Acıdan yoksun kalasın !

Çok zordu seninle bir şeyler paylaşmak.Belki de bizim aşkımız Atilla İlhan'ın da dediği gibi " 2 kişilik bir yalnızlıktı. " İkimizin kalbi de bir şey paylaşamadı.Kavgalarla büyütmeye çalıştık aşkımızı.Yaşadığımız tek şey acıydı.Hatta vakit bulursak seviyorduk birbirimizi.Boş zamanlarımızı sevgiye ayırıyorduk.Ama nedense hiç boş zamanımız olamıyordu.Aşkımız gibi bizler de yok oluyorduk.Hani derlerdi ya bize " sizin ilişkiniz yürümez. " diye , yürüyor ya işte.Ama hep gürültüyle,şüphelerle.Şu an ayrılığımızın 3. günü.Alışmak zor mu bilmiyorum çünkü henüz alışmaya başlamadım.Gözümü diktiğim boşlukta hayallerimiz yatıyor hala.Soluk perdenin içinden güneş ışığı dik bir çizgiyle o karanlığı aydınlatıyor.Ama artık hiçbir ümit yok.Çünkü biz ayrıldık.Acılar seni zamanla unutturacak.Belki de kalbimde değil de beynimde kalacaksın.Sadece özel günlerde beni hatırlayacaksın.Hediye almadığında kızdığım tanışma yıldönümümüzü,bugün arkadaşlarımla doğum günümü kutladım deyip seni utandırdığım doğum günümü ve daha birçok günü hatırlayacaksın.Önce soracaksın kendine.Niye ayrıldık diye.İnan ben de bilmiyorum.Her şeyin sonu gibi bu yazının da sonu geldi işte.Diğer aşklarında acıdan yoksun kalasın.

Kendine iyi bak !


not : içimden gelenler .. ama o sevgili hayali bir kişi :) kime yazdığımı bilmiyorum yani :)