- 22 Eylül 2022
- 5.662
- 16.032
- 178
- Konu Sahibi Turunc chemist
-
- #1
Selamın aleyküm arkadaşlar, bir buçuk ay önce gebeliğimi öğrenmiştim. Buradan da beraber takip yaptığımız arkadaşlar ile konu açarak paylaşmıştım. Haftalık rutin kontrollere gidiyordum özelde. En son 7.haftada birkaç günlük kahverengi kanamam olmuştu doktor sorun yok demişti. Geçtiğimiz pazar günü 8+1 günlük iken bebeğimin kalbini duydum onu gördüm. Bugün ise yeniden rutin bir kontrol amaçlı hastaneye geldim.
Doktorum bir ton soru sordu, mide bulantıların ağrın kanaman var mı vs. Bebeği göstermek istemedi. Kalp atışını duyamıyorum dedi. Alttan kontrol yapıldı. Yeniden duyamadım.
Doktor dedi ki acilen kürtaj olmalısın yaklaşık 1 hafta önce Durmuş kalbi dedi. Ama doktor geçen hafta herşey çok güzel yolunda bebek hızla büyüyor demişti.
İnanmadım. Cihazda sorun vardır dedim. Başka bir hastaneye gittim. Suratıma bakıp sadece başın sağolsun dediler. Saat 9dan beri ağlamaktan başka yapabildiğim hiçbir şey yok. Tek istediğim vücudumdaki son sıvı akana kadar ağlamak. Neden diyorum. Neden durdu bir sebep vermiyorlar
Maalesef doktorum arayarak ısrarla geri dönmemi ve bu kürtajı olmamı yoksa bebeğin beni zehirleyeceğini ve birdaha bebeğimin zor olacağını söyledi. Eve gittim görümcelerim eltim herkes toplandı ikna etmeye çalıştı. İstemedim, tek istediğim zehirlesin bende öleyim oldu.
Şimdiyse, şuan hastane yatağında gece 1.30 da gireceğim kürtajım için anestezimi bekliyorum. Elim karnıma gitmiyor hala orda ama kalbi atmıyor. 1 saat sonra artık benimle olmayacak. Biliyorum onu hissedip ölü doğum yapanlar var. Ancak ilk çocuğumdu, kalbini duymuştum. Ultrasonda o net halini görmüştüm. Benimdi, bizimdi. Vazgeçemiyorum. Ölmüş olsa dahi kaçıp gitmek istiyorum.
İçim yanıyor, sönmüyor. Herkes benim etrafımda dolanırken eşime baktım. Gözleri kıpkırmızı olmuş. O an farkettim ben çocuğumu kaybettim ama onunda çocuğuydu. Oda kaybetti. Benim ağlamamdan ağlayamadı üzülemedi. Şimdi eşimle oturmuş onun bizden alınmasını bekliyoruz. Aklımı kaybetmek üzereyim.
Ne yapacağım bilmiyorum nasıl dayanacağım bilmiyorum.
Konuşmuştuk sizinle birkaç kez. Çok üzüldüm çok geçmiş olsun,başınız sağ olsun.Selamın aleyküm arkadaşlar, bir buçuk ay önce gebeliğimi öğrenmiştim. Buradan da beraber takip yaptığımız arkadaşlar ile konu açarak paylaşmıştım. Haftalık rutin kontrollere gidiyordum özelde. En son 7.haftada birkaç günlük kahverengi kanamam olmuştu doktor sorun yok demişti. Geçtiğimiz pazar günü 8+1 günlük iken bebeğimin kalbini duydum onu gördüm. Bugün ise yeniden rutin bir kontrol amaçlı hastaneye geldim.
Doktorum bir ton soru sordu, mide bulantıların ağrın kanaman var mı vs. Bebeği göstermek istemedi. Kalp atışını duyamıyorum dedi. Alttan kontrol yapıldı. Yeniden duyamadım.
Doktor dedi ki acilen kürtaj olmalısın yaklaşık 1 hafta önce Durmuş kalbi dedi. Ama doktor geçen hafta herşey çok güzel yolunda bebek hızla büyüyor demişti.
İnanmadım. Cihazda sorun vardır dedim. Başka bir hastaneye gittim. Suratıma bakıp sadece başın sağolsun dediler. Saat 9dan beri ağlamaktan başka yapabildiğim hiçbir şey yok. Tek istediğim vücudumdaki son sıvı akana kadar ağlamak. Neden diyorum. Neden durdu bir sebep vermiyorlar
Maalesef doktorum arayarak ısrarla geri dönmemi ve bu kürtajı olmamı yoksa bebeğin beni zehirleyeceğini ve birdaha bebeğimin zor olacağını söyledi. Eve gittim görümcelerim eltim herkes toplandı ikna etmeye çalıştı. İstemedim, tek istediğim zehirlesin bende öleyim oldu.
