Nisan 2016,
Özel hastanede gebelik kontrolumdeyim.aslında zihinsel olarak rahatım ama içimdeki korkuyu gizli içimi kemiren korkuyu atamıyorum.
Ultrasona e.abla ile bakıyoruz.
farkediyorum.
suyunun azligini.
17.haftada bunun hiç de iyi birşey olmadığını bilerek o içimi kemiren şeyin hakikatini görerek gözyaşlarım yanaklarimdan sel misali...
10 aylık asistanım bi üniversitede kadın hastalıkları ve doğum anabilimdalinda
Kendi bebegimin ultrasonunu yorumlayacak kadar bilgi edinmistim.
3 ay oldu melegim cennete gideli
Bu hikayeyi yazmanın gerekliligine inandım benim gibi yüzlerce insana umut hikayesi olup belki güç almalarini sağlamalari için dahada önemlisi yaşama hakkı elinden alinan melekler için
Rabbim beni affetsin
Eğitim amaçlı 10 ay boyunca yaptığım tahliyeler için Rabbim beni affetsin
Hamileliğimin ilk gününden itibaren normalde hiç hocalara gozukmedim.rahat olmaya çalıştım.gebeligimin kendimin takip ettiği yüzlerce sıkıntılı gebelik gibi geçme fikrini zihnimden uzaklaştırmaya çalışarak
18.haftada kendi hocalarim melegimin bobreklerindeki kisteleri gördüler
Ve melegimin durumunun yaşamla bagdasmadigini söyleyerek tahliye önerdiler tıpkı benimde önceden kendi hastalarima yaptığım gibi
Rabbim beni affetsin
Raporla gecen 3 ay
Sonrasında doğum izni
36 haftada doğal sancimla normal doğum ile bebegimin ağlayan sesini duymam...
Evet 17-18.haftadan beri 2-3 güne bir gittiğimiz her kontrolde sen bu çocuğu niye aldirmiyorsun zaten bir haftaya kalbi durur diyen meslektaslarimla beni anlamadıklarını tavirlarindan ses tonlarindan anladigim kontroller
18.haftadan beri anhidro idim.hiç suyum yoktu.
Crp(enfeksiyon değerim)15 in altına inmedi.bu demektiki emr olabilir bende risk altında idim.ama suyumun gelmediginden emindim.amniosure negatifdi.ben emindim ama belkide emr de olabilirdi.yani suyum sızıntı şeklinde gelip rahim enfeksiyonuna neden olup benim hayatimida riske atabilirdi.
20.haftalarda pit pitlar başladı.hep konuştum melegimle.hep seni çok seviyorum bebeğim dedim karnimi sivazlayarak.beni duyduğunu bilerek iyi olacaksın bebeğim dedim Allahin izniyle.
Korkuyordum.potter olabilirdi suyum olmadığı için fiziksel olarak anormal olabilirdi.ama nurtopu derler ya öyleydi.Maşallah.Rabbim korumustu melegimi.her bir hücresini .
17-18.haftadan 36.haftaya kadar her sabah ve aksam endiseyle uyuyup uyandım.hareketini bekledim uyuyrken.bi pit yapiyordu anne iyim diye.ben rahat bi şekilde uyuyordum.sabah kalktığımda gene nefesimi tutup saniyeleri sayiyordum.muhabbettimiz coktu melegimle.gunaydinini beklemek en doğal hakkimdi.pit yapınca annesi gene rahat nefes alip kahvaltısını yapiyordu bebegiyle
Allah ıbrahim saracoglundan razı olsun.onu dinledim bu konuda.günde 2 bardak havuç suyu içtim armut suyu 1 bardak günde 3 litre kadara şu iiçiyordum .Bi arkadasim demişti.Allah ondanda razı olsun.d.hanım.benim hastamdi oda bi umut hikayesiydi ve kazanmisti .sezeryanini ben yapmıştım.24.haftada 500 gr ile dogmustu şimdi masallahi var.d.hanım mümkün mertebe istirahat et fiziksel olarak rahmin altında sikismasin demisti. onun dediginide yapmaya çalışmıştım Allahin izniyle.
36 da dogduk 18 gün yaşadık sonra Rabbim emanetini cennete aldı.Yanına aldı .anne ve babasına sabret dedi Ben onu sizden daha çok seviyorum dedi.
seni özledim kızım