Aldatılma Korkusuyla Nasıl Başa Çıkıyorsunuz?

Lalalinda

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !
tek ayak cezası
Kayıtlı Üye
5 Mart 2022
58
-9
31
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
 
Bu tip bişey yaşamadığım için öyle bir travmam da korkum da yok. Kocam beni aldatırsa boşarım. Bu kadar basit benim için mevzu.

Sizin evleneceğiniz insan babanız değil, babanız gibi bir adam da seçmezseniz sorun kalmaz. Tek tavsiyem travmalarınızı karşınızdaki insana yansıtmamanız olur. Bu konuda zorlanıyorsanız yardım almanız sizin için de karşınızdaki insan için de en doğrusu olur.
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Siz kaybetmekten korkmayin bırakın sizi kaybedebilmeyi göze alan korksun
 
Biriyle ona güvenerek evlenilir doğru ama bu hayatta insanın başına her an her şey gelebilir. Ne "o asla yapmaz" gibi bir düşünceye girin, ne de gereksiz kiskancliklarla ya da paranoyalarla karşınızdakine hayatı dar etmeyin. Karşınızdakine güvenin ama Allah korusun günün birinde korktuğunuz şeyi yaşarsanız, o zaman bunu kaldıracak güçte de olmalısınız. bana göre her an her şeye hazırlıklı olmalı insan.
 
Aldatilirsaniz bosanirsiniz Katolik ddeğilsenizOyle bir hakkınız var.Bu korku yaşamınızı etkiler hale geldiyse terapi görün.Aldatilmayan kadınlarda var
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Böyle bir travma yok hayatımda. Ama hayatta herşey nasıp diye bakıyorum. Böyle birşey olursa eşimle benim için yolun sonu gelmiş demektir. Hayatıma onsuz devam ederim.
Hayata bakış açım genel olarak bu. Sanırım bunun için hep kendi ayaklarım üzerinde durmaya çalışıyorum. Her durumda yeniden baslarim diye düşünüyorum.
 
yaşadıklarınızdan dolayı korku duymanız normal değil bu arada, bir çok insanın aile hayatı çalkantılı olabiliyor ona rağmen kendileri daha sağlam adımlar atabiliyorlar. kadere pek inanmam, siz kendi rotanızı nasıl bir hayat istediğinize göre çizin, mesela babanıza benzeyen adamlardan uzak durmak ve aldatılacağınızı düşünüp düşünüp kendinizi ezik kompleksine sokmamak gibi.
 
Merhaba kızlar. Başlık biraz enteresan görünüyor farkındayım, ama gerisindeki hikayeyle beraber değerlendirirseniz aslında tuhaf gelmeyeceğine eminim. Benim annem üç diğer ablamla beraber yaşlarımız çok küçükken, babam tarafından ihanete uğrayarak terk edildi, babam başka bir kadınla nikahsız yaklaşık on iki sene beraberlik sürdü. Daha sonra en küçük kızı babam beni terk ettiği yaştayken babam vefat etti. Yani, yuva yıkanın yuvası olmadı o kadın için. Biz ise çok zor şartlar altında annemin yalnızca annemin emeğiyle büyüdür ve babam hiçbir maddi yardımda bulunmadığı gibi bizi de hiçbir zaman görmeye gelmedi. Kadın bizi taciz edip durdu bir süre hatta. Ben çocukken, annemi en büyük ablamı. Neyse... Bu konuyu açmak bile canımı çok sıkıyor, kalbime ağrılar saplanıyor gerçekten.

Sorunum şu: çok aşık olduğum biriyle beraberim ve evlilik konuşmaları oluyor hafiften ama ben bu konular açıldıkça anlamsız bir şekilde korkmaya başladığımı fark ettim. Ya aynı şeyler başıma gelirse, ya terk edilirsem çocuklarımla diye. Bir çocuk olarak bunu hissetmek çok kötüydü, yetişkin olarak da çocuğumun bunu hissettiğini görmek istemem 😢

Sizler de böyle korkular oldu mu veya var mı? Bu korkuyla nasıl baş ettiniz veya ediyorsunuz?

