- 25 Ağustos 2016
- 396
- 348
- 103
- 27
Merhaba ablalarım ve de hanımceğizler...
Konum gayet yukarıdaki gibi aslında, epey beni ve çevremi zedeleyen yıpratan bir şey öfkelendiğim zaman değer verdiğim; önemsediğim şeyleri bir anda yarım saatliğine bir saatliğine unutup öfkelenmek. Karşımdakini kaybedeceğimden korkmama rağmen bir an korkumu umursamayıp istediğimi demek.
Çok korkuyorum annemi, babamı ve de 2 yıldır bana sevgililik eden insanı kaybetmekten. Genel olarak çok korkuyorum zaten insanları kaybetmekten... Kırmaktan, üzmekten ancak tahammülsüzüm işte çok büyük hatalar yapsam bile karşımdaki bir iki kötü söz söyleyince eleştirince deliriyorum "böyle giderse beni kaybedeceksin" diyor karşımdaki "e edeyim, şu an böyle hissediyorum; napayım" diyorum bağırıyorum, çağırıyorum. Evet, hata daimi bende değil; hep kendimde aramıyorum ama daha sabırlı olmak istiyorum artık. Buna dair bir tavsiyeniz var mı? Alttan almayı beceren birisi olmak istiyorum artık kırıp parçalayan birisi değil... Bunu çok iyi yapan varsa söyleyebilir mi, sırrı nedir?
Yeni sayfa açmak istiyorum ama açtığım her yeni sayfada sayfayı yavaş yavaş yazarken sayfayı karalamaya başladığımı fark ediyorum gelişigüzel... Ha bir de mutlu iken bile tekrar mutsuz olacağımı bilerek huzursuz olmaktan o kadar yoruldum ki anlatamam. Bir şekilde var olan mutlulukları mahvediyorum gibi geliyor bana... Tavsiyelerinize ihtiyacım var, şimdiden teşekkürler.
Konum gayet yukarıdaki gibi aslında, epey beni ve çevremi zedeleyen yıpratan bir şey öfkelendiğim zaman değer verdiğim; önemsediğim şeyleri bir anda yarım saatliğine bir saatliğine unutup öfkelenmek. Karşımdakini kaybedeceğimden korkmama rağmen bir an korkumu umursamayıp istediğimi demek.
Çok korkuyorum annemi, babamı ve de 2 yıldır bana sevgililik eden insanı kaybetmekten. Genel olarak çok korkuyorum zaten insanları kaybetmekten... Kırmaktan, üzmekten ancak tahammülsüzüm işte çok büyük hatalar yapsam bile karşımdaki bir iki kötü söz söyleyince eleştirince deliriyorum "böyle giderse beni kaybedeceksin" diyor karşımdaki "e edeyim, şu an böyle hissediyorum; napayım" diyorum bağırıyorum, çağırıyorum. Evet, hata daimi bende değil; hep kendimde aramıyorum ama daha sabırlı olmak istiyorum artık. Buna dair bir tavsiyeniz var mı? Alttan almayı beceren birisi olmak istiyorum artık kırıp parçalayan birisi değil... Bunu çok iyi yapan varsa söyleyebilir mi, sırrı nedir?
Yeni sayfa açmak istiyorum ama açtığım her yeni sayfada sayfayı yavaş yavaş yazarken sayfayı karalamaya başladığımı fark ediyorum gelişigüzel... Ha bir de mutlu iken bile tekrar mutsuz olacağımı bilerek huzursuz olmaktan o kadar yoruldum ki anlatamam. Bir şekilde var olan mutlulukları mahvediyorum gibi geliyor bana... Tavsiyelerinize ihtiyacım var, şimdiden teşekkürler.