Biliyorum okudum eski konunuzu da. Muhtemelen OKB yatkinliginiz vardı ve böyle tesadüfler de bir araya gelince sonuç bu oldu. Yani aslında beynimiz yanlış çalışıyor o anlarda. Bütün bu tesadüfler başka bir olayda bir araya gelse, başka bir takıntıniz olacaktı muhtemelen. Ben tabii uzman değilim ama on altı yasimda teşhis almıştım üstünden yirmi sene geçti. Epey tecrübeli sayılırım :)Aslında nasıl biliyor musunuz? Annem bana ‘içimde kötü bir his var buluşma o çocukla’ demişti. Sonra ben kötü bir rüya gördüm. Ardından o zaman hayatımda olan kişiye anlattım. O da sonra bana ‘rüyamda bebek gördüm ertesi gün hapı mı alsan, girmiş olabilir’ dedi. Ben o gece rüyamda hissettiğim kötü durumla o an gerçekten karşılaştım ve beyninden vurulmak denir ya o hissi yaşadım, bir anda inanılmaz korku geldi. Ya annem kötü bir his var demişti yoksa bir şey mi oldu diye korkum arttıkça artmaya başladı. Ardından ne kadar doktora gittiysem de tahlil yaptırdıysam da asla ikna olamadım. Tabi annem biraz üzücü şeyler de söyledi bana ve sonra ben babama aileme karşı kötü şey yapmışım hissi de başladı.
Ah keşke daha erken gitseydiniz psikiyatra. Ben de yaklaşık 40 gündür cehennemi yaşıyorum. Hatta Allah beni ya cezalandırıyorsa falan diye düşünüyorum. Mantıklı bakınca evet hiçbir şey yok. Ama mesela bacağım seğiriyor sorun yok ama günde 10 defa karnım seğirince korkuyorum. Ve o olaydan önce vücudum nasıl tepkiler veriyordu gün içinde hiç hatırlamıyorum.Sekiz ay boyunca cehennemde gibiydim yani o kadarını soyleyeyim. Sizin biraz daha hafif görünüyor. Belki sadece konuşarak da cozebilirsiniz bir uzmanla. Ama hamile değilsiniz yani, zaten bunu kendiniz de biliyorsunuz da beynimiz doğru calismiyor maalesef. İçten içe "acaba" diyorsunuz dünyanın en saçma şeyi de olsa.
Benim doktor maceram çok erken başladı ama bu bahsettiğim durum yirmili yaşlarının sonnda oldu. OKB hastasıyım biliyodum ama bunun onunla ilgisini çok geç kurdum maalesef. Duygularım doğal geliyordu. 43 kiloya kadar düştüm filan o dönemAh keşke daha erken gitseydiniz psikiyatra. Ben de yaklaşık 40 gündür cehennemi yaşıyorum. Hatta Allah beni ya cezalandırıyorsa falan diye düşünüyorum. Mantıklı bakınca evet hiçbir şey yok. Ama mesela bacağım seğiriyor sorun yok ama günde 10 defa karnım seğirince korkuyorum. Ve o olaydan önce vücudum nasıl tepkiler veriyordu gün içinde hiç hatırlamıyorum.
Yoksa gerçekten ilişkiden sonraki 22. gün erken gebelik testi, 24. gün ultrason, 24. gün adet görme(gecikerek oldum), 30. gün ultrason+beta, 31. gün ultrason, 38. gün ultrason+beta baktırdım. Ama hepsinden, doktorlar da dahil şüpheleniyorum öyle söyleyeyim.
Biliyorum okudum eski konunuzu da. Muhtemelen OKB yatkinliginiz vardı ve böyle tesadüfler de bir araya gelince sonuç bu oldu. Yani aslında beynimiz yanlış çalışıyor o anlarda. Bütün bu tesadüfler başka bir olayda bir araya gelse, başka bir takıntıniz olacaktı muhtemelen. Ben tabii uzman değilim ama on altı yasimda teşhis almıştım üstünden yirmi sene geçti. Epey tecrübeli sayılırım :)
Ben tabii bildiğim kadarını anlatayım, siz yine de muhakkak uzmana danışın. Şöyle ki, OKB diğer psikiyatrik hastalıklardan biraz farklı. Genetik yatkınlık da rol oynuyor. Yani işin büyük bir kısmı fizyolojik sayılabilir. Böbrekler nasıl ki hasta oluyor, benim de beynimde bir hastalık var gibi düşünün. O yüzden de ilaca kolay cevap veriyor. Ben ilk konunuzu okuduğumda daha on yedi yasimdayken SANIRIM HAMİLEYİM diye düşünmem gelmişti aklıma. Yaşamayan için çok salakça ama elimizde değil biliyorum.Dediniz mi durumu vahim diye
Benim zaten var yatkınlığım ben farkındayım. Ya daha önce de verdim bir örnek: Kedim kronik böbrek hastası ve idrar yapamama ile sorunu başlamıştı. Uzun bir tedavi dönemi geçirdik. Çişini biraz küçük yapsın takarım kafama. Genital bölgesini yalasın niye derim. Hekimimiz de biliyor ben takıntılyım ve rahat ol falan diyor bana.
