Evet haklısınız bir şeylerle meşgul olmadığımda oluyor. Ama bunun haricinde bazen kalabalıktan, yüksek sesten rahatsız oluyorum kendimi çok huzursuz hissediyorum. Eskisi gibi her ortama rahat girmek istiyorum.Geçmiş olsun .
Evet o ilaçlara alışmak biraz zaman alıyor.
Panik atagim var mi yok mu bilmiyorum
Ama anksiyete ile çok küçük yaşta tanıştım.
Bir kaç yıl tedavisi sürdü .
Sonra ben bosvermeyi öğrendim.
Kendi kendimi dinledigim zamanlar
Isim gücüm olmadığı zamanlar illa ki saçma sapan şeylere kafamı takıyorum.
O kaygı bu kaygı sürükleniyorum .
Tavsiyem boş kalmamaniz,normal rutinlerinize devam etmeniz .
Meşgul olmanız.
Bu hastalığı çok fazla buyutmemeniz .
Farzedin ki şeker hastasısınız ve günlük ilacinizi alıyorsunuz .
Çok konuştum kısacası kafayı takmayın
Evet haklısınız bir şeylerle meşgul olmadığımda oluyor. Ama bunun haricinde bazen kalabalıktan, yüksek sesten rahatsız oluyorum kendimi çok huzursuz hissediyorum. Eskisi gibi her ortama rahat girmek istiyorum.
Evet ben de hayvanları beslerken çok mutlu oluyorum terapi gibi geliyor:)O kalabalık ortamlarda bende rahat edemiyorum hatta sınırlı oluyorum üst üste konuşmalardan,gürültüden,kalabalık ortamlardan.
Olsun sizde bir süre spor yapın:)
Uzun uzun yürüyüşler kulakta motive edici şarkılarla beraber
Yoga ya merak sarın mesela .
Ruhunuza iyi gelecektir.
Meditasyon deneyin .
Hayvanları besleyin mesela sokakta .
Inanın çok iyi geliyor onları izlemek mutlu olduklarını görmek :)
Yabanci bir diziye başlayın komedi olsun
Zaman nasıl güzel geçiyor farkedin.
En başta depresyonumun sebebi bir şey için fazla emek vermiştim ve başarılı olamadım yıprandım bu süreçteGeçmiş olsun, panik atağa bağlı bir depresyon gelişti anladığım kadarıyla. Kaygı bozukluğunuz azalınca depresyon da iyileşme gösterecektir. İlaçların etki etmesi için biraz sabırlı olun. Ayrıca kaygı bozuklukları terapiye oldukça iyi yanıt verir bu da aklınızda bulunsun.
Ben de kendim baş edeyim istedim çok uğraştım ama en sonunda ilaca mecbur kaldımBen de böyle bir durum yaşadım. Benim durumum baya kötüydü. Ama ilaç kullanmadım.
6 ay kadar sürdü ve bitti.
Daha önce de 9 ay kadar aralıklı panik atak yaşıyordum. O zaman da ilaç kullanmadım.
Dayandım, direndim.
Korkunçtu ama ilacın da sonu yok bence.
Çözüm gerçekten kafada.
Her şeyi düşünmek beyne ağır geliyor.
Şimdi böyle şeyler yaşamayalı 7 yıl oldu.
Sorunlar dertler bitmez. Bunları nasıl karşıladığımız önemli. Fazla büyütünce işin içinden çıkılmıyor.
Devreler yanıyor.
Ama güç içinizde. Buna inanınca her şey geçiyor.
Sabretmek gerek.
İlaca başlayınca benim bildiğim en az 1,5 yıl düzenli kullanım lazım.
Çok güzel tanımlamışsınız gerçekten tam da anlattıklarınız şeyler sebebiyle beyin kimyam bozuldu :)Panik atak yasayan kisiler taniyorum hepsi de iyilesti.
Yuksek ses, kalabalik onlari rahatsiz ediyordu.
Terapiye bile gidemeyen bir arkadasim vardi parasal yonden, bu konuda evde kitaplar okudu.
