır, neden böyle yapıodun diye tepinirdim, deli gibi ağlamak ama. O da karşıma geçip ruh hastasının işte derdi. Esasen tüm olay bu, duvara kafa atıyoruz, canımız yandıkça, hınçlamıp o acıyla daha kötü kafa atıyoruz. Benim gibi dibe girmeyi bekleme. En iyisini sen biliyorsundur şu an.

ayrılık fıkrını dusundum cocugum var esımle aynı sırkette calısıyoruz yenı bı ıs bulamm yenı bı hayat kurmam lazım nasıl yapıcam nasıl haırlanıcam nasıl dık durucam bılemıyorum hayat dolu bırıyken suan caresızım ızımı kımseye dokemıyorum .dısardan bakan herkes muhtesem bır ılıskı goruyor bunları nasıl acıklayacagım aıleme bılemıyorum

umursamasan.
bi süre yok gibi davransan.
hem sana iyi gelir hem ona ne oluyor dedirtir diye düşündüm.
sürekli eleştiren biriyle hayat çok zor.

Evet hayat cok zor sureklı elestırı yaptıgı ıcın ben sureklı kendımı eksık hıssedıyorum.
sankı dusunuyormus gıbı bu sattte utu yapma yorgunsun dıyıp ertesı gun bu zaman mı utu yapılır dıyor en basıt dengesız .aslında bır terapıstle gorusmemız lazm ancak bunu nasıl kabul ettırecegımı bılmıyo .ona gore ben dunyanın en berbat ınsanıyım

Çalışıyorsunuz sonuçta o eve katkınız var. Temizlikçi falan alsanız belki biraz yardımı olur. Eşinizin tutumlarına değinmiyorum bile

bır donem alıyordum ama suan kredı odedıgımız ıcın alamıyorum .halıyle yetısemıyorum evım cop ıcınde degıl ama bır ev haımının evı gıbıde degıl tabı ıın gunlerım hep evle ılgılı gecıyor cok dusundum bendemı problem dıye sadece benmı yetısemıyorum dıye calısan bırcok arkadasım aynı oldugunu soyledı artık emınım kı cok ama cok severek evlendıgım esım artık tanıyamadım bırıne donustu .hala cok ıyı davrandıgı konular var ama en ufak bır seyde hıc verılmeyecek tepkıler verıyor