- 25 Eylül 2014
- 74
- 66
- 23
- 45
- Konu Sahibi denizekin2014
- #1
Mrblar kendi kendime bir türlü sorunlarıma çözüm üretemiyorum ve bu konuda sizden öneri ve yardım rica ediyorum;
34 yaşındayım çalışıyorum ayaklarım yere sağlam basan disiplinli sistemli düzenli biriyim.Evlenmez derlerdi bana ama Birini çok sevdim ve evlendim.Nişanlılık süresince eşimin ailesinden kaynaklı özellikle annesinden dolayı sorunlarımız oldu hep ayrılalım dedik ama aramızdaki sevgi herdefasında ağır basıp yine birleştik ve evlendik.Evlendiğimizde de kavgalarımız bitmedi sebep hep annesi onun ailesi benim ailem gibi..Küstük barıştık ;hiç evimi terketmedim ama o hep eşyasını alıp evi terketti.Annesi hep boşan gel oğlum dedi o da her defasında ailemi tercih ediyorum dedi ve gitti.6 aylık evliliğimde parmağımla sayarım mutlu günlerimi galiba 20 günü geçmez.Yengeç burcuyum bundan mıdır bilmem duygusal hassas biriyim birini sevdim mi dünyanın merkezine koyuyorum çok sevdim bunu kelimelere dökemem.Tartıştığımızda bile ayağına gider ben barışırdım elinden tutar yine yanyana uyuyalım derdim.Ona sarılmadan dokunmadan gözlerine bakmadan geçmesin dakikalar derdim.O uyurken onu izlerdim.Son kavgalarımızda evde bağırır çağırırdı apartmanı inletirdi ayrılmak istediğini söyledi ailemi seçiyorum dedi ve gitti.Çok da ağır konuşmalar kavgalar koptu detaylara girip sizleri yormak istemiyorum.Davayı açtı dava 2 ay sonraya atıldı Dava günü mahkemede hiç konuşmadık gözgöze bile gelmedik ama ben yüzüne baktım nasıl diye kötüydü ama istediği oldu ve bitti tek celsede boşandık.Ailesinin istediği oldu ayırdılar kendisininde istediği oldu bitirdi bizi işte.
ben kadın başıma evimi aldım yeni bir düzen kurdum.evim var arabam var çok şükür bir işim var ama mutlu değilim.neden onu sürekli facenden takip ediyorum gizliden.neden canının yanmasını istiyor sonrada ona bişey olmasın mutlu olsun diyorum.benim hayallerimi mahvetti.bu genç yaşımda boşanmış bir kadın oldum.hiçbir erkeğe bakamıyorum.kapattım kendimi herşeye.mutsuzum.hep eskiyi hatırlıyorum.mutsuz olduğumu ailem görünce onlarlada tartışıyoruz.ara ara onu görüyorum kalbim cız ediyor.evli insanları sürekli gözlemliyorum içim burkuluyor.neden yanyana olmak varken ayrıyız diye.ömrümüzün en güzel günlerini gözyaşı akıtarak birbirimize uzaktan bakarak geçiriyoruz diyorum.nasıl mutlu olucam nasıl yeniden bir yaşam kurucam nasıl içimden onu söküp atıcam kendime kızıyorum hiç mi onur grur yok kızım sende diye sana neler neler yaptı ama yinede onu şu beynimden atamıyorum.insanlar kuşkuyla bakıyorum özelliklede erkeklere.o ise ailesinin yanında gününü gün ediyor.tatilini yaptı konserine maçına arkadaş gruplarıyla gezisinde laylaylom takılıyor.bense evimi aldım çizgimi bozmadım hayatımın kurallarını değiştirmedim.ne tatil yaptım ne gezi ev araştırma ev alma ev taşıma iş güç derken bu konuma geldim.boşanalı 7 ay oldu ve ben hala geçmişe bakıp geçmişi konuşuyorum.hergün söz veriyorum bakmıcam onunla ilgili hiçbirşeye canı cehenneme diyor ertesi sabah eski ben yine aynı.Ne yapmalıyım ben yeniden gülmek mutlu olmak istiyorum.Ailemle kavga etmek istemiyorum.Boşandığım için annem hala kabullenemedi.Çevreye rezil ettin bizi gibisinden hala suçlayıcı bakışlar konuşmalar.Beni anlamıyor (((...herkese onu artık sevmiyorum diyorum ama ben seviyorum hala onu canımı yakan adamı hala seviyorum.Yüzünede bakılmıcak birisi ney bilmiyorum ben onda kitleniyorum.Ne yapmalıyım akıl verin lütfen kafayı yicem artık (((..özür dilerim uzun olduğu için...