Hayati istedigi gibi degildi, caresiz hissediyordu sonra anladi ki kendine cok yukleniyor. Koyver gitsin dedi. Aynen boyle. Bi kahve icmek de olsa, bos bos gokyuzune bakmak da cani o an ne istiyorsa onu yapti kendini zorlamadi.
Gecti gitti. Bu arkadasimiz raflar ustume geliyor sanki diye buyuk marketlere girmek istemeyen, yolda bunalip inmek istedigi icin uzun otobüs yolculuklarina cikamayan biriydi. Simdi bu hallerinden eser kalmadi.
Sizin cozmeniz gereken sır şu bence, biran once iyi hissetmek tekrar keyif almak icin gelecekle ilgili beklentide olmak degil, hemen şimdi, şu an, elinizdeki imkanlarla mutlu olmak. Ve hatta mutlu olmak, keyif almak icin zorlamamak.
Amannnn durumum bu deyip yasamak o anki yasadiginiz sey herneyse. Yani cidden kendinizi bi birakin biseyleri oldurmaya calismayin. Icinde bulundugunuz ortam ve ruh hali neyse onu yasayin.
Cunku iyi ya da kotu gecip gidecek, herkes icin boyle, herseyi her an kontrol etmeye calismak cok yorucu ve imkansiz. Bu nafile caba enerjinizi tuketiyor, beyin kimyaniz bozuluyor o zaman da panik ve anksiyete ortaya cikiyor. Koyver gitsin bak nasil rahatlayacaksin :))
En başta depresyonumun sebebi bir şey için fazla emek vermiştim ve başarılı olamadım yıprandım bu süreçte
Sonra düzeldim ama hasar bıraktı malesef ataklar başladı
Doktoruma anlatınca rahatlıyorum terapi gibi geliyor ama bi süre sonra tekrar oluyor
O halde bu atakları tetikleyen şey aslında depresyona sebep olan şey olarak anlıyorum. Çünkü bazen insanlarda ataklara bağlı olarak depresyon gelişir çünkü dışarı çıkmazlar, atağa neden olacak her şeyden kaçınırlar vs ve depresyon çıkar. O halde sizde en başta o depresyona neden olan konuyla ilgili çalışmak lazım çünkü çıkış noktası o gibi görünüyor. Terapi gibi geçen konuşmalardansa bir terapistle çalışsanız daha hızlı yol katedersiniz ilaçlarla birlikte.
Ilac konusunu iyi bilen biriyim. Hic bir ilac tam iyilesme falan saglamiyor. Ilac zehirdir bu yani yogun kimyasal, bi yandan olumlu etki ediyor diger yandan yan etkileriyle zarar veriyor.Çok güzel tanımlamışsınız gerçekten tam da anlattıklarınız şeyler sebebiyle beyin kimyam bozuldu :)
Huzursuz hissettiğimde kaygılanıyorum. Neden huzursuzum böyle hissetmemeliyim herkes mutlu olmak için bir şeyler yapıyor ben de mutlu olabilmeliyim diye kendimi iyice geriyorum ve bu düşünceler beni daha kötü yapıyor.
Şimdi dediğiniz gibi yapmaya çalışıyorum ama malumunuz kaygı bozukluğum olduğu için bu kez de ilacı bıraktıktan sonra tekrar aynı şeyleri yaşarsam kaygısı var. Merak ettiğim ilaç tam iyileşme sağlıyor mu?
Ilac konusunu iyi bilen biriyim. Hic bir ilac tam iyilesme falan saglamiyor. Ilac zehirdir bu yani yogun kimyasal, bi yandan olumlu etki ediyor diger yandan yan etkileriyle zarar veriyor.
Ilac kullaniliyor ve hatta bazi durumlarda kullanilmasi da gerekiyor.
Ilac kullanimina karar verecek olanlar da recete yazma yetkisi olanlar yani hekimler.
Doktorun sozunu dinlemek gerekiyor bu da dogru ama tabii guvendiginiz ve inandiginiz doltor olmali.
