Anksiyete Takıntılar Ne Bu?

Sihirlikutu

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
26 Ağustos 2022
246
46
Merhaba arkadaşlar,

2 yılı aşkın süre önce babamı kaybettim. Daha sonrasında intihar etmekten korkma, panik atak, şizofren olma korkusu, ağır anksiyetik bulgular ile doktora gittim. İlaç tedavisine 2 yıl olacak hala devam ediyorum. EMDR'da aldım 4 seans kadar. Uzun süredir iyiydim. Tabii bu süreçte hayatımda birçok şey değişti. 8 aydır yönetici konumunda çalıştığım bir işim var. Düzenli bir hayatım var. Nişanlandım vs vs. Ara ara regl dönemi öncesi ve regl döneminde anksiyete hafif hafif yokluyordu ama sonrasında geçiyordu. Hayatımı 2 yıl boyunca idame ettirdim öyle böyle. Ama bu ay ki regl dönemimin üzerine birde nişanlımla ettiğim ağır kavga eklenince her şey allak bullak oldu. Aramızı düzelttik ama bende hep bir kuşku var. Dün iş yerinde masamdayken birden aşırı derecede kafa karışıklığı, zihin bulanıklığı ve düşüncelerimi kontrol edemediğim birkaç dakika yaşadım. Sonrasında ter döktüm. Yine umutsuzluk hissi. Atak gibi bir şeydi. Ama önceden yaşadıklarımın yanında devede kulak kalırdı. Gece de birden uyuyakaldım, sonrasında uyanmaya çalışıp uyanamadım, karabasan gibi bir şey yaşadım. Bu 4-5 kere tekrarladı. Hatta bir ara ölüyorum herhalde diye düşündüm. Aşırı kalitesiz bir uyku uyudum. Benim asıl sorunum şu. Ben nişanlım yanımda başka bir şeye gerilmiş olsa, elimi tutmasa veya herhangi soğuk bir mesaj bile atsa heyecanlanıyorum, panik, kaygı yaşıyorum. Umursamamayı, akışına bırakmayı öğrenmek istiyorum. Tam olarak istediğim şey, amaan tamam ne yapabilirim deyip yok sayabilmek. Çünkü çok yoruldum artık. Endişe hali gelince böyle hissediyorum diye kendimi suçlamamaya çalışıyorum artık, duygularımı yaşamaya izin vermeye çalışıyorum. Nasılsa geçecek gidecek. Ve hiçbir şey dünyanın sonu değil diye kendime hatırlatıyorum. Ama mesela demin bu hislerimden bahsederken nişanlıma soğuk bulduğum bir mesaj attı bana. Ve benim kalbim yine güm güm atmaya başladı. Direkt modum düşüyor. Zihnim bulanıyor, yorgun hissediyorum. İğrenç bir his. Nasıl boşverilir?
 
Anksiyete ara ara yoklayan bir sey maalesef bicak gibi kesilip bitmiyor
Stresli anlarda tekrar tekrar kendini hatirlatiyor
Mesele o panik anini yasamak degil onu yonetebilmek
Mesela ben bir moral bozuklugu yasadigimda o günüm çöp oluyordu simdi sizin verdiginiz ornekteki gibi yasadigim an farkediyorum gelip geciyor en fazla bir saat suruyor sonra kendimi toplamak adina hadi cay iceyim hadi şunu yapayım diyerek kendimi motive ediyorum. Yani yaşadığınız sey normal geldi bana
Ama belki bir psikoterapi de dusunebilirsiniz iyi gelir
 
