- 6 Mart 2024
- 8.836
- 7.515
- 28
bence siz kendi öfkenizi çocuklarınıza yansıtarak onlar adına konuşuyorsunuz. Allaha şükür biz bu şekilde büyüdük, ve birer birey olabildik. saygılı ve kendi düşünceleri olan bireyler olduk. çocuklarınız kimseyi sevmek zorunda değil ama siz esinizi böyle davranarak ailesiyle arada bırakıyorsunuz. esiniz de bir birey neticede ve bir baba. yarın bir gün çocuğunuz bir sorunda sizden de nefret ederse umarım bu olgunlukla karşılarsınız. saygı mecburidir hanımefendi. yaşla da ilgisi yok. dedeleri çocuklara saygısızlık yaptı diye bu çocuklarınıza da saygısızlık yapma hakkı vermez. cocugunuzu zorla götürün demiyorum kaldı ki. tabii ki zorla bir sey yapılmaz. ama oturup konusmanız gerekiyor. herkes bir birey ve herkesin bir rolü var. herkes ömrü boyunca her istediğini yapamıyor maalesef. babamın bu konuda hep söylediği lafla bitireyim ‘özgür olan hayvandır. insan özgür olamaz. çünkü insanın görevleri ve sorumlulukları vardır. insan kendi karakterini tamamlamak zorundadır’birisinin aileden ve yaşça büyük olması bu açıdan hiçbir şey ifade etmez. madem ki "büyük" olmak, bu denli br anlam taşıyor; o halde öncelikli olarak onlar büyüklüğünü yaparak her evladına ve torununa eşit mesafede durmayı öğrenmesi gerekirdi.
bir bireyin özsaygısının gelişmesi için onun değer gördüğü ve onaylandığını hissetmesine ihtiyaç vardır. aynı zamanda çocuklarınızı birer birey olarak yetişmenisini istiyorsanız kararlarına saygı duyulduğu ve dolayısıyla istemediği bir şeye zorlanmadığı bir ortam yaratmanız ebeveyn olarak göreviniz.
ve evet, hal hatır sormaları birçok açıdan onlara zarar vermiş olacak.
oğlunuz dedeye sarılmış, kızınız da ortalığı ayağa kaldırmış. ne fena.. ne kadar nefret dolu bir hareket farkında mısınız? oğlunuz da birey o zaman. kızınıza öğretin madem öyle bu söylediklerinizi. bu kadar kinle çocuk yetiştirilmez.