Ha ama asil iyilesme sureci kisinin kendidinde basliyor. Tamam şu an doktor onerisiyle ilac kullaniyorsunuz ki beyin kimyasallari duzelsin, eyvallah.
Ama iyilesmeyi saglayacak olan sizin zihninizi duzeltmeniz. Net. Bu bi anda olmuyor tabii, okuyarak, terapi alarak, gozlemleyerek, kimi zaman yemisim zihni deyip bosvererek :))
Bu kadar zorlamaya gerek yok ya tatlim, bu gun o kadar zorladim ki kendimi acayip mutlu oldum gibi bisey var mi :)))
Her durum guzel, her duygu guzel, yasayip icinden gecmek lazim...
Ben cok şukür hayatim boyu ya bi daha olursa, bi daha tekrarlarsa korkusu yasayan biri olmadim. Bi kez daha yazmistim burda bana kopek saldirdi gecen yillarda nerdeyse parcalayacak iz falan kaldi isirdigi yerde, ama zerre kopek korkum yok ya bi daha olursa diye. Tamam artik daha dikkatliyim ama hepsi bu.
Sen şundan emin ol tatlim, eger bu yasadiklarinin sana ogretmesi gerekenleri ogrenirsen bir daha asla aynilarini yasamazsin ve bu ilaclarin etkisiyle degil senin ogrenme kapasitenle ilgili. Ilaclar sadece sana destek.
Ama sırların sırrı da şu , yani bana gore ogrenmen gereken sey, illa da bir an once ogrenmeliyim diye kasma, sal gitsin hayat sana tatli tatli ogretsin, panik yok, rahat ol :))
Zarar dedigim vücuda kimyasal aliyorsunuz, yabanci madde yani, farkli etkileri olabiliyor bobreklere, karacigere. Bunu soyleme nedenim bi kez antidepresan baslayan bi daha birakmakta zorlaniyor bunu omur boyu kullanicam yoksa iyi hissetmiyorum diyenler var.İlacımın dozu düşük zaten ve kullanmak zorunda kaldım. Zarardan kastınız ilaca alışma sürecinde yaşadığımız yan etkiler mi yoksa beyin kimyamıza verdiğimiz zarar mı:)
Yan etkileri çok fazla yaşadım ama çok şükür şimdi azaldı
Yani kendim elimden geldiğince çabalıyorum dışarı çıkmaktan kaçınmıyorum üstüne gidiyorum
Doktorumu araştırmadan gittim ama memnunum bana güven verdi
Çok doğru şeyler yazmışsınız rahatlattınız beni :)
Ben iki yıldır panik atak anksiyete bozukluğu yaşıyorum sürekli kötü şeyler düşünüyorum sanki kötü birşey olacakmış gibi hissediyorum ölüm korkusu tutuyor midem ve ya başka bir yerim agriyinca kötü hastalığımın olduğunu düşünüyorum buda beni çok kötü yapıyor korku mide ağrısı ishal endişe oluyor sizde de oluyor mu ben nasıl baş edebilirim bilmiyorum ilaçta kullanmama rağmen geçmiyorGeçmiş olsun .
Evet o ilaçlara alışmak biraz zaman alıyor.
Panik atagim var mi yok mu bilmiyorum
Ama anksiyete ile çok küçük yaşta tanıştım.
Bir kaç yıl tedavisi sürdü .
Sonra ben bosvermeyi öğrendim.
Kendi kendimi dinledigim zamanlar
Isim gücüm olmadığı zamanlar illa ki saçma sapan şeylere kafamı takıyorum.
O kaygı bu kaygı sürükleniyorum .
Tavsiyem boş kalmamaniz,normal rutinlerinize devam etmeniz .
Meşgul olmanız.
Bu hastalığı çok fazla buyutmemeniz .
Farzedin ki şeker hastasısınız ve günlük ilacinizi alıyorsunuz .
Çok konuştum kısacası kafayı takmayın
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?