Şimdiyse, şuan hastane yatağında gece 1.30 da gireceğim kürtajım için anestezimi bekliyorum. Elim karnıma gitmiyor hala orda ama kalbi atmıyor. 1 saat sonra artık benimle olmayacak. Biliyorum onu hissedip ölü doğum yapanlar var. Ancak ilk çocuğumdu, kalbini duymuştum. Ultrasonda o net halini görmüştüm. Benimdi, bizimdi. Vazgeçemiyorum. Ölmüş olsa dahi kaçıp gitmek istiyorum.
İçim yanıyor, sönmüyor. Herkes benim etrafımda dolanırken eşime baktım. Gözleri kıpkırmızı olmuş. O an farkettim ben çocuğumu kaybettim ama onunda çocuğuydu. Oda kaybetti. Benim ağlamamdan ağlayamadı üzülemedi. Şimdi eşimle oturmuş onun bizden alınmasını bekliyoruz. Aklımı kaybetmek üzereyim.
Ne yapacağım bilmiyorum nasıl dayanacağım bilmiyorum.
Başhekim kontrol ettiğinde bebek kendi varlığıyla iyileştirerek o miyomu küçülterek yok ettiğini belirtti. 7.haftada vardı kürtaj öncesinde yok olmuştugeçmiş olsun diliyorum. ölmeyi isteyecek kadar bir durum içerisine girmişsin ama daha çok gençsin rahatça gebe kalabileceğin uzun yıllar var önünde.
Rahminde olan miyom sebep olmuş olabilir(bende de var) kürtajla birlikte onu da aldırmanı önerirdim sana. Miyomla gebe kalsan bile düşük yapma ihtimali çok yüksek demişti doktorum bana.
Ayrıca bu kadar çok üzülmeni erkenden yaptığın alışverişler de tetikliyor allah yardımcın olsun.
Şu an nasılsın canım?Selamın aleyküm arkadaşlar, bir buçuk ay önce gebeliğimi öğrenmiştim. Buradan da beraber takip yaptığımız arkadaşlar ile konu açarak paylaşmıştım. Haftalık rutin kontrollere gidiyordum özelde. En son 7.haftada birkaç günlük kahverengi kanamam olmuştu doktor sorun yok demişti. Geçtiğimiz pazar günü 8+1 günlük iken bebeğimin kalbini duydum onu gördüm. Bugün ise yeniden rutin bir kontrol amaçlı hastaneye geldim.
Doktorum bir ton soru sordu, mide bulantıların ağrın kanaman var mı vs. Bebeği göstermek istemedi. Kalp atışını duyamıyorum dedi. Alttan kontrol yapıldı. Yeniden duyamadım.
Doktor dedi ki acilen kürtaj olmalısın yaklaşık 1 hafta önce Durmuş kalbi dedi. Ama doktor geçen hafta herşey çok güzel yolunda bebek hızla büyüyor demişti.
İnanmadım. Cihazda sorun vardır dedim. Başka bir hastaneye gittim. Suratıma bakıp sadece başın sağolsun dediler. Saat 9dan beri ağlamaktan başka yapabildiğim hiçbir şey yok. Tek istediğim vücudumdaki son sıvı akana kadar ağlamak. Neden diyorum. Neden durdu bir sebep vermiyorlar
Maalesef doktorum arayarak ısrarla geri dönmemi ve bu kürtajı olmamı yoksa bebeğin beni zehirleyeceğini ve birdaha bebeğimin zor olacağını söyledi. Eve gittim görümcelerim eltim herkes toplandı ikna etmeye çalıştı. İstemedim, tek istediğim zehirlesin bende öleyim oldu.
Şimdiyse, şuan hastane yatağında gece 1.30 da gireceğim kürtajım için anestezimi bekliyorum. Elim karnıma gitmiyor hala orda ama kalbi atmıyor. 1 saat sonra artık benimle olmayacak. Biliyorum onu hissedip ölü doğum yapanlar var. Ancak ilk çocuğumdu, kalbini duymuştum. Ultrasonda o net halini görmüştüm. Benimdi, bizimdi. Vazgeçemiyorum. Ölmüş olsa dahi kaçıp gitmek istiyorum.
İçim yanıyor, sönmüyor. Herkes benim etrafımda dolanırken eşime baktım. Gözleri kıpkırmızı olmuş. O an farkettim ben çocuğumu kaybettim ama onunda çocuğuydu. Oda kaybetti. Benim ağlamamdan ağlayamadı üzülemedi. Şimdi eşimle oturmuş onun bizden alınmasını bekliyoruz. Aklımı kaybetmek üzereyim.
