Merhaba arkadaşlar , uzun zamandır giriş yapamadım 26 gün önce doğum yaptım. Bebeğim 1 ay kadar erken doğdu dedesini görmek için...
Babam öldü... Daha önce konular açmıştım babam 3 ay önce yattı hastaneye ama kanser olduğu 1 ay önce anlaşıldı. Akciğer kanseriymiş babam beyinine dahi yayılmış! Hala inanamıyorum nasıl belirti vermedi bu kadar yayılana kadar , son evrede öğrendik lanet olası hastalığı. Hala kabullenemiyorum babamın öldüğünü , onu o kadar özlüyorum ki 13 gün oldu bugün. Telefon numarası hala BABAMM♡ Diye kayıtlı. Sanki her an telefonum çalacakmış gibi. Annemlere gitmek istemiyorum artık. Babam işten çıkıp gelecekmiş gibi geliyor ama saat geç oluyor hala gelmiyor... Ya kardeşim? 7 yaşındaki kardeşim babamın neden öldüğünü anlayamıyor. Babam niye öldü ki?! Diyor gözleri dolu dolu. Babamı çok özledim diyor... Boğazıma düğüm düğüm takılıyor gözyaşlarım ağlamak istemiyorum onun yanında... Mezarına gidicez çiçekler ekicez dua edicez diyorum gülümseyerek. Ama içim sızlıyor nefesim yetmiyor sanki.. Kardeşim şimdi doktorların babamı öldürdüğünü ve yaşlı herkesin öleceğini ayrıca hasta olan herkesin ölecegini sanıyor. Annem psikiyatriye götürecek bakalım..
Eğer bebeğim zamanında doğmuş olsaydı babam torununu göremeyecekti. Ama Rabbimin merhameti o kadar büyükki , bebeğim erken doğdu. Babamı tekerlekli sandalye ile hastane bahcesine indirdi eşim. kucagına verdik torununu ağladı babam öylece baktı torununa...
Gerçekten tarif edemeyeceğim kadar büyük bir acı babasız olmak... Keşke anne ve babalar hiç ölmeseydi :'( Günden güne çoğalıyor özlemim , acım...
ŞİMDİLERDE ÇOK PİŞMANIM. KEŞKE HASTANE ODASINDAN HİÇ AYRILMASAYDIM SIKI SIKI TUTSAYDIM BIRAKMASAYDIM BABAMIN ELLERİNİ... EMİNİM O DA BIRAKMAK İSTEMEZDİ BİZLERİ AMA ÖLÜME ÇARE YOK... ZATEN İNSANI BU ÇARESİZLİK MAHVEDİYOR.. BABAM ERİYOR GÖZLERİMİN ÖNÜNDE AMA ELDEN GELEN HİÇ BİRŞEY OLMAMASI... RABBİM YAŞAYANLARIN ÖMRÜNE UZUN ÖMÜR VERSİN.. DİLERİM ÖLENLERİMİZİN MEKANI CENNET OLSUN..
(
