- 22 Mayıs 2009
- 16
- 0
- 86
- Konu Sahibi Leylaveben
- #1
Kötü bir çocukluk geçirdim, anne-baba ayrılığı yaşadım, anne tarafım ve baba tarafım bizimle bütün alakalarını kesti, babam aramaz sormaz oldu, yapayalnız ve beş parasız büyüdüm. yokluk içindeyken evlendim, kimsesizliğim yüzünden eşim çok ezdi, üstüne bir de çocuğum olmadığı için sekiz yıllık evliliğim bitti, terkedildim. sonrasında birine aşık oldum, beni sevdiğini sandım ama sadece kullanılmışım, yine terkedildim. 3-4 yıldır yalnızım ama bir tek kişi bile ilgilenmedi benimle, başka ilişkim olamadı. asla çocuğum olmayacağını öğrendim filan. çok şeyler üstüste geldi. yine de şükrettim ancak, bu olaylar bende önünü alamadığım hasarlar bıraktı. 35 yaşındayım, özgüvenim bitti, kimseye güvenemez oldum, paranoyalar içindeyim, çok öfkeliyim ve bütün ilişkilerimi mahvediyorum. kendime acıyorum, kendime kızıyorum, hep kendimi suçluyorum. inanılmaz bir kıskançlık başladı, çocuğu olanı kıskanıyorum, mutlu olanı kıskanıyorum, güzel olanı kıskanıyorum. azıcık beni sevdiğine inandığım herhangi bir insanı tamamen tekelime almaya çalışıyorum. benden daha çok ilgilensin birisiyle, krizlere giriyorum. kendi kendime telkin ediyorum sürekli ama, artık beynimin kimyası mı değişti, ne oldu ben de bilmiyorum, iğrenç bir insan olma yolunda adım adım ilerlemekteyim. son bir aydır da ağlama nöbetleri başladı. hiç birşeyden keyif almıyorum, hiç bir şekilde yüzüm gülmüyor, ki aslında neşeli kıpır kıpır da biriydim. neyse anlat anlat bitmeyecek bu.
sonuç olarak sanırım özel psikoloğa maddi gücüm elvermeyecek. Gittiğiniz, memnun kaldığınız var ise eğer, ankara devlet hastanelerinden psikolog ismi rica ediyorum.
sonuç olarak sanırım özel psikoloğa maddi gücüm elvermeyecek. Gittiğiniz, memnun kaldığınız var ise eğer, ankara devlet hastanelerinden psikolog ismi rica ediyorum.