Benim ilk bebegim tup bebek tedavisi ile oldu o kadar ugrasmistikki bir bebegimiz olsun diye uzun ugraslar sonunda oldu oglum.şimdide dogal yolla hamile kalinca şok oldum ve ne yapacagimi bilemedim.ben bakici tutmayi dusunuyorum 1 sene.benim uzuldugum oğlumu 2.plana atacagim gibi bir his var onun uzulmesini istemiyorum yani nasil bas edicem o kadar kafam karissikki..bir sure sonra beraber buyuyecekler o cok iyi olacak ama zorluklari atlatabilecekmiyim
Tabi ki atlatacaksınız, ben ve aile fertlerim bir şekilde yaşıyorsak, emin olun herkes başarır bu durumu.
Bakıcı hele de yatılı bakıcı alma imkanınız var ise hiç düşünmeyin, gebeliğinizin 6. Ayında alın ki hem beğenmezseniz değiştirme hem de bebeğinize ve sizin düzeninize adapte süreci olsun.
Eşiniz en büyük destekçiniz olacak, olmazsa işler zor ilerliyor.
Bu beden yorgunluğunu geçtim, psikolojik savaş gibi bir süreç.
Birçok hata yaptım ben, siz yapmayın.
Mesela büyük oğlumu çok şımarttık, zaten kardeşi olacak yazık dedik ve doğumdan sonra da bu böyle devam etti kıskanmasın diye.
Ama 3 yaşına geldi, her gün sabır taşımı çatlatır.
İnanın ilgi sevgi vs bölünmüyor, aksine olan hep küçüğe oluyor.
İlk Çocuğunuzun üzerine yemek damladığında değiştiren anneler, ikinciye aman lekeli ama yatsın böyle diyebiliyoruz.
Ya da renkleri öğretmek için 6 ay emek sarfettim büyük oğluma, ama küçüğüm kendi kendine öğrenmiş haberim bile olmadı.
Büyüğünü 2 yaşına kadar her gün yıkadım, küçük garibim üç günde bir anca banyo yüzü gördü.
İşin en güzel kaymağını büyükler yerken, küçükler hep arta kalan zamanda elindekiyle yetiniyor.
İşte siz bu hataları yapmayın, büyük kıskanmasın diye küçüğün temel ihtiyaçlarını karşılayıp bir kenara koymayın.