İntihar etmeyi düşünüyorum lakin edemem.Yeterli sevabım yok hem de çok günah.Yine de dayanmak çok zor.Doğduğumdan beri hiç ilerleme yok aksine daha da kötü oluyor her şey.Babamdan duygusal ve fiziksel şiddet gördüm ben annem de öyle.Şimdi yaşamıyor.Fakirlik çektik çok ama annem bana hiç belli etmedi.Yırtık eski şeyler giyerdi dışarıda yemek yemezdi ama yedirirdi bana en iyi şeyleri alırdı.Görüyordum surekli ağlıyordum gizlice.Sokakta çocuklar tarafından dışlanıyordum okulda dayak yiyordum.Buyüdüm evet ama hala dışlanıyorum insanların benden dolayı midesi bulanıyormuş.Keşke çok zeki falan olsaydım, çok güzel olsaydım.Bir özelliğim olsaydı keşke.Bunun yanı sıra cinleri de görüyorum.Şu an elhamdülillah maddi durumumuz iyi ama annem hala acı çekiyor.Ben ne yapayım artık herkes eziyet ediyor bana adil savaşmıyorlar.Aşk mevzusuna hiç girmiyorum bu konuda baya maskara edildim.Hep de platoniktim zaten.Ahiret olmasa bi saniye durmaz atardım kendimi uçurumdan ya da köprüden...