Ne yapacağım bilmiyorum nasıl dayanacağım bilmiyorum.
Ağrım sızım yok, eksik hissediyorum sadece. Kendime gelmeye çalışıyorumŞu an nasılsın canım?
Çok geçmiş olsun benimee ilk gebeliğim seninki gibiydi sonra 2ay sonra gebe kaldım sağlıklı doğdu üstüne iki tane daha hamilelik gecirdim çok şükür şimdi uctane çocuğum var hepsi sağlıklı ilk gebeliklerde olabileceğini söylediler neden yok senin suçunda yok bu dünyada yiyeceği yemeği yokmus melekler onlar ben hala unutamadım ara ara aklima gelir on dört sene gecdi üstündenSelamın aleyküm arkadaşlar, bir buçuk ay önce gebeliğimi öğrenmiştim. Buradan da beraber takip yaptığımız arkadaşlar ile konu açarak paylaşmıştım. Haftalık rutin kontrollere gidiyordum özelde. En son 7.haftada birkaç günlük kahverengi kanamam olmuştu doktor sorun yok demişti. Geçtiğimiz pazar günü 8+1 günlük iken bebeğimin kalbini duydum onu gördüm. Bugün ise yeniden rutin bir kontrol amaçlı hastaneye geldim.
Doktorum bir ton soru sordu, mide bulantıların ağrın kanaman var mı vs. Bebeği göstermek istemedi. Kalp atışını duyamıyorum dedi. Alttan kontrol yapıldı. Yeniden duyamadım.
Doktor dedi ki acilen kürtaj olmalısın yaklaşık 1 hafta önce Durmuş kalbi dedi. Ama doktor geçen hafta herşey çok güzel yolunda bebek hızla büyüyor demişti.
İnanmadım. Cihazda sorun vardır dedim. Başka bir hastaneye gittim. Suratıma bakıp sadece başın sağolsun dediler. Saat 9dan beri ağlamaktan başka yapabildiğim hiçbir şey yok. Tek istediğim vücudumdaki son sıvı akana kadar ağlamak. Neden diyorum. Neden durdu bir sebep vermiyorlar
Maalesef doktorum arayarak ısrarla geri dönmemi ve bu kürtajı olmamı yoksa bebeğin beni zehirleyeceğini ve birdaha bebeğimin zor olacağını söyledi. Eve gittim görümcelerim eltim herkes toplandı ikna etmeye çalıştı. İstemedim, tek istediğim zehirlesin bende öleyim oldu.
Şimdiyse, şuan hastane yatağında gece 1.30 da gireceğim kürtajım için anestezimi bekliyorum. Elim karnıma gitmiyor hala orda ama kalbi atmıyor. 1 saat sonra artık benimle olmayacak. Biliyorum onu hissedip ölü doğum yapanlar var. Ancak ilk çocuğumdu, kalbini duymuştum. Ultrasonda o net halini görmüştüm. Benimdi, bizimdi. Vazgeçemiyorum. Ölmüş olsa dahi kaçıp gitmek istiyorum.
İçim yanıyor, sönmüyor. Herkes benim etrafımda dolanırken eşime baktım. Gözleri kıpkırmızı olmuş. O an farkettim ben çocuğumu kaybettim ama onunda çocuğuydu. Oda kaybetti. Benim ağlamamdan ağlayamadı üzülemedi. Şimdi eşimle oturmuş onun bizden alınmasını bekliyoruz. Aklımı kaybetmek üzereyim.
Ne yapacağım bilmiyorum nasıl dayanacağım bilmiyorum.