34 yaşındayım çalışıyorum ayaklarım yere sağlam basan disiplinli sistemli düzenli biriyim.Evlenmez derlerdi bana ama Birini çok sevdim ve evlendim.Nişanlılık süresince eşimin ailesinden kaynaklı özellikle annesinden dolayı sorunlarımız oldu hep ayrılalım dedik ama aramızdaki sevgi herdefasında ağır basıp yine birleştik ve evlendik.Evlendiğimizde de kavgalarımız bitmedi sebep hep annesi onun ailesi benim ailem gibi..Küstük barıştık ;hiç evimi terketmedim ama o hep eşyasını alıp evi terketti.Annesi hep boşan gel oğlum dedi o da her defasında ailemi tercih ediyorum dedi ve gitti.6 aylık evliliğimde parmağımla sayarım mutlu günlerimi galiba 20 günü geçmez.Yengeç burcuyum bundan mıdır bilmem duygusal hassas biriyim birini sevdim mi dünyanın merkezine koyuyorum çok sevdim bunu kelimelere dökemem.Tartıştığımızda bile ayağına gider ben barışırdım elinden tutar yine yanyana uyuyalım derdim.Ona sarılmadan dokunmadan gözlerine bakmadan geçmesin dakikalar derdim.O uyurken onu izlerdim.Son kavgalarımızda evde bağırır çağırırdı apartmanı inletirdi ayrılmak istediğini söyledi ailemi seçiyorum dedi ve gitti.Çok da ağır konuşmalar kavgalar koptu detaylara girip sizleri yormak istemiyorum.Davayı açtı dava 2 ay sonraya atıldı Dava günü mahkemede hiç konuşmadık gözgöze bile gelmedik ama ben yüzüne baktım nasıl diye kötüydü ama istediği oldu ve bitti tek celsede boşandık.Ailesinin istediği oldu ayırdılar kendisininde istediği oldu bitirdi bizi işte.
ben kadın başıma evimi aldım yeni bir düzen kurdum.evim var arabam var çok şükür bir işim var ama mutlu değilim.neden onu sürekli facenden takip ediyorum gizliden.neden canının yanmasını istiyor sonrada ona bişey olmasın mutlu olsun diyorum.benim hayallerimi mahvetti.bu genç yaşımda boşanmış bir kadın oldum.hiçbir erkeğe bakamıyorum.kapattım kendimi herşeye.mutsuzum.hep eskiyi hatırlıyorum.mutsuz olduğumu ailem görünce onlarlada tartışıyoruz.ara ara onu görüyorum kalbim cız ediyor.evli insanları sürekli gözlemliyorum içim burkuluyor.neden yanyana olmak varken ayrıyız diye.ömrümüzün en güzel günlerini gözyaşı akıtarak birbirimize uzaktan bakarak geçiriyoruz diyorum.nasıl mutlu olucam nasıl yeniden bir yaşam kurucam nasıl içimden onu söküp atıcam kendime kızıyorum hiç mi onur grur yok kızım sende diye sana neler neler yaptı ama yinede onu şu beynimden atamıyorum.insanlar kuşkuyla bakıyorum özelliklede erkeklere.o ise ailesinin yanında gününü gün ediyor.tatilini yaptı konserine maçına arkadaş gruplarıyla gezisinde laylaylom takılıyor.bense evimi aldım çizgimi bozmadım hayatımın kurallarını değiştirmedim.ne tatil yaptım ne gezi ev araştırma ev alma ev taşıma iş güç derken bu konuma geldim.boşanalı 7 ay oldu ve ben hala geçmişe bakıp geçmişi konuşuyorum.hergün söz veriyorum bakmıcam onunla ilgili hiçbirşeye canı cehenneme diyor ertesi sabah eski ben yine aynı.Ne yapmalıyım ben yeniden gülmek mutlu olmak istiyorum.Ailemle kavga etmek istemiyorum.Boşandığım için annem hala kabullenemedi.Çevreye rezil ettin bizi gibisinden hala suçlayıcı bakışlar konuşmalar.Beni anlamıyor (((...herkese onu artık sevmiyorum diyorum ama ben seviyorum hala onu canımı yakan adamı hala seviyorum.Yüzünede bakılmıcak birisi ney bilmiyorum ben onda kitleniyorum.Ne yapmalıyım akıl verin lütfen kafayı yicem artık (((..özür dilerim uzun olduğu için...