Hiçbirini aşktan yaşamıyorsun. Yenilgiyi kabullenemediginden yaşıyorsun. Ne zamanki kafana olmax kelimesini sıkıstirirsin o zaman milat olur senin için.
Hiçbirini aşktan yaşamıyorsun. Yenilgiyi kabullenemediginden yaşıyorsun. Ne zamanki kafana olmax kelimesini sıkıstirirsin o zaman milat olur senin için.Merhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum
Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.
Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.
Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......
Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...
Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.
Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
Reddedilmek hiç basit bir şey değil ki. Reddedilince narsisttik bir incinme yaşıyoruz. Bende reddedildim. Açıkça itiraf ve ifade edilmese de güzel olmadığım gerekçesiyle olduğundan eminim. Neyse sağlık olsun. Tecrübe pahalı birşey. Bu olaydan ders almaya bakın.Merhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum
Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.
Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.
Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......
Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...
Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.
Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
Kesinlikle basit bir şey değil, bir de seviyorsak eğer. Bu da benim için tecrübe oldu. Ben sadece içimdeki çelişkinin ve savaşın bitmesini istiyorum..Reddedilmek hiç basit bir şey değil ki. Reddedilince narsisttik bir incinme yaşıyoruz. Bende reddedildim. Açıkça itiraf ve ifade edilmese de güzel olmadığım gerekçesiyle olduğundan eminim. Neyse sağlık olsun. Tecrübe pahalı birşey. Bu olaydan ders almaya bakın.
Emek vermek dediğiniz ne mesela? Nasıl bir emek? Daha önce de yazdığım gibi, ben duygularımı ve amacımı saklayamıyorum, kartlarım açık. Kendin söyleseydin demenizi anlarım, ancak kendin emek verseydin nedir? Sizi memnun edecekse ben tavlamasını, ali cengiz oyunlarını stratejilerini beceremiyorum madem. Siz becermişsiniz tebrikler.Valla bir arkadaşına gidip senden hoşlanıyor dedirtecegine kendin emek verseydin
Çok teşekkür ederimmBir gün bi bakmışsınız beyniniz çoktan kalbinizi yenmiş bile , hatta kendinize gülüp geçiceksinizkalbinize de beyninize de biraz zaman verin , anladığım kadarıyla özgüveni olan ve güçlü bir bireysiniz hepimiz hayatımız da kalbimizle beynimiz arasında mücadele ettiğimiz zamanlar yaşamışızdır önemli olan doğru noktadan bakabilmek
Ama bana garip birşey oldu. İçim buz gibi. İnsanların koşullu sevgileri ile ilgilenmiyorum.Kendimi bilime adayasım var.Kesinlikle basit bir şey değil, bir de seviyorsak eğer. Bu da benim için tecrübe oldu. Ben sadece içimdeki çelişkinin ve savaşın bitmesini istiyorum..
tekrar konuşmaya bence de beynin izin vermesin kısmet değilmiş deyip önüne bak nasılsa az kaldı yaz tatilineMerhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum
Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.
Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.
Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......
Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...
Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.
Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
Kpss kursuna gidiyorum, basketbolla ilgileniyorum, oynuyorum ve gönüllü iki derneğe üyeyim. Aslında çok yoğunum ama bedenim yoğun, aklım onda.. Belki de ama aylar geçti üzerinden hala bana dair sesi çıkmıyor, beğenmedi işte..
bu şekilde başkalarının seviyesine laf söylemeniz falan ne bileyim adam iyi yapmış bence..Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...
Ben de yaşadıklarımdan dolayı artık tipe değil de daha çok kafaların uymasına bakıyorum.En güzeli.Tip olarak da yakışıklı olmasa da bir hoşluğu olsun yeter.Kesinlikle çok haklısınız, dünyanın öbür ucundaki herhangi bir insanın mesafesiyle onun mesafesi aynı aslında. 2 metre ötemde ama dağlar var gibi. Nefesini duyuyorum ama o sağır gibi. Gözlerine bakmakla fotoğrafına bakmak aynı, iki türlü de tepkisiz. Kalbim delik deşik, birtek o iyileştirir gibi, benim küçük kıyametim gibi.....
kibrinizi cüzdanınızın en ücra köşesine sıkıştırırsanız şayetMerhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum
Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.
Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.
Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......
Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...
Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.
Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
O yakışıklı değil, ben kendimi beğenirim, o kim ki, egom kabul etmedi. Egonuz olmadığına emin misiniz?Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı
demek ki o kişiye göre de sizin seviyeniz düşükmüş..etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?