Anksiyete ara ara yoklayan bir sey maalesef bicak gibi kesilip bitmiyor
Stresli anlarda tekrar tekrar kendini hatirlatiyor
Mesele o panik anini yasamak degil onu yonetebilmek
Mesela ben bir moral bozuklugu yasadigimda o günüm çöp oluyordu simdi sizin verdiginiz ornekteki gibi yasadigim an farkediyorum gelip geciyor en fazla bir saat suruyor sonra kendimi toplamak adina hadi cay iceyim hadi şunu yapayım diyerek kendimi motive ediyorum. Yani yaşadığınız sey normal geldi bana
Ama belki bir psikoterapi de dusunebilirsiniz iyi gelir
Teşekkür ederim cevabınız için. İşte aslında herkes kaygı yaşıyor ama normal olan kaygıyı o anda bırakıp başka şeylere odaklandığınızda unutabilmek. Ben o olumsuzluğu kafaya takıp bütün günümü ya da o konu çözülene kadar zamanımı kaygı ile geçiriyorum. Amaaan boşver ya su akar yolunu bulur demeyi nasıl başaracağım?
 
Psikoterapi almanızı öneririm. Bende çok işe yarıyor.
Devreye yetişkin halim değil çocuk halim giriyormuş böyle durumlarda, terapistimin dediği bu.
Eline kağıt kalem al ihtiyaç duyduğun ne varsa yaz çiz dedi. Sevgilinle tartışma ona yansıtma dedi, sorun o değil çünkü.
Şu an hafif dozlu bi atak geçiriyorum ben de.
Başka şeylere odaklanmak çözüm değil, tersine kaygıya odaklanacaksınız, onu yenmeye değil anlamaya çalışacaksınız. Söylemek istediği bi şey var işte. Bi ihtiyaç var bi eksiklik var, bunu da yetişkin haliniz devreye girerek çözecek.
 
Teşekkür ederim cevabınız için. İşte aslında herkes kaygı yaşıyor ama normal olan kaygıyı o anda bırakıp başka şeylere odaklandığınızda unutabilmek. Ben o olumsuzluğu kafaya takıp bütün günümü ya da o konu çözülene kadar zamanımı kaygı ile geçiriyorum. Amaaan boşver ya su akar yolunu bulur demeyi nasıl başaracağım?
Maalesef bu hemen olan ya da kesinlikle olabilen bir sey degil
Ben gecenlerde kafaya şunu takmıştım: neden anksiyete yaşarız? Neden ben yasiyorum da cevremdekiler daha relaks diye araştırdım
Gördüğüm kadariyla sadece tek bir olaya bagli değil ve okudugum sebeplerin bir çoğu bende var dolayısıyla diger insanlara göre daha kaygili olmam bu yuzdenmis diyerek bu halimi de kabule gectim. Tabii ki zaten kabullendigim.bir durumdu ama kendime cok yukleniyordum aslinda biraz temelde bu da var. Kendimize sefkat duymaliyiz mesela biri bir yanlis yaptiginda aman olsun olur oyle seyler canin sagolsun deriz ya, bunu basta kendimize diyebilmeliyiz.
Su akar yolunu bulur tarzi düşünce imkansiz degil elbette ama bir surec gerektiriyor. Bazen neden boyle kahretsin diye sinirlenebilirsiniz bu da normal. Mesela cok sakin biriyimdir ama son zamanlarda herseye kizan, ofkelenen biri oldum çünkü bazi seylere artik tahammulum kalmadi ve bu sekilde de ben benim ve insanim kizabilirim ofke de bir duygu bunu yasamam normal diyorum. Karsimda oturan is arkadasim ani ofke krizlerine giren hic alttan almayan bir tip ama ben kizdigimda sen agresifsin dedi bir gun. Düşündüm gercekten oyle miyim diye sonra dedim ki yani ben de insanim ofkelenebilirim hep sakin olmak zorunda degilim.
Yani sözün özü, anksiyete bir anda gecebilen bir durum degil bununla yaşamayı öğrenip kaygilari azaltmaya odaklanmak gerekiyor. Bir de sizi tetikleyen unsurlar ne mesela? O seylerden uzak durmaya çalışın. Kendi kontrol edebildiğiniz seyler olmali bunlar. Örneğin sevgilinizin soyledigi sey sizi gerdi mi ona kirildiginizi soyleyin ama kendinizi strese sokmak yerine sakinleştirmeye çalışın. Sakinken konuşun sorununuzu. Bu söylediğin hosuma gitmedi seklinde. Burada husus kendine yüklenmek aslinda. Bunu yapmamayı zamanla ogreneceksiniz ve kayginin suresi de bu duygu/dusunce kontrolunu sağladıkca azalacak.
 