Kardeşim küçükken rahatsızlık geçirdi. Ben anneme güvenmezdim okula giderken. Sanki ona en iyi ben bakarım gibi gelirdi.
Beynimiz okbden ötürü mü ters çalışıyor?
Benim doktor maceram çok erken başladı ama bu bahsettiğim durum yirmili yaşlarının sonnda oldu. OKB hastasıyım biliyodum ama bunun onunla ilgisini çok geç kurdum maalesef. Duygularım doğal geliyordu. 43 kiloya kadar düştüm filan o dönem
Kesinlikle bir doktor yardımı alın. Belki OKB değildir çünkü sayarak yapmak yok dediniz. Bu karakteristiktir bildiğim kadarıyla okbde. Yine de durumunuz kesinlikle psikiyatrik ve birkaç ay sonra "ne aptal aptal şeyler düşünmüştüm" diyeceksiniz.En azından fark etmiş olmanız çok güzel olmuş sizin için. Ben açıkçası bir ara şizofreni miyim diye bile düşünmeye başladım. Sonra biraz araştırdım öyle bir şey değil. Ama anksiyete ve okb bana mantıklı geldi. Tabi temizlik saymak vs gibi durumlarım yok. Benim durumum tam olarak gördüğünüz gibi. Sürekli kafamda başka şeyler kurarak ilerliyorum. Ve şu anda kaç kiloyum bilmiyorum ama kilo verdiğimi biliyorum ben de. Yediğim şeyler midemi bulandırır diye bile yemek yemek istemedim bir dönem ve sanki her şeyden tiksiniyormuşum gibi geliyordu. Hatta kaygım fazlalaştığında sesler bile midemi bulandırıyor öyle söyleyeyim
Ben tabii bildiğim kadarını anlatayım, siz yine de muhakkak uzmana danışın. Şöyle ki, OKB diğer psikiyatrik hastalıklardan biraz farklı. Genetik yatkınlık da rol oynuyor. Yani işin büyük bir kısmı fizyolojik sayılabilir. Böbrekler nasıl ki hasta oluyor, benim de beynimde bir hastalık var gibi düşünün. O yüzden de ilaca kolay cevap veriyor. Ben ilk konunuzu okuduğumda daha on yedi yasimdayken SANIRIM HAMİLEYİM diye düşünmem gelmişti aklıma. Yaşamayan için çok salakça ama elimizde değil biliyorum.
Şanslısınız ki sizi dinleyen bir aileniz var. Endiselerinizi anlayabiliyorsunuz açıkça. Hiç vakit kaybetmeyin lütfen destek almakta.Aslında biliyor musunuz ben böyle tedirginlik yaşadığımda ve anneme anlattığımda annem de hemen endişeleniyor. Öyle durumlarda acaba annemde de mi var ama benim kadar değil diyorum sağlıklı düşündüğüm anlarda.
Ama abime tüm kaygılarımı anlatıyorum bana ‘kafanda kuruyorsun farkında değilsin’ diyor.
Tabi fonksiyonların işleyişinde bir gariplik oluyor ki bu duruma itiyor bizi. Bana yazan bir psikolog da takıntı olabileceğini söyledi. Ben de öyle düşünüyorum. Bazen düşünceler öyle yoğun geliyordu ki sanki aşamayıp delirecekmişim gibi hissediyordum. Ve düşünmekten beyni yoruluyor insanın. Ağırlık geliyor. Ben korkuyorum ya başka bir şeye sebebiyet verirse diye.
13-14 yaşlarımda ben de yine böyle bir korku yaşamıştım ama ortada cinsel ilişki asla yoktu. Hatta sevgilim bile yoktu. Adet olana kadar devam etmişti. Adet olunca geçmişti. Ama bunu aşamadım.
Kesinlikle bir doktor yardımı alın. Belki OKB değildir çünkü sayarak yapmak yok dediniz. Bu karakteristiktir bildiğim kadarıyla okbde. Yine de durumunuz kesinlikle psikiyatrik ve birkaç ay sonra "ne aptal aptal şeyler düşünmüştüm" diyeceksiniz.
Ama işte bu "saymak" zaten :)) Muhtemelen OKBSaymak yok ama şöyle şeyler var: Uyumadan bütün prizler kontrol edilir, kedilerimin üçünü de görmem şart, açıkta poşet var mı bakarım, eğer kedilerimi öpüyorsam hepsini eşit öpmem lazım, ve giderken hepsine dönüp bakıp birer defa da öpücük atmalıyım.
Ve inanın artık birkaç güne bu durumuma gülüp geçmek istiyorum. O kadar yordu ki beni ruhsal olarak bu durum.
Şanslısınız ki sizi dinleyen bir aileniz var. Endiselerinizi anlayabiliyorsunuz açıkça. Hiç vakit kaybetmeyin lütfen destek almakta.
Kesinlikle psikolojik. Psikolojik destek alma olayını da gözünüzde büyütmeyin. Çok hafif bir ilaca başlatabilir ve çabucak çözülür durumunuz.Çok şükür bu süreçte yanımda oldular. Dün doktora ve kan vermeye babamla gittim. Üzgün ama yanımda oldular. Hepsi psikolojik dimi yaşadıklarımın? Artık profesyonel destek almam gerekiyor.
