2 senelik evliyiz ve evet hep böyleydi.söyledim biliyor.hoş o kadar çok sorunumuz varki.hangi birini anlataım bilmiyorum.onca sorun ve skntıya rağmen evlendik birbirimizi çok seviyoruz ben onsuz o bensiz yaşamıyoruz ama beraberde olmuyor.kavgalar ayrı ayrı takılmalar.kendimi bazen annesi gibi hissediyorm.her şey bende.çalışıyor ediyro bazen yardım da ediyor ama olay o dğel hani nasıl diyim sanki görev gibi.yarım saat yanıma gelip oturmak bir gün yemek yapmak görev gibi.normalde çok gülen elinde kahvesi sigarası kahkahalarla boğuşan bir tipken şimdi kilo aldm mutsuzum huzursuzum yalnızım.içimden bir şey gelmiyor.allahtan bebeğim var ona sarılıyorm.emzrdiğim için rejm yapamıyorm spora halim yok.
belki sorunların temeli o diger sıkıntılardır...
ne olursa olsun asarız derken psikolojik olarak sizi etkiledigi icin kendi kendine vakit gecirme ihtiyacı duyuyordur? erkeklerin sorunların ustesinden gelme yontemleri kadınlardan biraz daha farklı oluyor.
ancak onunla konustugunuz halde gorev gibi yapması hos degil.
bir yandan da aklıma su takılıyor, acaba sizin bakıs acınızla mı ilgili, o ne yapsa siz gorev mi diyeceksiniz?
sonucta bir paylasım sorunu varsa veya konu bu da olmayabilir, en haklı oldugunuz sorunda dahi %1 paylık hatalar olabilir... iki taraf icin de dusunmeye calısıyorum.
eşinizgenel olarak tek basına yasamaktan keyif alan bir miydi?
ayrıca bebeginiz olsa bile siz neden o eski kahveli gunlerden uzaklastınız? eşiniz evet sizin hayat arkadasınız ama bir o kadar da ev arkadasınız, cinsel partneriniz, tum sosyal iliskilerinizi onunla tamamlamak zorunda degilsiniz, komsularınızla veya eski arkadaslarınızla gun icinde vakit gecirebilir diger istediginiz seyleri onlara da yapabilirsiniz.
bu sizin psikolojinize yansıdıkca belki evdeki duruma o kadar cok takmayacaksınız.
gercekten oyun bagımlısı ise de sikayet etmek degil de bunu spesifik bir sorun olarak önüne koyup alkolizm gibi konusabilirsiniz bence.