Psikoterapi almanızı öneririm. Bende çok işe yarıyor.
Devreye yetişkin halim değil çocuk halim giriyormuş böyle durumlarda, terapistimin dediği bu.
Eline kağıt kalem al ihtiyaç duyduğun ne varsa yaz çiz dedi. Sevgilinle tartışma ona yansıtma dedi, sorun o değil çünkü.
Şu an hafif dozlu bi atak geçiriyorum ben de.
Başka şeylere odaklanmak çözüm değil, tersine kaygıya odaklanacaksınız, onu yenmeye değil anlamaya çalışacaksınız. Söylemek istediği bi şey var işte. Bi ihtiyaç var bi eksiklik var, bunu da yetişkin haliniz devreye girerek çözecek.
Ben çocukken bir fanusun içinde yetiştirildim. Babam çok evhamlıydı. Vefat edene kadar dışarı çıktığımda hep beni arardı. Çocukken biri yanına yaklaşıp babana götüreceğim derse bağır derdi. Sonra babam vefat etti. Ani bir vefattı. Ve bu anksiyeteye yakalanmama neden oldu. Yani beni koruyan kollayan insan da yok olunca ben endişelerin içerisinde kaldım bence. Şimdi ise aile kuracağım insanla en ufak şey yaşadığımda elim ayağıma dolanıyor, bu da daha çok yanlış yapmamı sağlıyor. Sorunlara odaklanamıyorum. Kendimi ifade edemiyorum. Çünkü kaygılı oluyorum.
 
Maalesef bu hemen olan ya da kesinlikle olabilen bir sey degil
Ben gecenlerde kafaya şunu takmıştım: neden anksiyete yaşarız? Neden ben yasiyorum da cevremdekiler daha relaks diye araştırdım
Gördüğüm kadariyla sadece tek bir olaya bagli değil ve okudugum sebeplerin bir çoğu bende var dolayısıyla diger insanlara göre daha kaygili olmam bu yuzdenmis diyerek bu halimi de kabule gectim. Tabii ki zaten kabullendigim.bir durumdu ama kendime cok yukleniyordum aslinda biraz temelde bu da var. Kendimize sefkat duymaliyiz mesela biri bir yanlis yaptiginda aman olsun olur oyle seyler canin sagolsun deriz ya, bunu basta kendimize diyebilmeliyiz.
Su akar yolunu bulur tarzi düşünce imkansiz degil elbette ama bir surec gerektiriyor. Bazen neden boyle kahretsin diye sinirlenebilirsiniz bu da normal. Mesela cok sakin biriyimdir ama son zamanlarda herseye kizan, ofkelenen biri oldum çünkü bazi seylere artik tahammulum kalmadi ve bu sekilde de ben benim ve insanim kizabilirim ofke de bir duygu bunu yasamam normal diyorum. Karsimda oturan is arkadasim ani ofke krizlerine giren hic alttan almayan bir tip ama ben kizdigimda sen agresifsin dedi bir gun. Düşündüm gercekten oyle miyim diye sonra dedim ki yani ben de insanim ofkelenebilirim hep sakin olmak zorunda degilim.
Yani sözün özü, anksiyete bir anda gecebilen bir durum degil bununla yaşamayı öğrenip kaygilari azaltmaya odaklanmak gerekiyor. Bir de sizi tetikleyen unsurlar ne mesela? O seylerden uzak durmaya çalışın. Kendi kontrol edebildiğiniz seyler olmali bunlar. Örneğin sevgilinizin soyledigi sey sizi gerdi mi ona kirildiginizi soyleyin ama kendinizi strese sokmak yerine sakinleştirmeye çalışın. Sakinken konuşun sorununuzu. Bu söylediğin hosuma gitmedi seklinde. Burada husus kendine yüklenmek aslinda. Bunu yapmamayı zamanla ogreneceksiniz ve kayginin suresi de bu duygu/dusunce kontrolunu sağladıkca azalacak.
Kendimi ve duygularımı kabullenmeyi deniyorum şuan, kendime kizmamayi, acımasız davranmamayi, şefkat duymayı. Panik miyim o an? Paniğim ne yapabilirim doğal diyorum. Ama sanırım panigim geçtikten sonra neden panik oldum şimdiye odaklanmalıyım, kacmamaliyim. Psikoterapi almayı düşünüyorum.
 
