Aklım beynim kabul etmiyor

Merhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum:KK54:

Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.

Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.

Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......

Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...

Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.

Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
Hiçbirini aşktan yaşamıyorsun. Yenilgiyi kabullenemediginden yaşıyorsun. Ne zamanki kafana olmax kelimesini sıkıstirirsin o zaman milat olur senin için.
 
Merhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum:KK54:

Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.

Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.

Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......

Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...

Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.

Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
Reddedilmek hiç basit bir şey değil ki. Reddedilince narsisttik bir incinme yaşıyoruz. Bende reddedildim. Açıkça itiraf ve ifade edilmese de güzel olmadığım gerekçesiyle olduğundan eminim. Neyse sağlık olsun. Tecrübe pahalı birşey. Bu olaydan ders almaya bakın.
 
Reddedilmek hiç basit bir şey değil ki. Reddedilince narsisttik bir incinme yaşıyoruz. Bende reddedildim. Açıkça itiraf ve ifade edilmese de güzel olmadığım gerekçesiyle olduğundan eminim. Neyse sağlık olsun. Tecrübe pahalı birşey. Bu olaydan ders almaya bakın.
Kesinlikle basit bir şey değil, bir de seviyorsak eğer. Bu da benim için tecrübe oldu. Ben sadece içimdeki çelişkinin ve savaşın bitmesini istiyorum..
 
Valla bir arkadaşına gidip senden hoşlanıyor dedirtecegine kendin emek verseydin
Emek vermek dediğiniz ne mesela? Nasıl bir emek? Daha önce de yazdığım gibi, ben duygularımı ve amacımı saklayamıyorum, kartlarım açık. Kendin söyleseydin demenizi anlarım, ancak kendin emek verseydin nedir? Sizi memnun edecekse ben tavlamasını, ali cengiz oyunlarını stratejilerini beceremiyorum madem. Siz becermişsiniz tebrikler.
 
Bir gün bi bakmışsınız beyniniz çoktan kalbinizi yenmiş bile , hatta kendinize gülüp geçiceksiniz:oops: kalbinize de beyninize de biraz zaman verin , anladığım kadarıyla özgüveni olan ve güçlü bir bireysiniz hepimiz hayatımız da kalbimizle beynimiz arasında mücadele ettiğimiz zamanlar yaşamışızdır önemli olan doğru noktadan bakabilmek:21:
Çok teşekkür ederimm :KK200:Sağlıcakla gelsin bebeğiniz:anneadayı:
 
Kesinlikle basit bir şey değil, bir de seviyorsak eğer. Bu da benim için tecrübe oldu. Ben sadece içimdeki çelişkinin ve savaşın bitmesini istiyorum..
Ama bana garip birşey oldu. İçim buz gibi. İnsanların koşullu sevgileri ile ilgilenmiyorum.Kendimi bilime adayasım var.
 
Merhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum:KK54:

Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.

Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.

Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......

Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...

Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.

Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
tekrar konuşmaya bence de beynin izin vermesin kısmet değilmiş deyip önüne bak nasılsa az kaldı yaz tatiline
 
Bende reddedildim 2,5 sene önce.'Ona göre değilmişim.' (O zamanki paspallığımı düşünüyorumda, evet ben olsam bende reddederdim.) Sen misin beni reddeden.Baştan aşağı, kilosundan tutta yürüyüşüne, konuşmasından tutta enerjisine kadar herşeyiyle yepyeni bir kız doğdu.Bu kezde başkaları çekim alanıma girmeye başladi.O da eskisi gibi çekici gelmemeye başladi.Başkaları, başkaları...Benim kötü bir huyum vardır.Birşeyi kafaya taktım mı, bu adam da olabilir, işte olabilir herhangi birşey..Eğer benim istediğim gerçekleşmezse, dünyaları dağları bir eder yine de istediğimi alırım.Ne hiçbir şeyden korkarım, ne çekinirim! Olacak.Hayatıma giren, beni beğenmeyen, beni reddeden erkeklere, yoluma çıkan engellere binlerce kez teşekkür ediyorum.Onlar olmasaydı ben şimdiki mine olamayacaktım.
Şunu demek istiyorum ki, hayatında herşeyi bir fırsat olarak gör.O adam seni reddetti evet. Ama eminim bundan çıkarman gereken bir ders olduğu içindir.Anlatabilmişimdir umarım.
 