Herkese şimdiden teşekkürler 💕
Yani korkarak yaşanmaz bu nedenle guvenmekten başka çareniz yok
 
"Korkarak yaşıyorsan sadece hayatı seyredersin."
Travmalar ne kadar istemesek de hayatımızı yönlendiriyor ya aynısı benim başıma da gelirse yine yaşarsam diye soruyoruz ama hayat zaten belirsizdir. Aslında hayatı güzel yapan da bu. Geleceği bilmemek. Akışa bırakın kendinizi. Bir kadın olarak verebileceğim tavsiye ayakları sağlam basan bir kadın olun.

Ds4mggwWsAI92pT.jpg
 
aldatırsan aldatırsın ben de hayatıma sensiz devam ederim tarzında düşünmen lazım. çünkü devamlı aldatılmaktan korkarsan bu kez bu enerjin adama geçer, bunu anlar yani. insan ne hissediyorsa o enerjiyi yayıyor. bu travman nedeniyle karşı tarafa da hayatı zindan etme. benim flörtlerimden birisi, uzun ilişkisinde aldatılmıştı ve bu korkusunu her türlü yansıtıyordu bana da. sonra bunun acısını benden çıkarmaya kalktı sanki bütün kadınlar aynıymış gibi. sonra biz birbirimizin hayatından çıktık, ne oldu biliyor musun? o şahıs gitti, kendisini aldatan eski sevgilisine geri döndü. işte bu kadar aciz, ezik bir insandı. başka bir arkadaşım da geçenlerde kendisini aldatan sevgilisine geri döndü üstelik onun da sevgilisi evli falan. saçma sapan işler. böyle şeylere takılma demek istiyorum yani aldatılmak herkesin başına gelebilir, bu kadar ürkmene gerek yok. adam seni çocukla bile bıraksa kendini ve çocuğunu geçindirebilecek biçimde yetiştir kendini.
 
İcinde varsa aldatir bu duruma engel olman icin bişey yapamazsinizki. Aldatirsada boşanirsiniz bukadar basit.
Her insan bir degil, yaşadiklarinizi anliyorum ama illa hayatinizdaki insanda aldaticak diye birşey yok. Ona güvenmiyorsaniz zaten evlilik diye bi adim atmamalisiniz.
 
Travmatik geçmişinize kalma bir ruh hali bu korku durumunuz.
Aldatılma durumunda boşanırsınız ve bu çok kötü ve zor bir sonuç değil.
Bir kadın bir erkeğe asla körü körüne bağlanmamalı
Gelir elde edecek bir meslek sahibi olmalı
Tek başıma kaç çocuk bakılabilir bir çocuksa daha fazlasını düşünmemeli
Tek başına bir hayat kurmak için ne kadar birikim olmalı
gibi...
Anneniz sizi büyütürken en çok ekonomik olarak zorluk çekmiş olmalı.
Her kadın aldatılmıyor her erkek aldatmıyor
 
Belki ayni seyleri yasamadigimizdandir bilmiyorum ama benim aldatilma korkum yok.

Hicte oyle aldatirsa colugundan cocugundan vazgececek potansiylde gormuyorum kocami. Aldatirsa sadece benim icin bitermis gibi hissediyorum. Cocuklarima zulm edecegini hic aklimdan bile gecirmem. Tabi dunyanin turlu hali var. Sukur ki guclu bir kadinim. Gerekirse tek basima da cocuklarimi buyutebilirim.

Boyle ihtimalleri dusunup karalar baglamaya gerek yok. Kaliteli insanlarla beraber olun. Guvendiginiz kisilerle cocuk yapin. Bir suru falsosunu gorupte, sadece evlenmis olmak icin kimselerle evlenmeyin.
 
Bu travma için tedavi görün kimseye saplantılı şekilde bağlanmazsınız gelmek isteyen gelir gitmek isteyen gider bu kaygılarla ilişki yürütmek hem sizi hem karşınızda ki mi yıpratır
 
Bence bı destek alın önce, EMDR diye birsey uyguluyorlar bu tarz şeylere. Hatta ben de zaman zaman düşünüyorum. Çocukken annemi kaybettim, şimdi ben ölmekten çocuklarımın annesiz kalmasindan korkuyorum.
Bu konu da normale döndüğünü zaman zaten güvenmediği iz biriyle evlenmezsinjz. Rabbim bahtinizi açık etsin insallah
 
X