Ben çocukken bir fanusun içinde yetiştirildim. Babam çok evhamlıydı. Vefat edene kadar dışarı çıktığımda hep beni arardı. Çocukken biri yanına yaklaşıp babana götüreceğim derse bağır derdi. Sonra babam vefat etti. Ani bir vefattı. Ve bu anksiyeteye yakalanmama neden oldu. Yani beni koruyan kollayan insan da yok olunca ben endişelerin içerisinde kaldım bence. Şimdi ise aile kuracağım insanla en ufak şey yaşadığımda elim ayağıma dolanıyor, bu da daha çok yanlış yapmamı sağlıyor. Sorunlara odaklanamıyorum. Kendimi ifade edemiyorum. Çünkü kaygılı oluyorum.
Babanizi ne zaman kaybettiniz ve nişan ne zaman oldu? Yani o baba korumasindan birden bosluga dusmussunuz bu cok normal
Benim babam da korumaciydi yanisira aman kizim hep sen iyi ol alttan al.kimseye hayir deme diye telkin ederdi ama şimdiki toplum duzeni onların öğrendiği ve bize tavsiye ettigi gibi toz pembe degil o yüzden de acabalar insanı tetikliyor. Terapisiz olmaz
 
Kendimi ve duygularımı kabullenmeyi deniyorum şuan, kendime kizmamayi, acımasız davranmamayi, şefkat duymayı. Panik miyim o an? Paniğim ne yapabilirim doğal diyorum. Ama sanırım panigim geçtikten sonra neden panik oldum şimdiye odaklanmalıyım, kacmamaliyim. Psikoterapi almayı düşünüyorum.
Meli/ malı /lazım/gerek/mecbur gibi kelimeleri bir kenara koyup olani oldugu haliyle kabullenmeniz daha iyi olur sizin için
O an dogal diyorsunuz ama bu direkt sakinleştirmez çünkü bilinçli zihin bunu diyor ama bilincalti ve beden buna inanmıyor o yuzden zaten fiziksel belirtiler yasiyorsunuz
Yani bunu terapisiz asmaniz zor ilac kullanmissiniz ama psikoterapiden kacmissiniz izlenimi verdiniz belki de otelediniz bilmiyorum ben direkt belirtileri yasamaya basladigimda bunun normal olmadigini gorup psikolog randevusu almistim sonrasinda psikologuma danisarak ilac kullanmali miyim diye sordugumda ilacsiz da olur ama kullanırsanız daha kolay atlatirsiniz demesi üzerine psikiyatriste gitmistim
 