Kadin veya erkek olsun teklifleri kabul edilmedimi o kisi nekadar cirkin olursa olsun gözümüzde büyür sizdede bu olmus.
Arkadas inizin adina konusmasi ara yapmasida belliki cocugun gözünde kalitesinizi düsürmüs olmali.
 
Kpss kursuna gidiyorum, basketbolla ilgileniyorum, oynuyorum ve gönüllü iki derneğe üyeyim. Aslında çok yoğunum ama bedenim yoğun, aklım onda.. Belki de ama aylar geçti üzerinden hala bana dair sesi çıkmıyor, beğenmedi işte..

Begenmemek değil. Bence aranzda bir elektrik oluşmamış. Bu sizin cirkin vs oldugunuzu göstermez ki. Mesela çevremdeki herkesin ölüp bittiği Burak özçivit bana hic ama hic yakışıklı gelmiyor. Ama baskaları ölüp bitiyor.. ya da mesela yolda birini görüyorum aa ne yakışıklı cocuk diyorum ama o kadar sanki bir koltuk görüp aa ne güzel koltuk demisim gibi, etkilemiyo olabiliyo beni.

Siz de özgüveninizi hırpalamayın o kadar. Biraz takıntı kıvamına gelmis sanırım hisleriniz. Yeni birileriyle tanışmayı deneyebilirsiniz :)
 
Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...
bu şekilde başkalarının seviyesine laf söylemeniz falan ne bileyim adam iyi yapmış bence..
 
Kesinlikle çok haklısınız, dünyanın öbür ucundaki herhangi bir insanın mesafesiyle onun mesafesi aynı aslında. 2 metre ötemde ama dağlar var gibi. Nefesini duyuyorum ama o sağır gibi. Gözlerine bakmakla fotoğrafına bakmak aynı, iki türlü de tepkisiz. Kalbim delik deşik, birtek o iyileştirir gibi, benim küçük kıyametim gibi.....
Ben de yaşadıklarımdan dolayı artık tipe değil de daha çok kafaların uymasına bakıyorum.En güzeli.Tip olarak da yakışıklı olmasa da bir hoşluğu olsun yeter.:D
 
Merhaba hanımlar, öncelikle size güzel bir hafta diliyorum:KK54:

Lafı uzatmadan konuya gireceğim, ben aylardııırr birine baya baya aşığım, duygularımı da ortak arkadaşımız söyledi ona 6 ay önce. (bu konularda gereksiz bir şekilde cesaretliyim, duygumu içimde tutamıyorum söyletmesem bile hareketlerim bakışım belli ediyor, kendisi de anlamış zaten ben söyletmeden önce..) Kendisi ''şu sıralar düşünmüyorum'' diyerek kibar bir şekilde geçiştirdi. Başta olayın ciddiyetinin farkına varmadım. 'elbet bir gün düşünür beni, hem reddetmemiş kii düşünmüyorum dedi' diye züğürt tesellisi bulsam da gün geçtikçe kötüye gittim.. Reddedildiğim gerçeğiyle karşı karşıya kaldım.
Sanırım hatam başkasına söyletmekti, ama ben söylesem de sonuç aynı olacaktı.

Derdimi açtığım bir erkek arkadaşım '' ben de bir erkeğim anlarım, o seni beğenmedi, güzel bulmuyor. Eğer beğenmiş olsaydı seninle hemen tanışmak isterdi en azından kaybetme korkusu olurdu...'' diyerek yarama tuz bastı sağolsun. Hak vermedim değil, haklı da. Egomun, gururumun, beynimin ve aptal kalbimin arasında sallandım durdum hanımlar... Egom beynim, kalbimi suçladı.

Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı, aptal kalbimin serzenişleri de......

Benimle nezaketen tanışmazken bile, etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii. Dokunuyor hala...

Hanımlar bilmiyorum ben kendimi anlatabiliyor muyum, affola uzun olduysa ve anlaşılmadıysam..
Unutamıyorum, kalbim de beynim de unutmuyor. Sürekli kendimi suçluyorum, kendimi aşağılanmış gibi hissediyorum. Yerin dibine girdim. Öyle havalı egoist biri değilim, ama bu olayı da egom gururum kabul etmedi. Bunları düşünmeliydim kendi düşen ağlamaz ama ne bileyim ben bu kadar çökeceğimi bilmedim.
Kalbime gelince hala laf dinlemiyor, beynim kalbimi affetmiyor. Kendi içimde çöküntüdeyim.. Göz yaşım artık içime akıyor.... Unutmalıyım ama beceremiyorum. Gidip yeniden konuşmama beynim izin vermiyor, hem ne diycem ki.

Ben neler atlattım neler yaşadım, hayat benim için hiç kolay olmadı. Onlarda bile böyle olmadım..
Dayanamıyorum
kibrinizi cüzdanınızın en ücra köşesine sıkıştırırsanız şayet:kahve:
 
Benim anlayamadığım yaşlar kaç ? Neden arkadaşınız gidip söylüyor ? Yada neden onun başkalarıyla konuşmasına bu denli sinirleniyorsunuz. Ayrıca egolu değilim cümlenizle aşağıdaki yorumunuz çelişiyor.
Karşımdaki öğrenci, bölümümüzün durumu ortada gelecek için fazlasıyla çırpınmalı, asla yakışıklı da değil. Ben de kendimi severdim beğenirdim sanırım egom bunu kabul etmedi. O kim ki, o kim oluyor cümleleri de beynimde çınladı
O yakışıklı değil, ben kendimi beğenirim, o kim ki, egom kabul etmedi. Egonuz olmadığına emin misiniz?
 
etraftaki seviyesi düşük insanlarla muhatap olması, benim yüzüme bakmazken yapmacık insanlarla gülmesi de (kızlar da dahil) kanıma dokundu tabii.
demek ki o kişiye göre de sizin seviyeniz düşükmüş..
beğenmemiş sizi, hoşlanmamış.
bunu çok da uzatmamak lazım diye düşünüyorum...
edit: ayrıca arkadaşınızın gidip sizin hoşlandığınızı söylemesi nedir ya :D
 
Bana gelip Ahmet Mehmet senden hoşlanıyor dese bende ciddiye almam ve istemem.
 
Konu aşk olunca insan kendini bile tanıyamıyor:)
Bence yaz tatilinin tadını çıkar. Ondan uzaklaşmış olacaksın. Onu sürekli görmek tetikliyor bunları. Belki de uzaklaşınca aklına bile gelmeyecek.
Son olarak da, tanışmak istese tanısırdı gerçekten de. Seni tanımak şsteyenlerin yanında daha degerli olacaksın emin ol.
 
Kendi icinize sunu soyleyin bence , adam sizi guzel bulmadigi icin degil belki de cok guzel buldugu icin reddetmistir
Her erkek guzel kadin istemez , 40 yillik hayat tecrubesiyle soyluyorum bunu , hatta cogunun guzellik umurunda bile degildir
Ozellikle bizim toplumda erkekler bas edebilecekleri , soz dinletebilecekleri kadin ister , arkadas cevresinden bahsederken yazmissiniz aslinda nasil tiplerle beraber oldugunu , takildigini
Siz bu adama bir beden buyuk gelmissiniz
Simdi yerdeki egonuzu kaldirip kendi tarzinizda birini bulun ve bu reddedilme olayini hic takmayin kafaya
Hayat devam ediyor
 
Back