90/10 sırrını keşfedin...

Alıntı...

bu kadar olur yaaa!geçen haftasonu benzer bir olay bizde yaşandı.herkes neşeyle kahvaltıya oturdu,yumurta bitmiş fark etmemişim,bu kahvaltı da yumurtasız olsun nolcak dedim.hiç yumurta sevmeyen kızım yumuta da yumurta diye tutturdu,susmuyo bir türlü.daha iki lokma yemeden ben koptum ve kızmaya başladım,kızım ağlayınca hepten çatalı attım elimden.eşim bana aşırı tepki verdiğimi söyledi (haklıydı aslında) ben de öfkemi ona yönelttim.en sonunda o kahvaltı masasını terk etti...bir yumurta böylece devlet meselesi haline dönüştü bizde.sonuç?niyetimiz o gün gezmekti,eşimle bütün gün konuşmadığımız için hepimiz o günü evde geçirdik kös kös!halbuki yazıdaki gibi olaya daha sakince yaklaşsaydım,şu an gezeceğimiz yerin resimleri çoktan çekilmiş ve pc'ye atılmış olacaktı...
paylaşımınız için teşekkür ederim,yazıyı tekrar ve tekrar okuyup uygulamaya koyacağım...

Güzel bir yazı.Teşekkürler...Ama nedense zor ve olumsuz olanı seçmek gibi bir alışkanlığımız var.

Daha dün başıma geldi. Fevri hareketlerim vardır ama hep kafamda sorunlar olduğunda ve içinden kendi başıma çıkamadığımda bir patlama anı olur ya öylee. Eşim her akşam olduğu gibi bilgisayar başında oturuyor bende dizimi izliyorum. Rutin yanii. Bir an dizinin sesini kıstım ve birşeyler anlattım eşime eşimde başının ağrıdığını ve çok uzattığımı söyledi normalde zaten dinler beni ve ben arada böyle dediğinde kırılmam ama akşam ağlamaya başladı moralim yerlerde oldu, birşey demeden odaya gittim ders çalışacaktım çalışamadım. Geldi özür diledi kabul etmedim sonuçta o başka odada yattı ben tüm gece uykusuz kaldım. Sabah küs işe gitti. Ben bugünde tüm gün ders çalışamadım oysa 3 konu bitirecektim. Sonra ne oldu barıştık yemeğe gittik ama olan gece uykusuz kalmama ve derslerime oldu. Yanii herşey bir sonuc bağlanıyor ama biz kendimize ediyoruz bir anlık öfke ile.

nekadar doğru biranlık öfkeyle mutlluluklar tepiliyor teşekkürler paylaşım için