Hepinize tekrardan merhaba değerli büyüklerim..Burda pek çok konu açtım sizinde görüşlerinizle hayatımı düzeltmek için uğraşıyorum özet geçecek olursam belki unutan vardır diye çok küçük yaşta annem bakamadı bana rahatsızlığı sebebiyle(psikolojik) annane teyze baskısı ezilmesiyle büyüdüm sevgi nedir görmedim hiç okul hayatımda zorbalıkla ezilerek geçti üniversitede düzelecek herşey dedim umut ettim ama olmadı bende hata yaptım bıraktım bölümü şuan ailemin yanında 2 yıllık sağlık okuyorum hedefim dgs ile hemşireliğe geçmek.Bu günlerde çok üzgünüm annem beni isteyen biri olduğunu söyledi bende daha hayallerim var evlenmek için erken evlenirsem bu hayallerimin hepsini çöpe atmış olacağım dedim.Bana kızım biraz mantıklı ol zaten hemşireliğe geçsende 27 28 yaşında mezun olacaksın ne hayatı ne yaşaması kim haayatını yaşadı da sen yaşayacan diyor .Maddi durum ortada hayat sandığın gibi batıya gideyim okul okuyup ayaklarım üzerinde durayım değil dedi o kadar ağladım ki onlara yük geliyormuşum gibi konuştu sizce ne yapmam gerekiyor?Evliliği kesinlikle düşünmüyorum