Merhaba arkadaşlar,

2 yılı aşkın süre önce babamı kaybettim. Daha sonrasında intihar etmekten korkma, panik atak, şizofren olma korkusu, ağır anksiyetik bulgular ile doktora gittim. İlaç tedavisine 2 yıl olacak hala devam ediyorum. EMDR'da aldım 4 seans kadar. Uzun süredir iyiydim. Tabii bu süreçte hayatımda birçok şey değişti. 8 aydır yönetici konumunda çalıştığım bir işim var. Düzenli bir hayatım var. Nişanlandım vs vs. Ara ara regl dönemi öncesi ve regl döneminde anksiyete hafif hafif yokluyordu ama sonrasında geçiyordu. Hayatımı 2 yıl boyunca idame ettirdim öyle böyle. Ama bu ay ki regl dönemimin üzerine birde nişanlımla ettiğim ağır kavga eklenince her şey allak bullak oldu. Aramızı düzelttik ama bende hep bir kuşku var. Dün iş yerinde masamdayken birden aşırı derecede kafa karışıklığı, zihin bulanıklığı ve düşüncelerimi kontrol edemediğim birkaç dakika yaşadım. Sonrasında ter döktüm. Yine umutsuzluk hissi. Atak gibi bir şeydi. Ama önceden yaşadıklarımın yanında devede kulak kalırdı. Gece de birden uyuyakaldım, sonrasında uyanmaya çalışıp uyanamadım, karabasan gibi bir şey yaşadım. Bu 4-5 kere tekrarladı. Hatta bir ara ölüyorum herhalde diye düşündüm. Aşırı kalitesiz bir uyku uyudum. Benim asıl sorunum şu. Ben nişanlım yanımda başka bir şeye gerilmiş olsa, elimi tutmasa veya herhangi soğuk bir mesaj bile atsa heyecanlanıyorum, panik, kaygı yaşıyorum. Umursamamayı, akışına bırakmayı öğrenmek istiyorum. Tam olarak istediğim şey, amaan tamam ne yapabilirim deyip yok sayabilmek. Çünkü çok yoruldum artık. Endişe hali gelince böyle hissediyorum diye kendimi suçlamamaya çalışıyorum artık, duygularımı yaşamaya izin vermeye çalışıyorum. Nasılsa geçecek gidecek. Ve hiçbir şey dünyanın sonu değil diye kendime hatırlatıyorum. Ama mesela demin bu hislerimden bahsederken nişanlıma soğuk bulduğum bir mesaj attı bana. Ve benim kalbim yine güm güm atmaya başladı. Direkt modum düşüyor. Zihnim bulanıyor, yorgun hissediyorum. İğrenç bir his. Nasıl boşverilir?
Anksiyete öyle lanet bişey ki bunu sadece yaşayan bilir. Öyle saçma sapan şeyler bazen de en ufak bi söz bi hareket hemen tetikletebiliyor sonrasın da boğuşur durursun anksiyeteyle. Düşündüğün korktuğun şeyler sana da mantıklı gelmez ama duygularına hakim olmazsım. Bazen de aklında ki şeylerden değilde asıl korkmaktan korkarsın çok çok değişik bi şey çok çok kötü bi his karın boşluğunu göğüs kafesini sarar o sıkıntı. Allah yardımcımız olsun
 
Babanizi ne zaman kaybettiniz ve nişan ne zaman oldu? Yani o baba korumasindan birden bosluga dusmussunuz bu cok normal
Benim babam da korumaciydi yanisira aman kizim hep sen iyi ol alttan al.kimseye hayir deme diye telkin ederdi ama şimdiki toplum duzeni onların öğrendiği ve bize tavsiye ettigi gibi toz pembe degil o yüzden de acabalar insanı tetikliyor. Terapisiz olmaz
Babamı 2 yıl 3 ay önce kaybettim. Nişan 2 hafta önce oldu. Terapiye başlayacağım gelecek ay. Online etki eder mi? Yuzyuze daha mı iyidir?
 
Meli/ malı /lazım/gerek/mecbur gibi kelimeleri bir kenara koyup olani oldugu haliyle kabullenmeniz daha iyi olur sizin için
O an dogal diyorsunuz ama bu direkt sakinleştirmez çünkü bilinçli zihin bunu diyor ama bilincalti ve beden buna inanmıyor o yuzden zaten fiziksel belirtiler yasiyorsunuz
Yani bunu terapisiz asmaniz zor ilac kullanmissiniz ama psikoterapiden kacmissiniz izlenimi verdiniz belki de otelediniz bilmiyorum ben direkt belirtileri yasamaya basladigimda bunun normal olmadigini gorup psikolog randevusu almistim sonrasinda psikologuma danisarak ilac kullanmali miyim diye sordugumda ilacsiz da olur ama kullanırsanız daha kolay atlatirsiniz demesi üzerine psikiyatriste gitmistim
4 seans EMDR terapisi aldim ama sonrasında EMDR bitti ve normal seanslara geçmişken bıraktım.
 
