Herkese selamlar,
Buraya sizlerden psikolojik olarak destek almak için yazıyorum.
28 yaşındayım 4 aylik bir bebeğim var. Eşimle 3buçuk yıldır evliyiz oncesinde de 5bucuk yıl sevgiliydik.
Dışarıdan bakıldığında mükemmel ilgili bir eş ve baba profili var. Ben ona yüzde yüz güveniyorum. Sadakatsizlikle ilgili en ufak bir şüphem bile yoktu.Ama bana yaşattıklarını bir ben bilirim.
Kendisi işi gereği surekli yurtdisinda kalıyor. Sevgililik dönemimizde arkadaslik uygulamaları (tinder vb) kullanarak başka kadınlarla görüşmüş sohbet etmiş. Kimseyle bulusmadım dese de inanmiyorum. Öyle olsa neden yıllarca bu uygulamaları kullanırsın ki?
Araya pandemi girince turkiyeden çalıştı ve o dönem bu tarz bir olayda bulunmamış. Tabi ben bunların hepsini olayin üzerinden 2 yil geçtikten sonra içime düşen bir şüphe yüzünden telefonunu kurcalarken öğrendim. Ardindan da hamile olduğumu. Hem geçmişte olduğu için hem de hamile olduğum çok zor da olsa kabullendim. Ama bir gün bile aklımdan çıkmadı. Çok büyük güven problemleri yaşadım, yolda yürürken bi kadına mi bakiyo diye gözlerini bile takip eder hale gelmiştim. Tabi o bunun farkında değil. Psikolojim alt üst olmustu. Porno izlemesine bile takar oldum. Oradaki kadını mı hayal ediyorsun diyerek hamileyken çok kez tartıştık. Kaldıramıyordum çünkü. Erkeklerin sürekli arayış içinde oldugunu ve nefsini köreltmek yanlışa yonelmemek için izlediğini söyledi. Abarttigimin farkındaydim, aklıma yatmasa da bu söyledikleri kabullendim tamam izle dedim ve bir daha da karışmadım.
Pandeminin de kalkmasıyla yurt dışına gitmeye devam etti ve geçen ay içime düşen şüpheyle telefonunu kurcalarken bir de ne göreyim. Yurtdisinda strip club yada genelev tarzında bir yere gitmiş. Başımdan aşağıya kaynar sular döküldü. 3 aylik bebeğini ve beni düşünmeden bu yaptığı davranışı aklım almadı. Sorduğumda ise çok sıkılmıştım kendimi eğlendirmek istedim dedi. Sadece strip cluba gittim. Sonucta pornoda da izliyorum aynı şey biri somut sadece bu kadar abartılacak bisey yok dedi.
Yaptığına ayrı açıklamasına ayrı yanıyorum. Zaten zar zor toplamaya çalıştığım güvenimi tamamen bitirdi. Boşanirsak çocuk benim yüzümden babasız buyuyecekmis. Her zaman olduğu şu bana atıyor bir de. Her olayda o haklı çünkü. Artık ona karşı kendimi ifade bile edemiyorum. Ben de istemezdim bunları yaşamayı, cocugumun bi aile ortamında büyümesini ben de isterdim.
Az önce ilişkimizde sevgi, saygı, güven ve sadakat hiç bisey kalmadi bosanalim artık dedim. Bilmiyorum ne olacak. Kendimi çok kötü hissediyorum.
Bu arada ben esimden daha fazla kazanan, daha eğitimli ve kültürlü biriyim. Ama kendini maalesef bunu bile kabul etmiyor.
Tesekkurle
