- 28 Temmuz 2009
- 12.437
- 22
- 408
Bende dogum hikayemi anlatmak istedim, biraz sancılı dönemler olsada sonu güzel biten bir hkayem vardı artık… 32. Haftamın içindeydim arada bebeğimi dinler hareket ediyormu etmiyormu diye kontrol ediyordum çünkü ilk bebeğimi kordon dolanmasıondan dolayı kaybetmiştimve korkuyordum hareket etmediğini fark ettim c.tesi günüydü eşim işte idi bi hemşire arkadaşım vardı onunla hastaneye gittik hatta kahvaltı hazırlamıştım eşim işten gelince yeriz diye nasılsa bişi yoktur geri gelirim diye eşimed esölemedim gittiğimi hastanede hemen nstye bagladılar ve 5 dk bir gelen düzenli ağrılarım çıktı korkularım iice artmıştı daha erkendi bunuda kaybedemezdim ebe muayene etmek istedi açılma var mı diye baktı ki bi açılma vs yok hemen dru aradı, dr zaten hastanedeymiş hemen geldi baktı oda usg ile baktı bebek iyiydi ma düzenli sancılarım vardı hemen serum taktılar bebeğim için ciğer geliştirici iğne yaptılar sancı durması için bi tane daha igne yaptılar ardahanda idim erzuruma sevk etmek için hastaneden yer ayarlıyorlardı eger sancım durmaz ise erzuruma sevk edeceklerdi drda ilk bebeğimi kaybettiğim için oda tedirgindi bebeğimin ne kadar kıymetli oldugunun farkındaydı derken 3-4 saate bir nstye gidiyordum yavaş yavaş sancılarım geçmeye başlamıştı öyle 4 gün yattık hastanede.. hastaneden taburcu oluyordum bir iki gün evde kalıyorum nst kontrollerine gidiyorum ve her seferinde düzenli sancılarım çıkıyordu artık drum eve göndermedi serumlar haplar fitiller artık durması için gerekli neler varsa yapılmıştı. eve gitmek istedim hastaneden bunalmıştım zaten açıköğretim sınavım vardı 3 haziran günü sabah sınava gittim gene eşim işten gelecekti kahvaltı türü bişiler hazırladım eşimle yedik derken benm oturdugum yerden ayyyy böbreklerim agrıyo diye fırladım hastaneye gitmekten yatmaktan korktugum için pek sesimi çıkartmadım ama eşim anladı zorla hastanede gittik gene düzenli sancılarım çıktı gene serum taktılar ve dr artık yapacak bişey kalmadı . durmazsa almak zorunda kalırız dedi 36. Haftadaydık korkuyordum bu bebeğimede bişey olmasından çok korkuyordum ve sürekli ebelerin alttan muayene etmesinden usanmıştım çünkü çok acıyordu ve her defasında kanıyordu beni gene yatırdı dr ve 4 haziran günü öğleye dogru belimden kasıklarıma kadar vuran beni yürüyemecek derecede zorlayan agrılarım sancılarım varfdı ama nstde bi tane sancım çıkmıyordu dr yoktu (devlet hastanesi oldugundan) tek dr oldugu için evine gitmişti dinlenmeye dru aradık ama nstde sancı çıkmadıgı için bişey yapmadı artık sancılarım arttı yatakda yatamıyordum biliyordum artık sezeryan olacagımı ve su dahi içmedim beni bekletirler diye sabahta tekrar nstye gittim ve gene sancı çıkmadı ama artık yürüyemez oldum eşim neredeyse sürüyerek götürüyordu nstye dru gördüm ve dayanamıyorum dedim nstye baktı bişey yok bekleyelim dedi bekleyelim ama duramıyorum sancılarım çok kötü dedim o zamn gel bi muayene edelim dedi ve usg de bebeğim aşağı inmişti artık suyumda azalmıştı ve dr hemen hazırlayın sezeryana dedi bişeyde yiyip içmediğim için hemen hazırladılar damar yolu açma sonda derken bi baktım sedyedeyim eşimede haber vermişler oda bebeğin kıyafetlerini almaya eve gitmiş ameliyathaneye girerken göremedim çok üzüldüm tabi ben başladım ağlamaya Allahım korkuyordum ya bişey olursa…. Ameliyathanede ben aglıyorum drlar hemşireler konuşuyorlar şakalaşıyorlar ama ben aglıyordum dr bi ara korkuyormusun Fatma dedi evet dedim çok korkuyorum korkma bişey olmucak dedi ve beni yatırdılar aneztezi uzmanı bayan bana sorular soruyordu dedim biliyormusun bugün benim ilk bebeğimi kaybettiğim gün geçen sene bu zaman vefat etti benim yavrum aneztezi uzmanı ve dr birden dogruldu gözleri doldu inşallah bunu kucagına alacaksın üzülme dediler ve saat 08:50de girmiştim ameliyathaneye saat 09:30 da yavrumu gördüm Allahım ne güzeldi Allahım sen ne kadar büyüksün ne güzeldi ne tatlıydı o haliyle kocaman öptüm ve benden beklenmedik bi laf eşek sıpası sen neler çektirdin ama bana sen çok çirkinsin dedim ve götürdüler çok şükür sesini duymuştum görmüştüm iyiydi artık her şey vız gelirdi en mutlu bendim istedikleri kadar kesip biçebilirlerdi beni benim ameliyathaneden çıkmam 1 saat sürmüştü eşim bebeği gördüğü anda başlamış aglamaya bebeiği odaya koydugu gibi beni beklemeye başlamış ve birbirimizi görünce her şey yolundaydı artık biz 3 kişiydik kötü günler geride kalmıştı hayattaki en güzel şeydi……………………..
Rabbim sizlere bağışlasın bebeğinizi darısı başımıza