Babamı 2 yıl 3 ay önce kaybettim. Nişan 2 hafta önce oldu. Terapiye başlayacağım gelecek ay. Online etki eder mi? Yuzyuze daha mı iyidir?

Ben Online terapi alıyorum , terapistimden çok memnunum. Uygulamalar var, öngörüşme yapabiliyorsunuz ücretsiz, frekansınız uymazsa başka bir terapistle görüşebiliyorsunuz.
 
Anksiyete öyle lanet bişey ki bunu sadece yaşayan bilir. Öyle saçma sapan şeyler bazen de en ufak bi söz bi hareket hemen tetikletebiliyor sonrasın da boğuşur durursun anksiyeteyle. Düşündüğün korktuğun şeyler sana da mantıklı gelmez ama duygularına hakim olmazsım. Bazen de aklında ki şeylerden değilde asıl korkmaktan korkarsın çok çok değişik bi şey çok çok kötü bi his karın boşluğunu göğüs kafesini sarar o sıkıntı. Allah yardımcımız olsun
Anksiyetemi şuan tetikleyen şey yaşadığım olumsuzlukların yani sıra kendi takıntılarım oluyor benim. En ufak şeyi kafamda kurup kurup büyütüyorum. Mesela soğuk bir mesaj mı attı nişanlım, haydaaa direkt çarpıntı, ter dökme. Yahu bırak atsın, ne kafada döndürüp duruyorsun. Olacağına varır. Akışa bırak. Yok ben illa felaket senaryoları kuracağım. Altyapıda başka korkular var belli de, üzerine çalışmak lazım işte.
 
Hangi terapi cesidini uygulanacağına sizi tanıdıktan sonra mi karar veriyor?

Hayır, kendisi şema terapi uyguladığını ön görüşmemizde söyledi, şema terapi hakkında bilgi verdi.
Sonrasında karar vermedi yani. Tavsiye ediyorum şema terapiyi bu arada. İlk 3 yıl irdeleniyor daha çok. Ebeveynlerimizle ilişkimiz vs konuşuluyor. Nedenleri niçinleri daha iyi anlıyorsun.
 
Babamı 2 yıl 3 ay önce kaybettim. Nişan 2 hafta önce oldu. Terapiye başlayacağım gelecek ay. Online etki eder mi? Yuzyuze daha mı iyidir?
Öncelikle basiniz sagolsun
Babanizin ölümünden sonra yaşadığınız travmayi atlatamamissiniz belli ki ve bu süreçte terapiye ihtiyaciniz varmis da gecistirmissiniz gibi görünüyor
Yas sürecinin nasıl gecti?
Nişanlanma durumu bazi seyleri tetiklemis gibi sanki

4 seans EMDR terapisi aldim ama sonrasında EMDR bitti ve normal seanslara geçmişken bıraktım.
Peki psikoterapi yerine neden direkt EMDR tercih ettiniz ki?

Hangi terapi cesidini uygulanacağına sizi tanıdıktan sonra mi karar veriyor?
Terapi cesidi sizin durumunuza gore karar veriliyor yani ben Bdt istiyorum ya da sema terapi istiyorum diye bir sey yok

Ben de online aldim terapiyi hep. Zaten bilgisayar ya da whatsapp uzerinden görüntülü konustugumuz icin sorun olmadi sohbet ediyor gibi düşünün siz anlatiyorsunuz uzman dinliyor ve sizin kendi farkındalığınızı arttirmaya yonelik bir gorusme oluyor
 
X