Merhaba ablalarım kardeşlerim. Bu konuda yalnız olmadıgımı biliyorum biraz olsun destek ve moral bulabilirim diye yazıyorum. Ben 3 senedir anksiyete hastasıyım. İlac kullanırken hamile kaldım ve ilaçları bıraktım suan gebeliğimin 6. Ayındayım. Maalesef yine geri döndü. O kadar caresiz umutsuz hissediyorum ki. Evimden bile soğudum çıksam gitsem beni iyi edecek yerlere. Bunları gözyaşlarıyla yazıyorum. Bi tane oglum var 4 yasında ona bisey olursa korkusu yada bana bisey olursa o ne yapacak korkusu. Akıl hastalgıı şizofren olma korkusu. Deprem korkusu kanser korkusu. Hangisiyle bas edeceğimi şaşırdım. Boğuluyorum nefes alamıyorum. Esim ilgisiz anlayışsız işkoliğin teki . Nasılsın neyin var diye bile sormaz cok denedim bosanmayı ama olmadı . Velhasıl çığlık çığlığa ağlasam anca içimi dökermişim gibi. Biliyorum benim gibi kardeslerim var keske imkanım olsa da hepinize sıkı sıkı sarılıp ağlayabilsem. Bu allahın belası hastalıkla ömür nasıl gececek bilmiyorum daha 28 yasındayım yaşlandıgımı hissediyorum. Hayat dolu cıvıl cıvıl bi insandım ben. Simdi karamsar umutsuz kaygılı alıngan hassas birine dönüstüm. Herseyi kafama takıyorum herseyi asırı düsünüp kendime dert ediyorum. Kısacası hayattan sogudum evladım ve karnımdaki bebeğim icin bi yol bi çare arıyorum.