Unutmaktan ziyade içimde bi acısı var, birisi her geçmiş olsun dediğinde o kürtaja yatırıldığım elimin ayağımın kilitlendiği, doktorumun almadan önce son kez ultrasonda bebeği göstermesi hepsi gözümde canlanıyor. Acımı tekrar tekrar yaşıyorum. Bidaha ne Zaman hamile kalırım bilmiyorum. Ağrım yok olmalıymış gibi geliyor. Kanamam yok. Sanki hiç kürtaj olmamış gibiyim. Vicdan azabı çekiyorum, sürekli kendimi sorguluyorum. Ben mi birşey yaptım ben mi sebep oldum neden daha fazla yatmadım neden yemek için bile olsa ayağa kalktım diye. Hala bir cevap bulamıyorum. İçimde sönmüyor daha üstünden 3 gün geçti sadece. Atlattım sanıyolar gece ağlamaktan yine duramıyorum. Bir sonraki gebeliğime kadarda bu böyle devam edecek sanırım.Çok geçmiş olsun benimee ilk gebeliğim seninki gibiydi sonra 2ay sonra gebe kaldım sağlıklı doğdu üstüne iki tane daha hamilelik gecirdim çok şükür şimdi uctane çocuğum var hepsi sağlıklı ilk gebeliklerde olabileceğini söylediler neden yok senin suçunda yok bu dünyada yiyeceği yemeği yokmus melekler onlar ben hala unutamadım ara ara aklima gelir on dört sene gecdi üstünden
geçmiş olsun canım,3 düüşük yaşayan biri olarak seni çok iyi anlıyorum,ama demekk ki var bunda da bir hayır diyelim,ve önümüze bakalım olurmuSelamın aleyküm arkadaşlar, bir buçuk ay önce gebeliğimi öğrenmiştim. Buradan da beraber takip yaptığımız arkadaşlar ile konu açarak paylaşmıştım. Haftalık rutin kontrollere gidiyordum özelde. En son 7.haftada birkaç günlük kahverengi kanamam olmuştu doktor sorun yok demişti. Geçtiğimiz pazar günü 8+1 günlük iken bebeğimin kalbini duydum onu gördüm. Bugün ise yeniden rutin bir kontrol amaçlı hastaneye geldim.
Doktorum bir ton soru sordu, mide bulantıların ağrın kanaman var mı vs. Bebeği göstermek istemedi. Kalp atışını duyamıyorum dedi. Alttan kontrol yapıldı. Yeniden duyamadım.
Doktor dedi ki acilen kürtaj olmalısın yaklaşık 1 hafta önce Durmuş kalbi dedi. Ama doktor geçen hafta herşey çok güzel yolunda bebek hızla büyüyor demişti.
İnanmadım. Cihazda sorun vardır dedim. Başka bir hastaneye gittim. Suratıma bakıp sadece başın sağolsun dediler. Saat 9dan beri ağlamaktan başka yapabildiğim hiçbir şey yok. Tek istediğim vücudumdaki son sıvı akana kadar ağlamak. Neden diyorum. Neden durdu bir sebep vermiyorlar
Maalesef doktorum arayarak ısrarla geri dönmemi ve bu kürtajı olmamı yoksa bebeğin beni zehirleyeceğini ve birdaha bebeğimin zor olacağını söyledi. Eve gittim görümcelerim eltim herkes toplandı ikna etmeye çalıştı. İstemedim, tek istediğim zehirlesin bende öleyim oldu.
Şimdiyse, şuan hastane yatağında gece 1.30 da gireceğim kürtajım için anestezimi bekliyorum. Elim karnıma gitmiyor hala orda ama kalbi atmıyor. 1 saat sonra artık benimle olmayacak. Biliyorum onu hissedip ölü doğum yapanlar var. Ancak ilk çocuğumdu, kalbini duymuştum. Ultrasonda o net halini görmüştüm. Benimdi, bizimdi. Vazgeçemiyorum. Ölmüş olsa dahi kaçıp gitmek istiyorum.
İçim yanıyor, sönmüyor. Herkes benim etrafımda dolanırken eşime baktım. Gözleri kıpkırmızı olmuş. O an farkettim ben çocuğumu kaybettim ama onunda çocuğuydu. Oda kaybetti. Benim ağlamamdan ağlayamadı üzülemedi. Şimdi eşimle oturmuş onun bizden alınmasını bekliyoruz. Aklımı kaybetmek üzereyim.
Ne yapacağım bilmiyorum nasıl dayanacağım bilmiyorum.
İnşallah geçmeyecek ama azalacak zamanlageçmiş olsun canım,3 düüşük yaşayan biri olarak seni çok iyi anlıyorum,ama demekk ki var bunda da bir hayır diyelim,ve önümüze bakalım olurmu
Evet geçmiyor, biliyorum ama azalıyor Allah daha kötüsünü vrmesin diyosun ve avutuyorsun kendini,bak yakın bir arkadaşım var,18 yasında kızı var bir çok hastalıgı var ayın bir haftası hastanede geçiriyorlar ve tek cocuk başka olmadı, bir gün hastaneye ziyarete gittim bana dedi ki,şu halimi görüyorsun dimi dedi,inan çocugum düştü diye üzülme ,demek ki sağlıklı değilllermiş ki düşmüşler ,kızımın acı çektiğini görünce keşke hiç olmasaydı diyorum dedi. bunları düşünelim Allahtan hayırlısını ,sağlıklısını dileyelim olurmu..İnşallah geçmeyecek ama azalacak zamanla
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?