Ama işte bu "saymak" zaten :)) Muhtemelen OKB
Ah çözüleyim. Çok yıpratıcı bir durum. En kısa sürede başlamalıyım.Kesinlikle psikolojik. Psikolojik destek alma olayını da gözünüzde büyütmeyin. Çok hafif bir ilaca başlatabilir ve çabucak çözülür durumunuz.
Saymak derken temel olarak belli rituellere sıkı sıkıya bağlı olmak da var kastettigim şeyin içinde. Bunlar OKB gibi görünüyor evet. Hatta ben eminim OKB olduğundan ama bilimsel ahkam kesmek, sizi de etkilemek istemem. Doktora bu huylarinizi da anlatmalisiniz.hıh işte benim saymalarım böyle.Ama böyle cümleleri, sayıları, tabelaları değil. Abime göre kontrolcülük ama ben yapmazsam rahat edemiyorum. Mesela kedimin ilacını içerince ‘şifa olsun’ demem şart. Evde olmadım bir süre ve anneme ‘şifa olsun de içirince’ diye uyarı bile yaptım.
Kesinlikle psikiyatriye gidin. Anksiyete gibi ama tabi ben psikolog ya da psikiyatrist değilim. Bende de anksiyete var. Sizde artık panik atak olmaya başlamış gibi.Merhaba herkese. En başında belirteyim zaten iletişime geçtiğim bir psikolog oldu fakat henüz randevu almadım. Sadece sizin görüşlerinizi de merak ediyorum. Defalarca konu açtım. Bıktırdığım da fazlaca insan oldu. Ben bir hamilelik korkusu yaşadım ve büyük bir travma oldu bende.
İçeri boşalma olmamasına rağmen belki girmiştir dediği için ella kullanmıştım.
Lekelenmem varken erken gebelik testi yapmıştım. Gecikmeli de olsa adet oldum. Hatta İlişkiden sonraki 24. gün karından ultrasona girmiştim ve doktorum adet olacaksın demişti ve ben 1 gün sonra adet olmuştum. İlişkiden sonraki 30. gün, adetim bitmek üzereyken beta hcg yaptırmıştım ve karından ultrasona girmiştim. Yine ilişkiden sonraki 31. gün vajinal ultrasona girdim. İki farklı doktora gittim. Karından ultrasonlarda aynı doktor, vajinal ultrasonda farklı doktordu gittiğim. Ama ben bu konuyu bir türlü zihnimden çıkartamadım. Hâlâ yaptırdığım her şeyden ve hatta doktorlardan bile şüpheleniyorum. Erken mi gittim, ya her şey yanlışsa falan diye düşüncelere giriyorum. Çok fazla araştırma da yapmıştım ve araştırdıkça korkum daha da artmıştı.
Tam rahatlayacak gibi oluyorum sonra tekrar kabusum başlıyor. Sanki ben bu durumu unutursam olmayacakmış gibi geliyor. Ailemden destek aldım kimse arkasını dönmedi. Kimse konusunu dahi açmıyor ve ben sürekli önlerine bu konuyu getiriyorum. Saçmaladığımı düşünüyorlar doğal olarak. Ve ben tekrardan doktora gitmeyi düşünüyorum.Eskiye nazaran çok daha rahatım belki ama bu konudan çıkamıyorum. Hatta bir arkadaşım bana ‘Sen kendini oraya hapsetmişsin ve sanki oradan çıkmak istemiyorsun’ dedi. Bana aşırı sıkıntı veriyor düşündükçe doğru ama aşamıyorum. Tüm felaket senaryoları, kabuslar, kalp atışlarında hızlanma, titreme, dudak kuruluğu, ateş basması, üşüme, baş dönmeleri, mide bulantıları, seğirmeler ama neler neler yaşadım. Şu anda çok daha az ama hâlâ olmaya da devam ediyor.
Sizce ben ne yaşıyorum? Psikolog değil psikiyatrist mi gitmem gereken?
Okb anksiyete değildir. İkisi de buhranlı surecler yasatsa da birbirinden çok farklı şeylerdir.Çok teşekkürler. OKB dediğiniz şey zaten bir anksiyetedir. Ben de inanılmaz korkunç bir atak geçirdim ve aylarca sürdü takıntım. İlaca başladıktan tam on beş gün sonra her şey yüzde yüz yoluna gitmişti zihnimde.
Anksiyete bir ruh durumu hocam bildiğim kadarıyla. OKB de anksiyeteye sebep olan bir etken. Yanlış mı biliyorum?Okb anksiyete değildir. İkisi de buhranlı surecler yasatsa da birbirinden çok farklı şeylerdir.
Saymak derken temel olarak belli rituellere sıkı sıkıya bağlı olmak da var kastettigim şeyin içinde. Bunlar OKB gibi görünüyor evet. Hatta ben eminim OKB olduğundan ama bilimsel ahkam kesmek, sizi de etkilemek istemem. Doktora bu huylarinizi da anlatmalisiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?